Διαδρομή προς το χωριό Σέρβου - Slideshow          ΧΔ

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

on 4 Σχόλια

Ιστοσελίδα Servou.gr - Ενημέρωση για ποιοτική υποβάθμιση της ιστοσελίδας


Για την ενημέρωση των πατριωτών δημοσιεύουμε την κατωτέρω επιστολή.
Απευθύνεται προς το Δ.Σ του Συνδέσμου Σερβαίων Αρκαδίας.
(Διευκρινίζεται ότι δεν αναφερόμαστε στο σημερινό Δ.Σ του Συνδέσμου, αλλά σε προηγούμενο, του οποίου η θητεία έληξε στις 13-3-2011).
Στάλθηκε με Email στο Σύνδεσμο στις 16-9-2010.
To Δ.Σ την κράτησε σε εκκρεμότητα όλο αυτό το χρονικό διάστημα και τελικά αποφάσισε να μην δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα servou.gr
Δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό με το οποίο ελήφθη αυτή η απόφαση.
Ενας από τους λόγους που δημιουργήθηκε το ιστολόγιό μας είναι για να υπηρετήσει τη διαφάνεια και την ενημέρωση των πατριωτών ειδικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής.




Αγαπητοί Πατριώτες,

Επειδή όπως έχω καταλάβει την απροθυμία ή αδιαφορία των πατριωτών και των μελών του Δ.Σ να κάνουν κριτική και υποδείξεις, όσον αφορά την ποιότητα της ιστοσελίδας, την ερμηνεύετε εσφαλμένα σαν απόδειξη ότι όλα πάνε καλά και ανθηρά στην ιστοσελίδα κάνω αυτή την παρέμβαση.

Πρέπει να αναλάβω και εγώ το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί και να απολογηθώ για την κατεύθυνση που οδηγείται η ιστοσελίδα και την υποβάθμιση της ποιότητάς της σε σύγκριση πάντα με την εμφάνιση και την ποιότητα που είχε κατά το χρόνο που αναρτήθηκε, τον μήνα Φεβρουάριο του 2009.

Δεν χρειάζεται να είναι κανένας ειδικός για να καταλάβει ότι η μορφή και το περιεχόμενο της ιστοσελίδας έχει πάρει ακριβώς τη μορφή της εφημερίδας "Ο Αρτοζήνος", με μόνη τη διαφορά ότι εδώ μπορούμε και βάζουμε περισσότερες φωτογραφίες και περισσότερες λεζάντες.

Share/Bookmark

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Τα κεριά

Ποίημα του Κ. Καβάφη

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.


Share/Bookmark

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Η Περιφέρεια ακυρώνει απόφαση Δ. Συμβουλίου Ηραίας

Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα Ψάρι Ηραίας
http://www.opsarion.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=416&Itemid=1


Η Ηραία απασχολεί τελευταία την Περιφέρεια Πελοποννήσου όπως φαίνεται από τα έγγραφα που αναρτώνται στο διαδίκτυο – στα πλαίσια της διαφάνειας (!).

Προ ημερών δημοσιεύσαμε ακυρωτική απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής της Ηραίας, σήμερα δημοσιεύουμε ακυρωτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Ηραίας για το ποσό των 4.000,00 ευρώ (Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση).

Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με την Περιφέρεια Πελοποννήσου αλλά φαίνεται πως ξύπνησε από τον λήθαργο έστω και την υστάτη ώρα. Και μάλλον, τώρα που αναλαμβάνει από την 1η του έτους καθήκοντα Περιφερειάρχη ο «δράκος» Πέτρος Τατούλης, θα έχουμε μεγάλες ανατροπές στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε αμφιλεγόμενες και πρόχειρες εκδηλώσεις.

Στον Σερβαίϊκο δρόμο προς «της Γριάς τον Σωρό», έγιναν μεγάλα έργα αντιστήριξης του δρόμου με τόνους μπετόν !, με διαπλάτυνση του δρόμου και στρώση νέο ασφαλτόδρομου. Στο σημείο εκείνο υπήρχαν νεροφαγώματα που πράγματι κατέστρεφαν τον δρόμο. Το έργο λοιπόν ήταν απαραίτητο. Και έγινε. Πηγαίνετε όμως να το δείτε. Το τοιχίο αντιστήριξης είναι ολόκληρο ένα άχρηστο έργο αφού στην πρώτη βροχή δεν σταματά τα χώματα από την πλαγιά του βουνού που καλύπτουν το καινούριο οδόστρωμα. Δεν γνωρίζουμε το έργο αν είναι Δημοτικό, Νομαρχιακό, Περιφερειακό αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Εκείνοι που παρέλαβαν το πολυδάπανο αυτό έργο πως ακριβώς το παρέλαβαν; Είναι δυνατό να πληρώθηκε ο εργολάβος του έργου αυτού;

Στο λινκ εδώ η ακυρωτική απόφαση της Περιφέρειας στον Δήμο Ηραίας




Στο λινκ εδώ φωτογραφία από τον σερβαίϊκο δρόμο σε υψηλή ανάλυση, ανοίξτε το αρχείο με Photoshop ή Corel ή ζωγραφική του Office για καλύτερα αποτελέσματα.

Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος





Share/Bookmark

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Μηνύματα και ευχές για το νέο έτος 2011





Share/Bookmark

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Η χλαίνη

Hταν ημέρα του Φθινοπώρου, καιρός μουντός από το πρωί ψιλόβρεχε, το πήγαινε πρι-πρι.
Ωφέλιμος για τα χωράφια, για τα σπαρτά, που όμως δυστυχώς δεν είχαν σπαρθεί.
Πώς να σπαρθούν; Οι άντρες στον πόλεμο, οι γυναίκες, οι γέροι τα μικρά παιδιά, είχαν την θέληση να σπείρουν, δεν είχαν τα μέσα και την δύναμη !
Πόσο χωράφι μπορούσαν να σκάψουν με τον κασμά;

Τα μουλάρια που ήταν χρήσιμα για το όργωμα και το σπαρτό, τόσο πολύ μυαλό είχαν οι τρανοί, που τα επιτάξανε όλα και τα έστειλαν και αυτά για ήρωες στο πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας!
Στον πόλεμο του 40, ηρωικά και αυτά να πέσουν!
Αλλά ούτε εκεί προσέφεραν πολλά, δεν πρόκαναν.
Για εκεί που θα ήσαν χρήσιμα, το όργωμα για να ζήσει ο κόσμος, δεν τα άφησαν, τα περισσότερα ψόφησαν από την πείνα και τις κακουχίες μέχρι να φτάσουν στο Αιτωλικό.

Share/Bookmark

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ο Χρόνος καί ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς

του Φώτη Κόντογλου

H πιό φοβερή κ’ ἡ πιό ἀνεξιχνίαστη δύναμη στόν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός.

Καλά-καλά τί εἶναι αὐτή ἡ δύναμη δέν τό ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νά τήν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε.

Τό μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἄς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικός αὐτός ὁ Χρόνος.

Τόν ἴδιο τόν Χρόνο δέ μποροῦμε νά τόν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλά τόν νοιώθουμε μοναχά ἀπό τήν ἐνέργεια πού κάνει, ἀπό τά σημάδια πού ἀφήνει πάνω στήν πλάση.

Ἡ μυστηριώδης πνοή του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δέν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερά κι αἰώνια.

Μιά ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τά πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτή τήν ἄπιαστη καί κρυφή κίνηση δέ μπορεῖ νά τή σταματήσει καμμιά δύναμη.

Τοῦτο τό πρᾶγμα πού τό λέμε Χρόνο, τό ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε έξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θά μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἄν εἴμαστε σέ θέση νά νοιώσουμε καλά τί εἶναι καί τί κάνει.

Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μέ μιά καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, πού νά τόν ξεχνᾶ κανένας καί νά θαρρεῖ πώς δέν ὑπάρχει, αὐτός πού εἶναι τό μόνο πρᾶγμα πού ὑπάρχει καί πού δέ μπορεῖ ἡ διάνοιά μας, μέ κανέναν τρόπο, νά καταλάβει πώς κάποτε δέν θά ὑπάρχει, πώς θά καταστραφεῖ, πώς θά λείψει.

Πῶς, ἀφοῦ αὐτό τό «κάποτε» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρόνος; Πῶς μπορεῖ νά φανταστεῖ κανένας πώς κάποτε θά πάψει νά ὑπάρχει αὐτό τό ἴδιο τό «κάποτε»;

Ἄν λείψει ὁ Χρόνος θά λείψουνε ὅλα τά πάντα.

Αὐτός τά γεννᾶ, κι αὐτός πάλι τά λυώνει, τά κάνει θρύψαλα, καί τά ἐξαφανίζει. Γι’ αὐτό οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες λέγανε στή Μυθολογία τους πώς ὁ Κρόνος, δηλαδή ὁ Χρόνος, ἔτρωγε τά παιδιά του.

Γέννηση, μεγάλωμα, φθορά καί θάνατος εἶναι τ’ ἀκατάπαυστα ἔργα του. Ἐνῶ βρίσκεται γύρω μας, ἀπάνω μας, μέσα μας, δέν τόν νοιώθουμε ὁλότελα, αὐτόν τόν ἀκατανόητο ἄρχοντά μας, αὐτόν πού εἶναι φίλος κ’ ἐχθρός μας, γιατί αὐτός μᾶς φέρνει ὅλα τά καλά πού μᾶς χαροποιοῦνε, κι ὅλα τά κακά πού μᾶς πικραίνουνε.

Μᾶς δίνει τή γέννηση, τή γλυκειά λέξη τῆς ζωῆς, τή χαρά τῆς νιότης, τή δύναμη τῆς ἀντρείας, μᾶς δωρίζει παιδιά, ἐγγόνια, ἔργα λαμπρά πού μᾶς ξεγελοῦνε, κάθε λογῆς εὐχαρίστηση κι ἀνάπαψη.

Καί πάλι, ὁ ἴδιος μᾶς δίνει τίς στενοχώριες, τίς θλίψεις, τούς πόνους, τίς ἀρρώστειες, τό ἀπίστευτο ἄλλαγμα καί χάλασμα τοῦ κορμιοῦ μας καί τῶν ἔργων, πού κοπιάσαμε νά τά κάνουμε, καί στό τέλος μᾶς ποτίζει τό φαρμάκι ἀπό τό ἴδιο ποτῆρι πού μᾶς πότισε τό γλυκό κρασί τῆς χαρᾶς, δίνοντάς μας τόν θάνατο, σ’ ἐμᾶς καί στούς δικούς μας.

Ὤ! ποιός θά πιάσει αὐτόν τόν κλέφτη, πού μέρα-νύχτα, χειμῶνα καλοκαίρι, τήν ὥρα πού κοιμόμαστε καί τήν ὥρα πού εἴμαστε ξυπνητοί, ἀδιάκοπα, χωρίς νά σταματήσει μήτε ὅσο ἀνοιγοκλείνει τό μάτι μας, τριγυρίζει παντοῦ, ὁλόγυρά μας, μέσα μας, στό φῶς καί στό σκοτάδι, μπαίνει σέ κάθε μέρος, στόν οὐρανό πού γυρίζουνε τ’ ἄστρα καί στά καταχθόνια, σέ κάθε στεριά καί σέ κάθε θάλασσα, σέ κάθε τρύπα, σέ κάθε ζωντανό κι ἄψυχο, σέ κάθε ἀρμό τοῦ βράχου, σέ κάθε καρδιά, κι ὅλα τά παλιώνει, τά τρίβει σάν τή μυλόπετρα, τά κάνει σκόνη· καί πάλι ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὁ ἴδιος φτιάνει κάθε λογῆς κτίσμα καί κάθε πλάσμα, κάθε κορμί, κάθε τι πού ὑπάρχει σέ τοῦτον τόν κόσμο!

Ὅπως λοιπόν ὅλα τά πάντα, ἔτσι κ’ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε μπαίγνια στά χέρια αὐτοῦ τοῦ ἀκαταμάχητου γίγαντα, πού εἶναι μαζί εὐεργέτης μας καί τύραννός μας. Καί δεχόμαστε τό ποτῆρι πού μᾶς κερνᾶ μέ τό ’να χέρι του καί πού ’ναι γεμᾶτο γλυκό κρασί, καί πίνουμε, καί τ’ ἄλλο ποτῆρι πού κρατᾶ στ’ ἄλλο χέρι του καί πού ἔχει μέσα τό πικρό φαρμάκι.

Τί εἶναι λοιπόν αὐτό τό σκληρό παιχνίδι πού παίζει μ’ ἐμᾶς αὐτό τό τέρας, πού δέν ἔχει μήτε μορφή, μήτε φωνή, μήτε τίποτα ἀπ’ ὅ,τι ἔχουνε ὅσα πλάσματα γεννᾶ καί σκοτώνει, καί πού τό παίζει δίχως νά γελᾶ, μήτε νά κλαίει, ἀδιάφορος κι ἀνέκφραστος, κρύος σάν φάντασμα, αὐτός ὁ ἴδιος πού ἀνάβει τή φλόγα τῆς ζωῆς;

Ἀλλοίμονο!

Αὐτή τήν ἄσπλαχνη μυλόπετρα πού τ’ ἀλέθει ὅλα στόν κόσμο, τή γιορτάζουμε κάθε πρωτοχρονιά, καί τή φχαριστοῦμε γιά ὅσα μᾶς ἔκανε πρίν, καί γιά ὅσα θά μᾶς κάνει ὕστερα, γιά τά πολλά κακά πού θά πάθουμε ἀπ’ αὐτή, κοντά στά λίγα καλά πού θά μᾶς φέρει καί πού θά μᾶς τά πάρει βιαστικά.

Ἐμεῖς εἴμαστε σάν τούς δυστυχισμένους κατάδικους πού καλοπιάνουνε τόν δήμιό τους, σάν τούς μονομάχους τῆς Ρώμης πού χαιρετούσανε τόν Καίσαρα, πρίν νά σφάξει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, κράζοντάς του: “Χαῖρε, ὦ Καῖσαρ, οἱ μελλοθάνατοι σέ χαιρετοῦνε”! Ἔτσι, κ’ ἐμεῖς, χαιρετᾶμε τόν καινούριο Χρόνο πού θά μᾶς πάει πιό κοντά στό στόμα του γιά νά μᾶς φάγει, καί χοροπηδᾶμε καί τραγουδᾶμε οἱ δύστυχοι, σάν τά σαλιγκάρια τοῦ Αἰσώπου, τήν ὥρα πού ψηνόντανε.

Τοῦτος ὁ ὑλικός κόσμος εἶναι τό βασίλειο τοῦ Χρόνου, πού τόν κάνει ν’ ἀνθίζει καί νά μαραίνεται ἀδιάκοπα. Ἡ φθορά εἶναι ὁ σκληρός νόμος πού ἔβαλε ἀπάνω του τοῦτος ὁ τύραννος. Μ’ αὐτή τήν ἄσπαστη ἀλυσίδα βαστᾶ καί τόν ἄνθρωπο, σκλάβο ἀνήμπορον κάτω ἀπό τά πόδια του.

Μόνο μιά ἐλπίδα ὑπάρχει γι’ αὐτόν, νά γλυτώσει ἀπό τή φθορά: ὁ Χριστός, ὁ λυτρωτής, ὁ καθαιρέτης τῆς φθορᾶς.

Ἐκεῖνος πού πάτησε τόν θάνατο καί πού εἶπε: “ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται. Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς. Ἐάν τίς φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα”!

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ κλειδοκράτορας τοῦ μυστικοῦ κόσμου, λέγει: “Ἡ κτίσις ὑποτάχθηκε στή ματαιότητα, ἄθελά της, μέ τήν ἐλπίδα πώς κι αὐτή ἡ κτίση θά λευτερωθεῖ ἀπό τή σκλαβιά τῆς φθορᾶς, στήν ἐλευθερία τῆς δόξας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Γιατί γνωρίζουμε, πώς ὅλη ἡ κτίση ἀναστενάζει καί πονᾶ μαζί μας ὥς τώρα. Κι ὄχι μοναχά ἡ κτίση, ἀλλά κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πού ἔχουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα μας, ἀναστενάζουμε, περιμένοντας τήν υἱοθεσία (δηλ. νά γίνουμε τέκνα τοῦ Θεοῦ), ἤγουν νά λυτρωθεῖ τό σῶμα μας ἀπό τή φθορά”.

Κι ἀλλοῦ λέγει: “Ἄν κατοικεῖ μέσα σας τό Πνεῦμα Ἐκείνου πού ἀνάστησε τόν Ἰησοῦ, Αὐτός πού ἀνάστησε τόν Χριστό ἀπό τούς νεκρούς, θά ζωοποιήσει τά θνητά σώματά σας μέ τό ἅγιον Πνεῦμα, πού κατοικεῖ μέσα σας”.

Ναί. Μοναχά ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Πατρός καί πού πῆρε ἀπ’ Αὐτόν κάθε ἐξουσία, θά δώσει τήν ἀφθαρσία στούς ἀγαπημένους του, καταργώντας καί τόν χρόνο καί τόν τόπο τῆς ὕλης, ἀπό τόν κόσμο τῆς φθορᾶς.

Νά, τί λέγει ὁ ἅγιος Πέτρος γι’ αὐτή τήν ἀλλαγή: “Ἥξει δέ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δέ καυσούμενα λυθήσονται, καί γῆ καί τά ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται”.

Καί στήν Ἀποκάλυψη εἶναι γραμμένα τά παρακάτω λόγια γιά τόν καινούριον κόσμο τῆς παλιγγενεσίας: “Καί νύξ οὐκ ἔσται ἐκεῖ, καί χρείαν οὐκ ἔχουσι λύχνου καί φωτός ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς, καί βασιλεύσουσιν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων”.



Share/Bookmark

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Video Γορτυνία - Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά



Share/Bookmark

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Videos - Σέρβου Αρκαδίας



 Επεξεργασία/Ανάρτηση: xridim




 Παραγωγή/Ανάρτηση: Ηλία Παγκράτη


 

 Παραγωγή/Ανάρτηση: Ηλία Χειμώνα

Share/Bookmark

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Όταν ασπρίσει ο κόρακας





Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

Στο Χριστό στο Κάστρο

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
 
Το Γιάννη το Νυφιώτη και τον Αργύρη της Μυλωνούς τους έκλεισε το χιόνι απάν’ στο Κάστρο, τ’μ πέρα πάντα στο Στοιβωτό τον ανήφορο τ’ ακούσατε;
Ούτως ωμίλησεν ο παπα-Φραγκούλης ο Σακελλάριος, αφού έκαμε την ευχαριστίαν τού εξ οσπρίων κι’ ελαιών οικογενειακού δείπνου, την εσπέραν της 23 Δεκεμβρίου του έτους 186…
Παρόντες ήσαν, πλην της παπαδιάς, των δύο αγάμων θυγατέρων και του δωδεκαετούς υιού, ο γείτονας, ο Πανάγος ο Μαραγκούδης, πεντηκοντούτης οικογενειάρχης, αναβάς δια να είπη μίαν καλησπέραν και να πίη μίαν ρακιά, κατά το σύνηθες, εις το παπαδόσπιτο, κι’ η θεια το Μαλαμώ η Καναλάκαινα, μεμακρυσμένη συγγενής, ελθούσα δια να φέρη την προσφοράν της, χήρα εξηκοντούτις, ευλαβής, πρόθυμος να τρέχη εις όλας τας λειτουργίας και να υπηρετή δωρεάν εις τους ναούς και τα ξωκκλήσια.
― Τ’ ακούσαμε κι’ ημείς, παπά, απήντησεν ο γείτονας ο Πανάγος· έτσ’ είπανε.
― Τι είπανε; Είναι σίγουρα, σας λέω, επανέλαβεν ο παπα-Φραγκούλης. Οι βλοημένοι, δεν θα βάλουν ποτέ γνώση. Επήγαν με τέτοιον καιρό να κατεβάσουν ξύλα, απάν’ απ’ του Κουρούπη τα κατσάβραχα, στο Στοιβωτό, εκεί που δεν μπορεί γίδι να πατήση. Καλά να τα παθαίνουν.
― Μυαλό δεν έχουν, αυτός ου κόσμος, θα πω, είπεν, η θεια το Μαλαμώ. Τώρα οι αθρώποι γινήκαν απόκοτοι.
― Να είχανε τάχα τίποτα κ’μπάνια μαζύ τσ’; είπεν η παπαδιά.
― Ποιος τους ξέρ’; είπεν η θεια το Μαλαμώ.

Share/Bookmark

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

on 3 Σχόλια

Ιστοσελίδα του χωριού (servou.gr) - Για την τάξη και ουχί για την πράξη

Εχουμε την πληροφορία ότι η ιστοσελίδα του Χωριού servou.gr διευθύνεται από μια "επιτροπή Διαχείρισης της Ιστοσελίδας" που έχει οριστεί με σχετική απόφαση το Δ.Σ του Συνδέσμου...
Με άλλη απόφαση του Δ.Σ έχει οριστεί και η διαδικασία σύμφωνα με την οποία για να αναρτηθεί/δημοσιευτεί κάποιο άρθρο στην ιστοσελίδα, θα πρέπει να τίθεται υπόψη της επιτροπής και αν δεν υπάρξει αντίρρηση από κάποιο μέλος το άρθρο δημοσιεύεται.
Αυτή η διαδικασία πρέπει να εφαρμόζεται για όλα τα άρθρα που αναρτώνται, εκτός εκείνων που αφορούν ειδήσεις για θανάτους πατριωτών, εφόσον δεν ξεφεύγουν από την τυποποιημένη μορφή, που έχει πλέον καθιερωθεί.
Αν υπάρξει διαφωνία μεταξύ των μελών της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας το άρθρο δεν αναρτάται και τίθεται υπόψη του Δ.Σ για να ληφθεί σχετική απόφαση.

Aυτοί είναι οι κανόνες που έχουν οριστεί, όσον αφορά τη διαδικασία της έγκρισης και της ανάρτησης των άρθρων.

Γιατί κάποιος από τους Διαχειριστές της ιστοσελίδας (που είναι και μέλος της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας)  δεν εφαρμόζει αυτή την απόφαση ?

Μήπως δεν ξέρει ποιά είναι η σύνθεση της επιτροπής Διαχείρισης της ιστοσελίδας ?

 
Είναι ένα θέμα ήθους και τάξεως που θα πρέπει να το εξετάσει το Δ.Σ του Συνδέσμου...  για τα καθ' αυτό !

Είμαστε στη διάθεση του Δ.Σ του Συνδέσμου για τυχόν πρόσθετες διευκρινίσεις...




Share/Bookmark

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Της Αρτας το γιοφύρι - Δημοτικό

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται."
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
"Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."

Share/Bookmark

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Μάστορες της πέτρας

Αναδημοσίευση
Πηγή: http://www.ntua.gr/MIRC/db/epirus_db/ARXITEKTONIKH/Mastores.htm

Ηπειρώτες Μάστοροι

Το σύνολο της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής φτιάχτηκε από τους λαϊκούς, ανώνυμους αρχιτέκτονες. Αυτοί οι παραδοσιακοί τεχνίτες, οργανωμένοι σε ομάδες, ταξίδευαν από περιοχή σε περιοχή και έχτιζαν τα κτίρια, τις γέφυρες, τις βρύσες, τους μύλους και κάθε άλλη κατασκευή των παραδοσιακών οικισμών. Το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι δημιουργούσαν, σε όλο τον ελληνικό χώρο, εξηγεί, εν μέρει, τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία εμφανίζονται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική διαφορετικών περιοχών.

Η Ήπειρος είναι κοιτίδα των μαστόρων, οι οποίοι προέρχονται από τρεις περιοχές: τα χωριά της Κόνιτσας, τα Τζουμέρκα και τους Χουλιαράδες. Τα παλιότερα μαστοροχώρια είναι η Πυρσόγιαννη και η Βούρμπιανη (Κόνιτσα). Δεν είναι τυχαίο ότι πατρίδα των μαστόρων αποτελούν τα πιο ορεινά και βραχώδη χωριά, τα οποία δεν έχουν εδάφη κατάλληλα για καλλιέργειες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τους να στρέφονται στην οικοδομική, κυρίως τέχνη (αλλά και τη ζωγραφική και την ξυλογλυπτική), προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα και να επιβιώσουν. Αντίθετα, χωριά όπως τα βλαχοχώρια - η Κλεισούρα, η Σαμαρίνα, το Νυμφαίο, το Μέτσοβο, κ.α. χτισμένα κοντά σε κατάλληλα επιλεγμένα βοσκοτόπια (για τις ανάγκες της κτηνοτροφίας) δεν έδωσαν μαστόρους - η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας εξασφάλιζε την επιβίωση και επομένως δεν γεννούσε την ανάγκη για την ανάπτυξη της οικοδομικής τέχνης.

Share/Bookmark

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

on 6 Σχόλια

Παναγία η "Σερβιώτισσα" ??? (Αρθρο Δεύτερο) .... Συνέχεια επί του αυτού θέματος

Στην εφημερίδα "Αρτοζήνος" του Συνδέσμου Σερβαίων Αρκαδίας  (αριθ φ. 178 Μάιος-Ιούνιος-Ιούλιος 2010) δημοσιεύτηκε το κατωτέρω άρθρο με τίτλο

Ναός "Παναγίας της Σερβιώτισσας”
στο Στύλο Χανίων

Στο προηγούμενο φ. του Αρτοζήνου δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα σχετικά με την ονομασία της προστάτιδας Παναγίας του χωριού μας ως “Παναγίας Σερβιώτισσας” και την ονομασία του ναού που υπάρχει στο χωριό Στύλος του Δήμου Χανίων, ως ναός “Παναγίας της Σερβιώτισσας” ή “Παναγίας της Ζερβιώτισσας”.
Η άποψη του Χ. Αθ. Μαραγκού είναι πως η ονομασία του ναού είναι “Παναγίας της Σερβιώτισσας” και ενδεχομένως να υπάρχει σχέση με Σερβαίους που είχαν πάει στην περιοχή, η δε άποψη του Β. Σχίζα είναι πως ο ναός ονομάζεται “Παναγίας της Ζερβιώτισσας” και δεν έχει σχέση με το δικό μας χωριό.

Για το θέμα αυτό ο Χ. Αθ. Μαραγκός μας έστειλε το παρακάτω διευκρινιστικό κείμενο:
“Στην Κρήτη στον Στύλο Χανίων υπάρχει, κατά τας γραφάς, ο ναός της Παναγίας της Σερβιώτισσας. Είναι γνωστόν ότι, οι Αρκάδες με τους Κρήτες έχουν μια σχέση που υπάρχει για χιλιάδες χρόνια. Μια σχέση, που κυριολεκτικά χάνεται στα βάθη των αιώνων, στους μύθους και τους θρύλους του ελληνικού πολιτισμού.
Ιδίως στον εκκλησιαστικό χώρο υπάρχουν αδιάσπαστοι ιστορικοί δεσμοί, αφού στην εκκλησία της Ελλάδος υπάρχει σήμερα Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, ενώ στην αυτόνομη Εκκλησία Κρήτης υπάρχει Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας.
Υπάρχει λοιπόν το ενδεχόμενο σε εποχές διωγμών μετά τον 12ο αιώνα κάποιοι Σερβαίοι διωκόμενοι να μετέβησαν στη Κρήτη και να εγκαταστάθηκαν στην εν λόγω περιοχή.
Η ύπαρξη του ναού της Παναγίας της Σερβιώτισσας όπως επισήμως αποκαλείται και όπως υποστηρίζεται από πολλές πηγές, (χωρίς αυτό να είναι πλάνη διαδικτυακή) (1) , λογικά πρέπει να ήταν δημιούργημα, κτίσμα, Σερβαίων πιστών, η να ήταν ο Ναός μέσα στον οποίο εναπέθεσαν κάποια εικόνα της Παναγίας τους, της προστάτιδας τους, της Παναγίας του χωριού τους, και από κει ενδεχομένως να προήλθε και η σχετική προσωνυμία της Σερβιώτισσας.
Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα.
Η άποψη ότι πρόκειται περί λάθους γιατί το αληθές είναι Ζερβιώτισσα δεν είναι δυνατόν να ευσταθεί γιατί αυτός είναι ο κανόνας, όλες σχεδόν οι εικόνες της Παναγίας είναι αριστεροκρατούσες. Η εξαίρεση είναι δεξιοκρατούσα (2).
Στην σχετική βιβλιογραφία, στην ιστορία της περιοχής, σε φωτογραφίες, στα αξιοθέατα, στα τουριστικά φυλλάδια, σε πλήθος ιστοσελίδων, αναφέρεται ο ναός ως Παναγία η Σερβιώτισσα. Επίσης όπως προκύπτει από ελληνικά και λατινικά έγγραφα (Μ. Νυσταζοπούλου – Πελεκίδου, Βυζαντινά έγγραφα της μονής Πάτμου, ΚΒΕ- Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 1980. Μαλτέζου Χρ. Τα Λατινικά έγγραφα του Πατμειακού αρχείου, Σύμμεικτα 2, 1970 όπως επίσης και Μετόχια μονής Πάτμου του Αρχιμ. Πλάτωνος Κρικρή και … MM … Miklosich F. - Muller S, Acta et Diplomata Graeca Medii Aevi Sacra et Profana VI Vidobonae 1860 – 90, Borboudakis...Borboudakis K, Gallas K, Wessel K, Byzantinisches Kreta München 1983 ), που αναφέρονται σε δωρεές προς την Μονή, αναγράφεται ότι η Εκκλησία της Παναγίας της Σερβιώτισσας είναι μετόχι της μονής Πάτμου (3).
Η αναφορά λοιπόν στην Παναγία την Σερβιώτισσα δεν είχε σκοπό να υποστηρίξει ποια Εκκλησία είναι η πραγματική και αναγνωρισμένη ως ΣΕΡΒΙΏΤΙΣΣΑ, αλλά δεδομένης της δικιάς μας Παναγίας της απ’ αιώνων Σερβιώτισσας, να εξευρεθεί η σχέση που έχει, αν έχει, με τον φερώνυμο ναό του Στύλου.
Η απορία, το σχόλιο λοιπόν ήταν: Ποια σχέση μπορεί να έχει ο Ναός της Παναγίας της Σερβιώτισσας που σύμφωνα με την παρατιθέμενη βιβλιογραφία, υπάρχει στην Κρήτη στον Στύλο Αποκορώνου Χανίων, με το ιστορικό χωριό Σέρβου Αρκαδίας, με το χωριό μας”.


1. Στύλος: Χωριό με βεβαιότητα χρονολογημένο τουλάχιστον στα μέσα του 11ου αιώνα. Σε χρυσόβουλό του ο Αλέξιος Α΄, παραχωρεί το χωριό στον Όσιο Χριστόδουλο το 1088. Συναντάται και σε αρκετά μεταγενέστερα έγγραφα, ελληνικά και λατινικά, που αφορούν δωρεές προς τη μονή της Παναγίας Σερβιώτισσας, μετόχι της μονής Πάτμου. Η ύπαρξη της μονής της Παναγίας, που χρονολογείται στον 11ο – 12ο αιώνα (βλ. εικ. 25 – 28), και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο ίδιο χωριό (χρονολογείται στο 1271 - 80[i]), δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.
2. Παλαιότερο δείγμα του τύπου της δεξιοκρατούσας Οδηγήτριας είναΙ η εικόνα της Santa Maria Nuova στη Ρώμη, βλ. A. G r a b a r , L’ age d’ or de Justinien, 1966, pin. 206. Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας ξαναβρίσκουμε τον ίδιο τύπο στον Όσιο Λουκά της Λιβαδιάς, E. Diez
– O. Demus, Byzantine mosaics in Greece, Cambridge (Mass) 1931….
Αναφέρονται κι άλλες περιπτώσεις.
3. Φαντάκης Ιωάννης. Οι Οικισμοί της Κρήτης κατά την Β΄ Βυζαντινή
Περίοδο. Ρέθυμνο 2001

--------------

Στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας ο "Αρτοζήνος"  (Αρ. φ. 179 • Αύγουστος - Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 2010) δημοσιεύτηκαν οι κατωτέρω ενδιαφέρουσες απόψεις.
Τις αναδημοσιεύουμε για την ενημέρωσή σας.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗ ΣΕ(ΖΕ)ΡΒΙΩΤΙΣΑ”

Επιστολή Αθανασίου Π. Στρίκου
Παναγία «Ζε-Σερβιώτισσα» στο Στύλο Χανίων

Καλό χειμώνα, κύριε Διευθυντά. Υγεία και προκοπή σε κάθε πατριώτη από την καρδιά μου.
Παρακολούθησα όλην την «διαμάχην» για το θέμα μεταξύ των κ.κ. Χ. Αθ. Μαραγκού και Βασ. Σχίζα και παρακαλώ να συγχωρέσουν την παρέμβασή μου οι ίδιοι και όλοι οι πατριώτες. Η οποία γίνεται με τις καλλίτερες των προθέσεων και προκειμένου να συμβάλλει, αν θέλετε, και δοθεί ένα τέλος.
Εκτός και υπάρξουν, στο μέλλον, σοβαρά στοιχεία αποδεικνύοντα αδέρφια τα δύο χωριά με σύνδεσμο τη μάνα τους την Παναγιά.
(Τι συγκλονιστική θα ήταν στ΄αλήθεια μια τέτοια αναγνώριση!!! Και ποιος δεν θα την ήθελε, αφού θάνοιγε και πολλούς άλλους επιστημονικούς δρόμους).
Επί του δημοσιεύματος του «Αρτοζήνου» μηνών Μαΐου-Ιουνίου-Ιουλίου 2010 έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Με: «υπάρχει κατά τα γραφάς», «είναι γνωστόν» «έχουν μια σχέση», «έχουν μια σχέση που υπάρχει για χιλιάδες χρόνια», «αδιάσπαστοι ιστορικοί δεσμοί αφού υπάρχει μητρόπολη Γόρτυνος και Γορτύνης», «υπάρχει το ενδεχόμενο» «όπως επισήμως (;) αποκαλείται κι όπως υποστηρίζεται από πολλές πηγές», «λογικά πρέπει να ήταν δημιούργημα, κτίσμα», «ενδεχομένως να προήλθε», «δεδομένης της δικής μας, της από αιώνων Σερβιώτισσας»... δεν νομίζω, κύριε διευθυντά, ότι γίνεται Επιστήμη.
Και τέτοια «δόξα» δεν νομίζω επίσης ότι καλύπτει κανέναν.
Γιατί εδώ το θέμα (να απαντάμε στα «γιατί») έχει χαρακτήρα επιστημονικόν.
Το ερώτημα επομένως είναι: Ποιό τεκμήριο εδραιώνει αυτά που λέγονται; Εξωτερικό ή εσωτερικό; Και αντιμετωπίστηκε έτσι το ζήτημα δηλ. επιστημονικά; (φίλος Πλάτων, φίλος Αριστοτέλης, φιλτάτη η αλήθεια).
Ή (ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς μας) τοπικιστικά, συναισθηματικά, για να μην πούμε και λίγο βιαστικά ως κυνήγι εντυπώσεων, από την πλευρά που θέλει να έχει σχέση (όλοι το θέλουμε) με Σερβαίους που είχαν πάει στην περιοχή του Στύλου;
Διότι ακόμα και Σερβιώτισσα να λέγεται η Παναγία του Στύλου (διωνυμία) που δεν λέγεται, Ζερβιώτισσα είναι η προσωνυμία της ξάστερα, τούτο από μόνο του δεν θα ήταν ούτε καν σοβαρή ένδειξη. Και εν πάση περιπτώσει δεν θα συνιστούσε απόδειξη για όλα τα υπόλοιπα.
Άλλωστε και η δική μας Παναγιά «δεδομένης από αιώνων Σερβιώτισσας», όπως λέτε, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δεδομένη και μάλιστα «από αιώνων». Ακόμα τουλάχιστον. Μακάρι να αποδειχθεί. Μάλιστα δε από περισοτέρων αιώνων είναι εκείνη του Στύλου Χανίων παρά η δική μας. Αφού (η δική μας) είτε ως Ζωοδόχος Πηγή, είτε ως Κοίμησης της Θεοτόκου είναι το πολύ διακοσίων (200) ετών. Πότε επομένως πήγαν οι Σερβαίοι; Τι τους ανάγκασε; Κλπ.
Ύστερα ποιος από εμας όλους τους κατοίκους του χωριού μας ή των γύρω χωριών αποκαλούσε την Παναγία με το προσωνύμιο «Σερβιώτισσα;». Υπήρχε τούτο ως έκφραση και έφτασε ως εμάς από στοματική έστω παράδοση; Ή μήπως το επίθετο «Σερβιώτισσα» το δώσαμε εμείς οι σύγχρονοι σε χρόνο ανύποπτο και το επικαλεστήκαμε ευκαιριακώς για να δημιουργήσουμε γέφυρα με εκείνην της Κρήτης επωφελούμενοι κάποιας γλωσσικής παρονομασίας και ημιπαρήχησης;
Υπήρχε δηλαδή το «Σερβιώτισσα», όπως λέμε φανερωμένη, η Αναβρυτιώτισσα η Μαγαζιώτισσα ή Καλαμιώτισσα ή Θυμιανή ή... ή... Την ήξερε κανείς μας ;
Τίμια να απαντήσουμε. (Αφήστε που από το δικό μας χωριό προκύπτει επίθετο σε –αίος αία Σερβαίος, Σερβαία, Ραδαίος, Ραδαία και όχι Σερβιώτης Σερβιώτισσα, Ραδιώτης, Ραδιώτισσα κ.τ.ο).
Εκείνο που θέλω να ειπώ είναι ότι για να μεταφυτευτεί η δική μας στο Στύλο ή όπου αλλού, θάπρεπε να είναι στο επίκεντρο (π.χ. Παναγία Σουμελά).
Τελειώνω λέγοντας ακόμη ότι η επωνυμία του Συνδέσμου του χωριού μας είναι «Η Κοίμησις της Θεοτόκου». Φαντάζεσθε η Παναγία τους, η συγκεκριμένη, να λεγόταν Σερβιώτισσα και οι ιδρυτές του Συνδέσμου να παραλείψουν να την συμπεριλάβουν στην Επωνυμία του, έστω και παρενθετικά; Προσωπικά το αποκλείω βάσιμα.
Μήπως λοιπόν η δημιουργία και συντήρηση του θέματος αγγίζει κάποια σκοπιμοθηρική έμπνευση αφού όχι μόνον επιστημονική τεκμηρίωση δεν υπάρχει αλλ΄ ουδέ καν ένδειξη ένθεν κακείθεν περί Σερβιώτισσας και απλώς κανακεύουμε κάποιον εμφωλεύοντα μέσα σε όλους μας καλώς εννοούμενον εγωισμόν, συντηρώντας τον όμως τον μεταβάλλουμε σε πείσμα;
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς και ασπασμούς
Αθαν. Στρίκος
12 Σεπτεμβρ. 2010.
------

Απάντηση Χ.Ι. Μαραγκού

Θάνο καλημέρα και καλό χειμώνα.
Πριν από όλα θέλω να σου πω ότι δεν είμαι διευθυντής, ούτε και αισθάνομαι έτσι.
Προσφέρω κάποιες υπηρεσίες που μπορώ στους πατριώτες μας και αισθάνομαι ίσος με αυτούς. Προτιμώ τις πατριωτικές και φιλικές σου αναφορές, όπως μέχρι τώρα.
Επί του θέματος. Οι απόψεις που καταθέτω είναι καθαρά προσωπικές.

-Γιατί ζητάς να σε συγχωρέσουν οι πατριώτες για την παρέμβασή σου; Όσο περισσότερες είναι οι παρεμβάσεις, τόσο περισσότερο είναι πιθανό να βρεθεί η πραγματική αλήθεια, που όλοι οι καλοπροαίρετοι αναζητούμε. Ιδίως παρεμβάσεις ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα ή μπορούν να αναζητήσουν στοιχεία με επιστημονικά δόκιμο τρόπο, που θα προάγουν την έρευνα. Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί και συνεπώς δεν δικαιούμαι να εκφράσω τεκμηριωμένη άποψη. Το να πω ότι «Εγώ έτσι νομίζω», δεν έχει καμία αξία, ούτε περνάει από το μυαλό μου.
-Τέλος θα δοθεί όταν αποδειχθεί με τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει σχέση του δικού μας Ναού στο χωριό, με τον αναφερόμενο σε ορισμένες πηγές ως «Ναός Παναγίας της Σερβιώτισσας», στο χωριό «Στύλος Χανίων».
-Τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα του Αρτοζήνου (Μάιος-Ιούλιος 2010), που αναφέρεις στην επιστολή σου, έχουν για μένα την αξία τους, γιατί αποτελούν κάποιες ενδείξεις και συλλογισμούς και δείχνουν, αν θες, κάποιες κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος, για να οδηγηθεί σε κάποιο συμπέρασμα, άσχετα αν είναι «θετικό» ή «αρνητικό». Αυτό δεν θέλουμε; Γνωρίζεις κάποιον άλλο τρόπο;
Άλλωστε, εσύ που έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά με την επιστήμη της αστυνομικής διερεύνησης μιας υπόθεσης, γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας πως, από μια υπόθεση και έναν συλλογισμό, μπορεί κανείς να οδηγηθεί στην αποκάλυψη μιας πολύ σοβαρής υπόθεσης.
Ακόμη δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, πως τα στοιχεία ήρθαν σε γνώση μας από έναν πολύ υπεύθυνο άνθρωπο και προσεκτικό μελετητή, που έχει φέρει σε γνώση μας εξαιρετικού ενδιαφέροντος, άγνωστα στοιχεία της ιστορίας του τόπου μας.
-Μου αρέσει η φράση που αναφέρεις «...το θέμα έχει χαρακτήρα επιστημονικό...», γιατί την αποδέχομαι απόλυτα. Και θα αντιστρέψω το ερώτημα. Ποιό πραγματικό επιστημονικό στοιχείο (οι προσωπικές απόψεις, πιστεύω πως θα συμφωνείς ότι δεν μετράνε) εδραιώνει τη θέση, ότι ο ναός στο Στύλο Χανίων δεν έχει σχέση με το δικό μας Ναό; Επειδή πιστεύω ότι είσαι καλόπιστος συνομιλητής και εξαιρετικά λόγιος άνθρωπος (το εννοώ), νομίζω πως θα δεχθείς ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή υπάρχει σχέση.
Μέλει να αποδειχθεί. «Τίνι τρόπω;». Με την επιστημονική έρευνα ασφαλώς. Αυτό νομίζω πως είναι και για σένα μία πρόκληση και τότε, θα μου επιτρέψεις να σου πω, πως μπορείς να εκφράζεσαι με περισσότερο απόλυτο τρόπο.
-Με ποια επιστημονικά στοιχεία λες, αναφερόμενος στον όρο «Παναγία η Σερβιώτισσα»,ότι «...που δεν λέγεται...», από την στιγμή που “λέγεται” με αυτόν τον όρο σε κάποιες πηγές;
Γιατί αγνοείς την βιβλιογραφία που αναφέρεται στο άρθρο; Είναι δυνατόν τόσο σοβαρά θέματα να απαντώνται “κατά την κρίση μας;”.
Και μάλιστα χρησιμοποιείς τον όρο “ξάστερα”. Πες μας τις επιστημονικές σου πηγές, να δούμε και εμείς την “ξαστεριά”. Αν πράγματι αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ονομασία είναι “ζερβιώτισσα”, τότε το θέμα τελειώνει εκεί.
Δεν υπάρχει καμία πρόθεση αλλά και δυνατότητα να αλλάξει κανείς την, επιστημονικά τεκμηριωμένη, ιστορία.
-Θα μου επιτρέψεις να αμφισβητήσω την άποψη που διατυπώνεις, πως οι δύο ναοί του χωριού μας είναι το πολύ διακοσίων ετών. Από όσα έχω διαβάσει στις έρευνες του στρατηγού Χ. Αθ. Μαραγκού, έχω πειστεί πως η ηλικία των εκεί ιδρυθέντων ναών (άσχετα με την ονομασία που κατά περιόδους είχαν) πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη. Μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα, με τα υπάρχοντα κτίσματα και με κάποιους συλλογισμούς, ότι το 12ο περίπου αιώνα μ.χ. που εγκαταστάθηκαν Βυζαντινοί στην Πελοπόννησο, κάποιοι ήρθαν και στο δικό μας χωριό και ίδρυσαν το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, ανάλογο με εκείνον στο Μπαλουκλή της Κωνσταντινούπολης.
Αυτοί οι ίδιοι ή κάποιοι αργότερα (στις περιοδείες που έκαναν για δουλειά ή ενδεχομένως κάποιοι που εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη) ίδρυσαν και το Ναό στο Στύλο Χανίων και του έδωσαν την ονομασία «Ναός Παναγίας της Σερβιώτισσας», γιατί έτσι θεώρησαν πως έπρεπε να κάνουν (δικαίωμά τους).
Από την άλλη πλευρά η ιστορία του χωριού φαίνεται πως ξεκινάει από πολύ παλιά, χίλια και πλέον έτη προ Χριστού. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να είναι άσχετο και με την ηλικία των ναών μας, για προφανείς λόγους.
-Το θεοτοκωνύμιο (μπράβο στο Β. Σχίζα που μας έμαθε και αυτόν τον όρο) «Παναγία η Σερβιώτισσα», τώρα ήρθε στην επιφάνεια, με την διαπίστωση πως υπάρχει Ναός στην Κρήτη με αυτή την προσωνυμία, σύμφωνα με τα δημοσιευθείσα βιβλιογραφία.
-Οι ιδρυτές του Συνδέσμου, όπως και κανένας άλλος, δεν γνώριζαν ότι υπήρχε στην Κρήτη Ναός, με αυτή την προσωνυμία. Τώρα ανέκυψε το θέμα. Όσο για το επίθετο “Σερβαία ή Σερβιώτισσα” νομίζω πως συχνότερα χρησιμοποιούμε το δεύτερο. Όμως αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν οι πρόγονοί μας πράγματι έφτιαξαν Ναό και έδωσαν αυτή την ονομασία, δεν μπορούμε να τους κρίνουμε γιατί την είπαν “Σερβιώτισσα” και όχι “Σερβαία”.
-Τα πέντε χιλιάδες περίπου ανάλογα θεοτοκωνύμια (όπως αναφέρει ο Β. Σχίζας), δόθηκαν κατά περιόδους από κατοίκους διαφόρων περιοχών, για να μνημονεύουν τη «δική τους Παναγία», για κάποιους δικούς τους λόγους. Σε τι διαφέρουμε εμείς από αυτούς (αν αναλογιστεί κανείς πως αντιστοιχεί ένα θεοτοκωνύμιο σε 2.000 κατοίκους, εμείς οι Σερβαίοι δεν δικαιούμεθα ένα, αφού ξεπερνάμε τις 2.000;). Για όλους ασφαλώς η Παναγία είναι μία. Άλλωστε δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι και από τον Ιερέα του χωριού χρησιμοποιείται ο όρος. Πρόκειται δηλαδή για κάτι προφανώς απλό, χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες.
-Η δημιουργία και συντήρηση (σε αυτό συμβάλλεις και εσύ) του θέματος, είναι φυσικό επακόλουθο, αφού διαπιστώθηκε ότι σε κάποιες έγκυρες πηγές, υπάρχει η αναφερθείσα ονομασία του Ναού. Δεν αντιλαμβάνομαι τι θες να πεις με τον όρο «σκοπιμοθηρική έμπνευση». Το ερώτημα είναι απλό. Υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ή και ενδείξεις που να στηρίζουν “έμπεδα” (δική σου η λέξη σε άλλο άρθρο) την άποψη που διατυπώνεις, όπως υπάρχουν για την άποψη που διατυπώνει ο Χ. Αθ. Μαραγκός; Προσωπικά δεν κανακεύω κανένα «...εμφωλεύοντα μέσα μας εγωισμό...». Απλά είμαι περίεργος και θέλω να μάθω την “φιλτάτη” (όπως λες) αλήθεια επί του θέματος και γενικά να ενημερωθώ για όσα περισσότερα στοιχεία μπορώ, για την ιστορία του τόπου που γεννήθηκα. Πιστεύω πως κάποτε στο μέλλον θα αποδειχθεί όλη η αλήθεια, -που όλοι προφανώς θέλουμε- και τότε θα κριθούμε όλοι, για τις θέσεις μας. Δεν συμφωνείς;
Με εκτίμηση, φιλικότατα και πατριωτικά
Χ. Ι. Μαραγκός

**********

Σημείωση του Διαχειριστή

Εμείς δεν έχουμε τον τρόπο να ελέγξουμε την αξιοπιστία των πηγών της βιβλιογραφίας, αλλά νομίζουμε ότι ακόμη και σε μια σπουδαία επιστημονική εργασία μπορεί να γίνει κάποιο λάθος...
Θα μπορούσε δηλαδή να γίνει λάθος στη δακτυλογράφηση του κειμένου και να αλλοιωθεί ένα γράμμα.
Να γραφτεί αντί του Ζ το Σ (ή και το αντίστροφο να γραφτεί αντί του Σ το Ζ).
Τα γράμματα αυτά είναι πολύ κοντά στο πληκτρολόγιο και χειρίζονται με το ίδιο δάκτυλο... (τον παράμεσο του αριστερού χεριού).
Αν υποθέσουμε ότι γίνεται ένα τέτοιο λάθος και διαφύγει της προσοχής εκείνου ή εκείνων που θα κάνουν την αντιπαραβολή μπορεί κάλλιστα το λάθος αυτό να μεταφερθεί και σε ένα βιβλίο, του οποίου η αξία σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζεται ακόμη και αν γραφτεί λανθασμένα κάποια λέξη.
Εδώ δεν ισχυριζόμαστε ότι έγινε σώνει και καλά ένα τέτοιο λάθος...
Θα μπορούσε όμως να έχει γίνει και αυτό.
Μπορεί  κάποιος να το αποκλείσει αυτό (το ενδεχόμενο) και μάλιστα με "επιστημονικό" τρόπο ?
Κατωτέρω αναφέρουμε τρεις Συνδέσμους που παραπέμπουν σε Ιστοσελίδες του Δήμου Αρμένων, στον οποίο διοικητικά υπάγεται το χωριό Στύλος και σε σχετικό οπτικοακουστικό υλικό που αναφέρεται στην ιστορία της περιοχής με αναφορές και  στον υπόψη Ναό της Παναγίας.
Νομίζουμε ότι όλοι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι κάτοικοι της περιοχής μπορεί να μην γνωρίζουν με επιστημονικό τρόπο τις λεπτομέρειες της ιστορίας της περιοχής τους, αλλά είναι οι μόνοι αρμόδιοι για να εκφράσουν σωστά και αυθεντικά την προφορική τους παράδοση.


*********


Share/Bookmark

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Λαγκάδια Αρκαδίας - Video Παρουσίαση του χωριού από τον Τάσο Γιαννικόπουλο

Λέγεται ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Στο Video αυτό έχουν ενσωματωθεί πολλές και ποιοτικές φωτογραφίες, τις οποίες έχει τραβήξει ο Τάσος Γιαννικόπουλος από τα Λαγκάδια.
Συνεπώς η αξία του ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλάδες λέξεων.
Ευχαριστούμε τον Τάσο για την εξαιρετική αυτή παρουσίαση του χωριού του, το οποίο εντυπωσιάζει τον οποιονδήποτε επισκέπτη αλλά ειδικά για εμάς τους Σερβαίους και άλλους Κοντοχωριανούς, η παρουσίαση αυτή σημαίνει πολύ περισσότερα, γιατί εκτός όλων των άλλων μας θυμίζει όλα εκείνα που ζήσαμε στις γειτονιές του χωριού σαν μαθητές στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων.
Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε και για την ποιοτική φωτογραφία, που τράβηξε στο χωριό Σέρβου, που δείχνει την εκκλησία της "Κοίμησης της Θεοτόκου", την οποία και έχει αναρτήσει στο Panoramio.





Share/Bookmark
on 1 Σχόλιο

To OXI του 1940



----------------
Share/Bookmark

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

on 2 Σχόλια

Imagine - John Lennon


Στοίχοι

Imagine there's no Heaven.

It's easy if you try.

No hell below us.

Above us only sky.

Imagine all the people.

Living for today.

Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος

είναι εύκολο εάν εσύ προσπαθήσεις.

Καμία κόλαση κάτω από εμάς

πάνω από εμάς μόνο ουρανός.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να ζουν για το σήμερα.

Imagine there's no countries.

It isn't hard to do.

Nothing to kill or die for.

And no religion too.

Imagine all the people.

Living life in peace.

Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες

δεν είναι δύσκολο να το κάνεις.

Τίποτα για να σκοτώσεις ή για να πεθάνεις

και καμία θρησκεία επίσης.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να ζουν με ειρήνη.

You may say
that I'm a dreamer.

But I'm not the only one.

I hope someday you'll join us...

And the world will be as one.

 
Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος

αλλά δεν είμαι μόνο ένας.

Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις

και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Imagine no possessions.

I wonder if you can.

No need for greed or hunger

A brotherhood of man.

Imagine all the people.

Sharing all the world.

Φαντάσου όχι υπάρχοντα

απορώ αν εσύ μπορείς.

Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα.

Μία αδελφοσύνη.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να μοιράζονται όλο το κόσμο.

You may say that I'm a dreamer.

But I'm not the only one.

I hope someday you'll join us.

And the world will live as one.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος

αλλά δεν είμαι μόνο ένας.

Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις

και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.




Share/Bookmark

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Η γριά η βαβά μ’

Ποίημα: του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Η γρηά η βαβά μ’, καλά ύστιρ’ να, / ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, / η βάβου η γρηούλα η αφιντιά τ’ ς
πήγι μι τ’ ρόκα στ’ ν αγκαλιά τ’ ς / κι έκατσι ’κειά κουντά στ’ φουτιά τ’ ς.

Κι’ οι τέσσερ’ π’ θα μας παν, αλλοί, / ταϊρνά ταϊρνά
στουν άλλουν ύπνου, (ώρα καλή) / κι οι τέσσιρ’ π’ θα μας παν ουλ’ νους
κι τ’ ς παραλήδις κι τ’ ς αλλ’ νους / φέρανι, τ’ ν κάσσα τ’ μακρυά
κι ήρθαν κι τ’ς είπαν «Άϊτι, γρηά».

— Πιδιά μ’, ναρθού μιτά χαράς, / ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, / βουλήθη να μι παρ’ ου Θιός; Δόξα σοι Κύριϊ των Δυνά— / Πιδιά μ’, ναρθού να πάου καλιά μ’…
Σταθήτι να τιλειώσου τ’ δ’ λιά μ’!


Share/Bookmark

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ο γέρος και η θάλασσα

H ιστορία του γερο-ψαρά Σαντιάγκο και του ξιφία που ψάρεψε μετά από εβδομάδες ολόκληρες άκαρπων προσπαθειών, είναι ένα από τα τελευταία έργα του Αμερικανού Συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουαιη (κυκλοφόρησε το 1952) και αποτελεί το αριστούργημα του.
Πρόκειται για μια αλληγορία, έναν πραγματικό μύθο για τις μάχες που δίνει ο άνθρωπος - μάχες κι αγώνες που πρέπει να τις εξουσιάζει με τέτοιον τρόπο, ώστε ακόμα και ο χαμός του να έχει αξιοπρέπεια και ν' αποτελεί ταυτόχρονα μια νίκη. "Ο άνθρωπος καταστρέφεται, ποτέ δε νικιέται..."





Share/Bookmark

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Το μαχαίρι της σφαγής, τ’ ακόνι της υπομονής και το κερί τ’ αμάλαχτο

Λαϊκό Παραμύθι

Ήταν ένας πλούσιος οπού είχε μια τσιούπρα, και κάθουνταν και κεντούσε στο παραθύρι. Κι εκεί που κεντούσε, πέρασ’ ένα πουλί και της είπε· «Tι κεντάς και τι χρυσώνεις; άντρα πεθαμένο θα πάρεις». Τότες κλαίγοντας πάει η τσιούπρα στον πατέρα της και του λέει όσα της είπε το πουλί. Κι ο πατέρας της τής είπε: «Πουλί είναι κι ας λαλεί!» Πήγαινε πάλι πολλές φορές το πουλί στο παραθύρι και της ήλεγε τα ίδια, κι η τσιούπρα πήγαινε στον πατέρα και του ήλεγε, όσα του είπε και πρώτα. Και μια φορά που ήταν με τις συνομήλικές της όξου κι έπαιζε, τις έπιασε μια βροχή, και πήγαν και στάθηκαν αποκάτου στη σκεπή ενούς σπιτιού που ήταν εκεί σιμά, κι εκεί που στέκουνταν, άνοιξ’ η πόρτα κι αυτή μπήκε μέσα, και πάλι έκλεισ’ η πόρτα μοναχή της.

Share/Bookmark

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον


Ποίημα: του Κωνσταντίνου Καβάφη


(Απαγγελία: Χορν Δημήτρης, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)
Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.





Share/Bookmark

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Δίολκος για 1500 χρόνια

Από τη βραβευμένη εκπαιδευτική ταινία "Δίολκος για 1500 χρόνια.
Η ταινία αναλύει με μαγικό και δεξιοτεχνικό τρόπο αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα της της Αρχαίας Ελλάδας. Παράλληλα δείχνει και εικόνες της καθημερινής πραγματικότητας της εποχής εκείνης.
Για τεχνικούς λόγους έχει χωριστεί σε 3 videos.

       Μέρος Πρώτο

 
        Μέρος Δεύτερο


         Μέρος τρίτο

Share/Bookmark

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ο Δρόμος

του Ανδρέα Εμπειρίκου
Πηγή:Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

διαβάζει: Εμπειρίκος Aνδρέας, O Eμπειρίκος διαβάζει Eμπειρίκο, Διόνυσος 1964




Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ' έναν φράχτη αλαλάζει.
   Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της ανοίξεως σε καλαμιές) αμέριμνος διαβαίνει, και όσο εντείνεται το φως, η κίνησις των διαβατών, πεζών και εποχουμένων, στον δρόμο αυξάνει και πληθαίνει.
   Oι διαβάται αμέτρητοι. Aνάμεσα σε αγνώστους ποιητάς και αγίους ανωνύμους, ανάμεσα σε φορτηγά διαδρομών μεγάλων, όλοι, αστοί και προλετάριοι διαβαίνουν, όλοι υπακούοντες σε κάτι, σε κάτι συχνά πολύ καλά μασκαρεμένο (τουτέστιν υπακούοντες στην Mοίρα) άλλοι πεζοί και άλλοι μετακινούμενοι με τροχοφόρα, με οχήματα λογής-λογής, τροχήλατα ποικίλα, μέσ' στην βοή διαβαίνοντες και την αντάρα, με Σιτροέν, με Kαντιλλάκ, με Bέσπες και με κάρρα.

Share/Bookmark

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Από την υφαντική τέχνη της Αρκαδίας

Αναδημοσίευση
Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου
http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html


Τα προιόντα της Υφαντικής  κατά κανόνα ήταν πράγματα της καθημερινής χρήσης και λίγα απ' αυτά προορίζονταν για στολισμό. Τα υφαντά έπαιρναν την τελική τους μορφή ύστερα από μια σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία και χωρίζονταν σε δυο κατηγορίες.

φωτό: υφαντό προσκέφαλο.(Κοκκινοράχη Ηραίας Αρκαδίας) 

Σε εκείνα που χρησιμοποιούντο για την ένδυση των ανθρώπων και σε εκείνα που χρησιμοποιούντο ως χαλιά,στρωσίδια, ασπρόρουχα καθώς και ως εργαλεία στις διάφορες εργασίες όπως σακιά, σακούλια κ.ά. Οι υφάντρες έβαζαν όλο τους το μεράκι και κατασκεύαζαν άλλοτε περίτεχνα σχέδια που κυκλοφορούσαν ανάμεσα τους και άλλοτε πρωτότυπα σχέδια που προέκυπταν από την έμπνευση τους, πάντα με ανταγωνιστικό πνεύμα προς τις υπόλοιπες. Η κατασκευή υφαντών, ακολουθώντας  φθίνουσα πορεία, ευδοκίμησε μέχρι τη δεκαετία του '70 κυρίως παράγοντας χαλιά. Τα υφαντά για ένδυση είχαν σταματήσει να παράγονται δεκαετίες πριν. 
Από τα λίγα πια εναπομείναντα υφαντά που υπάρχουν, φυλαγμένα σε ιδιωτικές συλλογές από ανθρώπους που έχουν  μεράκι και αγάπη για τη παράδοση, διάλεξα μερικά ως δείγμα της Υφαντικής τέχνης της Αρκαδίας. Συγκεκριμένα τα υφαντά που παρουσιάζω είναι από τα χωριά της Ηραίας ΑρκαδίαςΣέρβου και Κοκκινοράχη.
φωτό: υφαντό σακκούλι.(Σέρβου Ηραίας Αρκαδίας)

Share/Bookmark

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Αμπέλι μου πλατύφυλο και το Ντο τα πρες κοτσίδε τε

από τη Συναυλία "Δόμνα Σαμίου τραγουδά τη φύση και τον έρωτα" στο Ηρώδειο 2005.



Share/Bookmark

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού

Ποίημα: του Ζαχαρία Παπαντωνίου

(Απαγγελία: Kαράλη Tόνια, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)
Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού


Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Nάτανε, λέει, φεγγάρι
Kαι συ είκοσι χρονώ !

Nάτανε τάχα η γνώση σου
Mε τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…

Nάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Mιαν αγκαλιά λουλούδια
Mιαν ιστορία τρελλή,

Tα μύρια που δε γνώρισες
Nερό θαν τάειχες μάθει
Mε δάσκαλο τα πάθη
M’ ένα κλεφτό φιλί.

Πολύ την καταφρόνεσες
Tη ζωή, πανάθεμά τη…
Kαι τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.

Xειλάκια ανθούν στη γειτονιά
Γαρούφαλα στη γλάστρα
Kαι συ διαβάζεις τ’ άστρα
Kαι το βαθύ ουρανό.



Share/Bookmark

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ητανε μια φορά (Νίκος Ξυλούρης)



Share/Bookmark

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Η άλωση ή η σφαγή της Τριπολιτσάς: 23 Σεπτεμβρίου του 1821

Πόλεμος της Τριπολιτζάς και των πέριξ αυτής χωρίων.
Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου με την καθοδήγηση του Μακρυγιάννη.
Άλωση ή Σφαγή της Τριπολιτσάς ονομάζεται η άλωση της πόλης της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, επτά μήνες μετά από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, από τον στρατό των Ελλήνων κάτω από την αρχηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και η σφαγή μεγάλου αριθμού Τούρκων .
Η άλωση της Τρίπολης ήταν μια σημαντική στρατιωτική επιτυχία των επαναστατημένων Ελλήνων στον αγώνα επικράτησής τους στην Πελοπόννησο αλλά η μεγάλη σφαγή που ακολούθησε ήταν ένα ιδιαίτερα μελανό σημείο.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 ο οπλαρχηγός Δούνιας από την Κυνουρία κατάφερε να σκαρφαλώσει στα τείχη και να ανοίξει την πόρτα του Αναπλιού και οι δυνάμεις των επαναστατημένων Ελλήνων υπό την αρχηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κατέλαβαν την Τρίπολη. Η σφαγή που ακολούθησε την κατάληψη της πόλης από τον στρατό του Κολοκοτρώνη ήταν τρομακτική: επί τρεις ημέρες οι Έλληνες σφαγίαζαν τους αμάχους Τούρκους και Εβραίους, τις γυναίκες, τα παιδιά και τα βρέφη, αφού προηγουμένως βίασαν, βασάνισαν, εκπαραθύρωσαν, έκαψαν και λεηλάτησαν. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, υπολογίζεται ότι θανατώθηκαν 2.000 Εβραίοι και 30.000 Τούρκοι. Κατά τον J. M. Wagstaff τα θύματα αριθμούσαν "ανάμεσα σε 10000 και 15000".Κατά την Σύγχρονο Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη οι σφαγιασθέντες ανέρχονταν σε περίπου 12000 .Σύμφωνα με τον συνεκδότη της Encyclopedia Americana Thomas Gamaliel Bradford τα θύματα ήταν 8.000, ενώ κατά τον Τόμας Κέρτις τα θύματα ήταν 6.000.
Για τη σφαγή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει χαρακτηριστικά στο ημερολόγιό του: «Το ασκέρι όπου ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, τριάνταδύο χιλιάδες. Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη. Ελληνες εσκοτώθηκαν εκατό.».

Share/Bookmark

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Βασίλης Τσιτσάνης, Μπορεί να το 'χουν πλανέψει



Share/Bookmark

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Φαράγγι της Γκούρας: Το Σπήλαιο/Πύργος "του Γιαννακούλη" (7 πατώματα)

Στο φαράγγι της Γκούρας, ανάμεσα στα χωριά Λυσσαρέα, Κοκκινοράχη και Αετοράχη Γορτυνίας, στην περιοχή "Φούσια" ή "Τα βράχια της Παναγίας" που ανήκει στη Λυσσαρέα, βρίσκεται η σπηλιά "του Γιαννακούλη" ή "Ο Πύργος  με τα 7 πατώματα".
Πρόκειται  για ένα πυργόμορφο κτίσμα που κτίστηκε, σε κατακόρυφο βράχο του φαραγγιού (κατα πάσα πιθανότητα τον 18ο αιώνα) και χρησιμοποιήθηκε ως ύστατο καταφύγιο για τη σωτηρία των Ηραιατών κατά τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
To σπήλαιο αυτό εξερευνήθηκε και χαρτογραφήθηκε από  5μελή ομάδα του Σπηλαιολογικού Συλλόγου  ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο στις 2-3/5/2009,  και  συντάχθηκε λεπτομερής έκθεση, από τον κ. Βασίλη Τουντόπουλο, στην οποία εμπεριέχονται και αρκετές φωτογραφίες.

Για να διαβάσετε το έγγραφο αυτό, σε μορφή PDF (μέγεθος αρχείου 5.49 MB)    ΚΛΙΚ ΕΔΩ



Share/Bookmark

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ρεμπέτικο: Καίγομαι καίγομαι

Ενα τραγούδι από σκηνή της ταινίας του Κώστα Φέρρη "Το Ρεμπέτικο" 1983.


Share/Bookmark

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Το Γιούσουρι


Συγγραφέας: Ανδρέας Καρκαβίτσας
 
Όταν το πρωτάκουσα, ήμουν παιδί στα σπάργανα. Και σαν έφτασα εικοσάχρονο παλικάρι, έλεγαν ακόμη για κείνο, με τον ίδιο θαυμασμό και περισσότερη φρίκη. Το γιούσουρι, το αντρειωμένο γιούσουρι, που βρίσκεται στον κόρφο του Βόλου! Το γιούσουρι, που ώρες ψηλώνει και θεριεύει ως το πρόσωπο της θάλασσας· ώρες χαμηλώνει και γίνεται κάστρο αγύριστο, με τους ρόζους και τα κλαδιά, με τις ρίζες και τ’ αντιρίμματα! Κάτω στο νησί μας το έχουν μόλογο! Γενιά σε γενιά το παραδίνουν οι ναύτες και πάει από πατέρα σε παιδί, από παιδί σ’ αγγόνι, πάντα μεγάλο, θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο, δυνατό σα λέοντας, ψυχωμένο κι αθάνατο σα στοιχειό.
Εκείνοι που το πρωτόειδαν έσβησαν από τη θύμηση των ανθρώπων τώρα. Εκείνοι που ονειρευτήκαν να το κόψουν, κοιμούνται αξύπνητα στη γη ή και στα βάθη της θάλασσας. Εκείνοι που πήγαν γυρεύοντάς το, δε δευτέρωσαν το σκοπό τους.
          Έχει, σου λένε, κατιτί πλάνο κι επίβουλο, και αλλάζει χρώματα και αλλάζει σχήματα και γλιστρά σαν χέλι και θεμελιώνεται σαν πύργος και φωσφορίζει σαν ωκεανόψαρο, που λύνεται το σώμα με το πρώτο αντίκρισμα.
Εγώ, από μικρός που το άκουα, μ’ έπιανε κατιτί παράξενο. Φόβος και μαζί πείσμα.

Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

Στην κορυφή του Αρτοζήνου

Αναδημοσίευση
Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου
http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/09/blog-post_17.html



Ο κύκλος των πεζοπορικών  διαδρομών κατά την Αυγουστιάτικη παραμονή μας στου Σέρβου Αρκαδίας έκλεισε με την ανάβαση του Αρτοζήνου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκα στο υπέροχο αυτό βουνό  αλλά κάθε φορά είναι ξεχωριστή και μαγική. Φτάσαμε με αυτοκίνητο μέχρι τον Αγιοδημήτρη, στις παρυφές του βουνού, περίπου στις 7 π. μ. Η διαδρομή ήταν γνωστή.

Ακολουθήσαμε πολύ ανηφορικό δρόμο με πολύ πέτρα και λιγοστή βλάστηση που καθιστούσε εύκολη τη προσπέλαση. Κάνοντας ελικοειδή πορεία σε κάποια σημεία αποφεύγαμε την κάθετη ανάβαση. Βαδίσαμε κατά μήκος της κορυφογραμμής που είναι ορατή από του Σέρβου και χωρίζει τη δυτική από την νότια πλευρά του βουνού. Η δυτική, βόρεια και η ανατολική πλευρά του Αρτοζήνου έχουν  τραχιά, απότομη, γυμνή και μολυβένια όψη ενώ η  νότια-νοτιοανατολική  πλευρά έχει όψη ομαλή, μαλακή και χρυσαφένια.
Ο Αρτοζήνος είναι ένα βουνό με όνομα που σε παραπέμπει στη Μυθολογία [Αρτοζήνος= άρτος Ζηνός(Δία)], με ιστορία, αφού εκεί βρισκόταν ομώνυμο χωριό που καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους περίπου το 1750 και πρόσφατη ιστορία, δηλαδή την έντονη γεωργική δραστηριότητα μέχρι τη δεκαετία του ΄70 των Σερβαίων στις πλαγιές του. Όλα αυτά  προσδίδουν βαρύνουσα σημασία στη συνείδηση του κάθε επισκέπτη και περιπατητή. Ο Αρτοζήνος είναι το καμάρι της περιοχής. Είναι ορατός από πολύ μακριά γιατί έχει χαρακτηριστική όψη. Με όλες αυτές τις σκέψεις και το ατελείωτο αγνάντεμα ανεβαίναμε, ανεβαίναμε….. και όλα τα υπόλοιπα βουνά φαίνονταν μικρά και μακρινά. Η πρωινή δροσιά ήταν καλοδεχούμενη γιατί υπήρξε σύμμαχος στο περπάτημα. Το ανέβασμα ήταν γοητεία αλλά το φτάσιμο στη κορυφή ήταν ελευθερία και υπερηφάνεια. Βγήκαμε «αγνάντιο». Και τι «αγνάντιο»! Όλα στα πόδια μας! Ολόγυρα στον ορίζοντα ξεχώριζαν οι κορυφές των μεγαλύτερων βουνών της Πελοποννήσου. Οι κορυφές του Μαίναλου, του Ταΰγετου, του Λύκαιου, του Ερύμανθου, του Χελμού! Και θέα στη θάλασσα του Ιονίου!

Share/Bookmark

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Διατί η Μηλιά δεν έγινε Μηλέα

Συγγραφέας: Γεώργιος Βιζυηνός

Αγαθή τύχη, ανεκινήθη εσχάτως το περί νεοελληνικής γλώσσης ζήτημα, το ουσιωδέστερον, κατ’ εμέ, των όσα έπρεπε να επασχολούν το ημέτερον έθνος, ουσιωδέστερον ίσως και αυτού ακόμη του ανατολικού ζητήματος. Πλην, αναγνώσται και αναγνώστριαι, όσοι υπολείπεσθε ακόμη της Μεγάλης ημών Ιδέας θιασώται, μη εκπλαγείτε δια την άμεσον ταύτην συσχέτισιν του ζωτικοτέρου των ζητημάτων με την γραμματικήν των σχολαστικών της Ελλάδος. Το γνωρίζω: Οι καλόγηροι φρονούν ότι θα υπάγομεν όλοι εις τον διάβολον, όσοι δεν αποκληρούμεν τους υιούς και τας θυγατέρας ημών, δια ν’ αφιερώσομεν τα κτήματά μας εις τα μοναστήρια, προς ψυχικήν σωτηρίαν. Οι συγγραφείς πρεσβεύουν, ως άρθρο πίστεως ιδίας, ότι πρόοδος εθνική δεν είναι δυνατό να γίνει, ενόσω έκαστος των Ελλήνων δεν σπεύδει να εγγραφεί συνδρομητής εις τα βιβλία των, προπληρώνων, εννοείται, την συνδρομήν του. Και εγώ λοιπόν ημπορώ να φανώ υποθέτων ότι η Ελλάς δεν θα λύσει το ανατολικόν ζήτημα υπέρ εαυτής, ειμή δια των απολύτων γενικών και των απαρεμφάτων. Και έρχομαι επομένως ενταύθα να παραστήσω το σύνθημα του μέλλοντος μεγαλείου της πατρίδος ως συνιστάμενον εις ουδέν άλλο, ει μη εις λέξεις, λέξεις, λέξεις! «Όχι! Ο λόγος, δια τον οποίον συνδέω το γλωσσικόν της Ελλάδος ζήτημα με το άλλο, το αποβλέπον τουτ’ αυτό την ύπαρξίν της, είναι… Αλλά καλύτερα να τον μαντεύσητε μόνοι σας εν τω μεταξύ αναγινώσκοντες. Το ανάγνωσμα όμως, όπερ σας προσφέρω, δεν είναι παρά μία ιστορία. Μία ιστορία τόσον απλή και συνήθης, ώστε απορώ πως δεν την έχει καμμία εκ των μεγάλων επιφυλλίδων, κανένα από τα ογκώδη βιβλία, όσα εγράφησαν εσχάτως περί του οποία πρέπει να είναι η γλώσσα των σημερινών Ελλήνων! Ιδού η ιστορία.

Share/Bookmark

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

Μάννα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη,
την κόρη τη μονάκριβη, την πολυαγαπημένη.
Την είχες δώδεκα χρονώ και ήλιος δεν σου την είδε.
Στα σκοτεινά την έλουζε, στ'άφεγγα τη χτενίζει,
στ' άστρι και τον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.

Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα,
να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα.
Οι οκτώ αδερφοί δε θέλουνε κι ο Κωνσταντίνος θέλει.
«Μάννα μου, κι ας τη δώσουμε την Αρετή στα ξένα.
Στα ξένα εκεί που περπατώ, στα ξένα που πηγαίνω,
αν παμ' εμείς στην ξενιτιά, ξένοι να μην περνούμε».

Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

'Ενα Αυγουστιάτικο δειλινό στον Αγιολιά

Αναδημοσίευση
Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου
http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/09/blog-post_13.html


Ο ήλιος "ακουμπάει" το βουνό "Φραντζινέτα
Σέρβου Αρκαδίας. Δυο-τρία απογεύματα του Αυγούστου, με τη Δύση του ήλιου, ανέβαινα στη ταράτσα  του σπιτιού να δω και  να φωτογραφήσω το ηλιοβασίλεμα. Δεν είχα τα αποτελέσματα που περίμενα. Δεν με εντυπωσίασε. Ο ήλιος χανόταν πίσω από το βουνό αλλά δεν μου έδινε την εικόνα που ήθελα. Πίστευα ότι το ηλιοβασίλεμα είναι το ίδιο υπέροχο  παντού. Δεν παράτησα την προσπάθεια. Αφού σκέφτηκα από πού θα ήταν καλύτερα, «έριξα» την ιδέα στη γνωστή παρέα «που παίρνει τα βουνά» και αποφασίσαμε να ανέβουμε το δειλινό στον Αγιολιά.

Share/Bookmark

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Πεζοπορία στο Σερβόβουνο

Αναδημοσίευση

Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου

http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/09/blog-post_08.html

 

Αφού γιορτάσαμε το Δεκαπενταύγουστο  στου Σέρβου Ηραίας και χαρήκαμε τις υπέροχες  εκδηλώσεις του συλλόγου, επιθυμήσαμε το περίπατο στην εξοχή. Άλλωστε, όπως έχει αποφανθεί ο λαός μας εδώ και πολλά χρόνια, «δεν είναι κάθε μέρα τ’ Αγιωργιού». Ένα Αυγουστιάτικο πρωινό(18/8/2010) με το Νίκο ανηφορίσαμε στο Σερβόβουνο, έχοντας ως παρέα και «ξεναγό» μας τον Δημήτρη Ρουσιά, γιο του Γιάννη Κ. Ρουσιά, ένα ευγενικό, πρόθυμο, ήρεμο και καλόγνωμο παιδί. Ξεκινώντας από του «Γιατρού τη βρύση», μ’ ένα μικρό σακίδιο στη πλάτη που είχε τ’ απαραίτητα, περάσαμε από του «Κρόθι», στην πλαγιά του βουνού, όπου υπάρχουν χωράφια χέρσα πλέον με καρυδιές και μικρή πηγή. Είχε απότομη ανηφόρα αλλά χάρις στο μονοπάτι που έχει διαμορφωθεί από το ανεβοκατέβασμα των προβάτων, με άνεση στη πρόσβαση.

Share/Bookmark

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Με γέλασαν μια χαραυγή




Share/Bookmark

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Σέρβου : Η Μάχη της Πρινίτσας (Αύγουστος 1263 μ.Χ)

(Χρήστου Αθ. Μαραγκού, υποστρατήγου ε.α)
Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα Servou.gr


Οι Φράγκοι γαρ εμείνασιν ετότε εις τα Σέρβια (Σέρβου) . . .
(Χρονικό του Μορέως)

1. Γενική Κατάσταση
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το έτος 1204 μ.Χ. ακολούθησε η διαίρεση του Βυζαντίου: στις ελληνικές αυτοκρατορίες Νίκαιας και Τραπεζούντος, στα Λατινικά κράτη Κωνσταντινουπόλεως και Θεσσαλονίκης, στο ελληνικό δεσποτάτο της Ηπείρου, στα Δουκάτα Αιγαίου και Κρήτης και μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους, στο πριγκιπάτο της Αχαΐας.
Διαιρέθηκε επίσης σε πολλές άλλες μικρότερες ηγεμονίες, οι οποίες είχαν με τα κυρίαρχα κράτη ασθενείς δεσμούς γιατί οι σταυροφόροι εφάρμοσαν το φεουδαρχικό σύστημα που ίσχυε στις χώρες τους. [1]

Brinia_micro
Μπρίνια. Εδώ διεξήχθη η τελική
φάση της μάχης την Πρινίτσας.
Οι Φράγκοι αποβιβάσθηκαν στην Πελοπόννησο και εγκαθίδρυσαν το Πριγκηπάτο της Αχαϊας με πρωτεύουσα την Ανδραβίδα το 1205 μ.Χ. Έκτισαν τα κάστρα του Μυστρά, της Μάνης, του Λεύκτρου της Άκοβας, της Καρύταινας,χώρισαν την Πελοπόννησο σε βαρωνίες και φεουδα [2] και ίδρυσαν νομισματοκοπείο στο Χλουμούτσι (ΝΔ Κυλλήνης), απ' όπου έβγαζαν τα ονομαστά τορνέσσια.[3].

Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

Η μάχη του Σέρβου - 10 Μαΐου 1826


(του Χρήστου Αθ. Μαραγκού, υποστρατήγου ε.α) 
Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα servou.gr



“…… Καθώς την δευτέραν πρωί απερνώντας εν Σώμα από αυτούς, περίπου των χιλίων πεζών και ιππέων εις το διάσελον της γριάς, και εκινήσαντες δια τα μέρη τούτα ήλθον εις το Λυκούρεσι και συναντήθηκα με αυτούς εις του Σέρβου από κάτω, με τους οποίους ετουφεκίσθημεν και όσον ημπορέσαμε τους αντισταθήκαμε πέρνωντας τους περίπου των πέντε χιλιάδων προβάτων όπου είχαν παρμένα, μερικά αλογογελάδια, εμποδίζοντας ακόμη και όσα άλλα εκ του πλησίον ημπορούσαν να πάρουν ……”
( Απόσπασμα αναφοράς Πλαπούτα προς την Κυβ. Επιτροπήν της 12ης Μαΐου 1826. Δημοσιεύεται για πρώτη φορά ).
Η Επανάσταση
Στις 10 Μαρτίου στην Άγια Λαύρα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, με τους προκρίτους της περιοχής αποφάσισαν την συγκρότηση στρατοπέδου στην μονή Ομπλού για να κινηθούν εναντίον της Πάτρας.
Εις την Γορτυνία πληροφορήθηκαν από τον Κανέλλο Δεληγιάννη τις τελικές αποφάσεις που ελήφθησαν στην Άγια Λαύρα και τα πρώτα γεγονότα των Καλαβρύτων και κινήθηκαν αμέσως.

Share/Bookmark

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Η ζωή των Σερβαίων τσοπάνηδων

(του Γιάννη Κ. Ρουσιά)

Με τη γραφή μου αυτή θα προσπαθήσω να περιγράψω τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής των τσοπαναραίων, όπως τις έχω ακούσει από τους γονείς μου αλλά και από προσωπικά βιώματα. Έχω ζήσει πάρα πολλά σαν τσοπανόπουλο, και καλά και άσχημα. Αν και δύσκολα χρόνια τα νοσταλγώ.
Ο πατέρας μου, ο θείος μου ο Στάθης και ο θείος μου ο Μαρίνης ήσαν τσοπάνηδες από μικρά παιδιά, όλοι τους παιδιά του αρχιτσέλιγκα «Ρουσόγιαννη». Κάθε χειμώνα, πριν το 1940, κατέβαιναν με τα κοπάδια τους στα «χειμαδιά», στο τσιφλίκι του Αντωνόπουλου (από τη Δημητσάνα), στο πρώην χωριό Αναζύρι Ηραίας. Ο θείος μου ο Μαρίνης γύρω στο 1955 εγκατέλειψε τα γιδοπρόβατα και έγινε καφετζής. Ο πατέρας μου με το θείο μου το Στάθη, είχαν μαζί πολλά γιδοπρόβατα 400 – 500. Για πολλά χρόνια που τα παιδιά τους ήταν μικρά, είχαν και τσοπανόπουλα ( Σαν παραγιούς ), αλλά και την εποχή του πολέμου και εμφυλίου, που για κάποια χρόνια ήσαν επιστρατευμένοι.Όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν γύρω στα 1950 – 1955, χώρισαν τα κοπάδια τους (μπουλούκια τα έλεγαν) και ο καθένας με την οικογένειά του κατέβαινε το χειμώνα στο Αναζύρι σε χωριστά λειβάδια και το καλοκαίρι ανέβαιναν στον Αρτοζήνο και στο Σερβόβουνο.

Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

Σερβαίοι αγωνιστές του 1821




Οι πρόγονοί μας Σερβαίοι συμμετείχαν πρόθυμα και με  μεγάλη αυτοθυσία  στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Για να γίνει ευρύτερα γνωστή αυτή η συμμετοχή και να γραφτούν τα ονόματά τους στο βιβλίο της Ιστορίας στη θέση που τους αρμόζει, έγιναν σχετικές έρευνες στη βιβλιογραφία και στα "Μητρώα Αγωνιστών"  για στοιχεία και τεκμηρίωση  από τους συμπατριώτες μας Νίκο Γ. Παπαγεωργίου, ιστοριοδίφη και τον Χρήστο Αθ. Μαραγκό, υποστράτηγο ε.α..
Περισσότερα >>  στην ιστοσελίδα Servou.gr


Share/Bookmark

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Βουνά της Αλωνίσταινας και της απάνου Χρέπας

Βουνά της Αλωνίσταινας και της απάνου Χρέπας
γιατί εβουρκώσατε πολύ και είστε βουρκωμένα
μη σας εφύσηξε βοριάς, μήπως κακό χαλάζι.
Μπραήμ πασάς επέρασε, με δεκοχτώ χιλιάδες
εκάψαν τα Μαγούλιανα, σκλαβώσαν τη Βυτίνα
εκάψαν την Κορφοξυλιά και το Βαλτεσινίκο
και οι ραγιάδες γλύτωσαν, κρυμμένοι μες στα βράχια.
Κι όταν Μπραήμης έφυγε και πήγε στα τσακίδια
βγήκαν από τις τρύπες τους και μάζεψαν τα γίδια
σφάζουν και δίνουν δώδεκα, στους κλέφτες για να φάνε
να’ ναι γεροί και δυνατοί, στον πόλεμο να πάνε



Share/Bookmark

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Όσο μπορείς

Ποίημα: Κωνσταντίνου Καβάφη

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

[ Ρένος Aποστολίδης :] Θα συνιστούσα αυτό το ποίημα να το μάθουν απόξω, όσο γίνεται περισσότεροι άνθρωποι, και να το ξαναδιαβάζουν, να το ξαναλένε στον εαυτό τους, όπως, να πούμε, είναι κάτι τέτοια ποιήματα - ξέρω γω - σαν το 'Αν μπορείς' του Κίπλινγκ, έτσι; ... Αυτό... να το μάθουν απόξω και να το λένε. Λέγεται Όσο μπορείς :

Για να ακούσετε απαγγελία απο το "Ρένο" και ολόκληρο το σχόλιό του, το οποίο μάλλον θα πρέπει να είναι σωστό, αν όχι για όλες, για τις περισσότερες εκδηλώσεις.
κάνετε Κλίκ στο κατωτέρω εικονίδιο Play (βέλος).





Share/Bookmark

Αρτοζήνος το μυθικό βουνό




Δημοφιλείς αναρτήσεις

Επικοινωνία