Διαδρομή προς το χωριό Σέρβου - Slideshow          ΧΔ

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

on 6 Σχόλια

Παναγία η "Σερβιώτισσα" ??? (Αρθρο Δεύτερο) .... Συνέχεια επί του αυτού θέματος

Στην εφημερίδα "Αρτοζήνος" του Συνδέσμου Σερβαίων Αρκαδίας  (αριθ φ. 178 Μάιος-Ιούνιος-Ιούλιος 2010) δημοσιεύτηκε το κατωτέρω άρθρο με τίτλο

Ναός "Παναγίας της Σερβιώτισσας”
στο Στύλο Χανίων

Στο προηγούμενο φ. του Αρτοζήνου δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα σχετικά με την ονομασία της προστάτιδας Παναγίας του χωριού μας ως “Παναγίας Σερβιώτισσας” και την ονομασία του ναού που υπάρχει στο χωριό Στύλος του Δήμου Χανίων, ως ναός “Παναγίας της Σερβιώτισσας” ή “Παναγίας της Ζερβιώτισσας”.
Η άποψη του Χ. Αθ. Μαραγκού είναι πως η ονομασία του ναού είναι “Παναγίας της Σερβιώτισσας” και ενδεχομένως να υπάρχει σχέση με Σερβαίους που είχαν πάει στην περιοχή, η δε άποψη του Β. Σχίζα είναι πως ο ναός ονομάζεται “Παναγίας της Ζερβιώτισσας” και δεν έχει σχέση με το δικό μας χωριό.

Για το θέμα αυτό ο Χ. Αθ. Μαραγκός μας έστειλε το παρακάτω διευκρινιστικό κείμενο:
“Στην Κρήτη στον Στύλο Χανίων υπάρχει, κατά τας γραφάς, ο ναός της Παναγίας της Σερβιώτισσας. Είναι γνωστόν ότι, οι Αρκάδες με τους Κρήτες έχουν μια σχέση που υπάρχει για χιλιάδες χρόνια. Μια σχέση, που κυριολεκτικά χάνεται στα βάθη των αιώνων, στους μύθους και τους θρύλους του ελληνικού πολιτισμού.
Ιδίως στον εκκλησιαστικό χώρο υπάρχουν αδιάσπαστοι ιστορικοί δεσμοί, αφού στην εκκλησία της Ελλάδος υπάρχει σήμερα Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, ενώ στην αυτόνομη Εκκλησία Κρήτης υπάρχει Μητρόπολη Γορτύνης και Αρκαδίας.
Υπάρχει λοιπόν το ενδεχόμενο σε εποχές διωγμών μετά τον 12ο αιώνα κάποιοι Σερβαίοι διωκόμενοι να μετέβησαν στη Κρήτη και να εγκαταστάθηκαν στην εν λόγω περιοχή.
Η ύπαρξη του ναού της Παναγίας της Σερβιώτισσας όπως επισήμως αποκαλείται και όπως υποστηρίζεται από πολλές πηγές, (χωρίς αυτό να είναι πλάνη διαδικτυακή) (1) , λογικά πρέπει να ήταν δημιούργημα, κτίσμα, Σερβαίων πιστών, η να ήταν ο Ναός μέσα στον οποίο εναπέθεσαν κάποια εικόνα της Παναγίας τους, της προστάτιδας τους, της Παναγίας του χωριού τους, και από κει ενδεχομένως να προήλθε και η σχετική προσωνυμία της Σερβιώτισσας.
Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα.
Η άποψη ότι πρόκειται περί λάθους γιατί το αληθές είναι Ζερβιώτισσα δεν είναι δυνατόν να ευσταθεί γιατί αυτός είναι ο κανόνας, όλες σχεδόν οι εικόνες της Παναγίας είναι αριστεροκρατούσες. Η εξαίρεση είναι δεξιοκρατούσα (2).
Στην σχετική βιβλιογραφία, στην ιστορία της περιοχής, σε φωτογραφίες, στα αξιοθέατα, στα τουριστικά φυλλάδια, σε πλήθος ιστοσελίδων, αναφέρεται ο ναός ως Παναγία η Σερβιώτισσα. Επίσης όπως προκύπτει από ελληνικά και λατινικά έγγραφα (Μ. Νυσταζοπούλου – Πελεκίδου, Βυζαντινά έγγραφα της μονής Πάτμου, ΚΒΕ- Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 1980. Μαλτέζου Χρ. Τα Λατινικά έγγραφα του Πατμειακού αρχείου, Σύμμεικτα 2, 1970 όπως επίσης και Μετόχια μονής Πάτμου του Αρχιμ. Πλάτωνος Κρικρή και … MM … Miklosich F. - Muller S, Acta et Diplomata Graeca Medii Aevi Sacra et Profana VI Vidobonae 1860 – 90, Borboudakis...Borboudakis K, Gallas K, Wessel K, Byzantinisches Kreta München 1983 ), που αναφέρονται σε δωρεές προς την Μονή, αναγράφεται ότι η Εκκλησία της Παναγίας της Σερβιώτισσας είναι μετόχι της μονής Πάτμου (3).
Η αναφορά λοιπόν στην Παναγία την Σερβιώτισσα δεν είχε σκοπό να υποστηρίξει ποια Εκκλησία είναι η πραγματική και αναγνωρισμένη ως ΣΕΡΒΙΏΤΙΣΣΑ, αλλά δεδομένης της δικιάς μας Παναγίας της απ’ αιώνων Σερβιώτισσας, να εξευρεθεί η σχέση που έχει, αν έχει, με τον φερώνυμο ναό του Στύλου.
Η απορία, το σχόλιο λοιπόν ήταν: Ποια σχέση μπορεί να έχει ο Ναός της Παναγίας της Σερβιώτισσας που σύμφωνα με την παρατιθέμενη βιβλιογραφία, υπάρχει στην Κρήτη στον Στύλο Αποκορώνου Χανίων, με το ιστορικό χωριό Σέρβου Αρκαδίας, με το χωριό μας”.


1. Στύλος: Χωριό με βεβαιότητα χρονολογημένο τουλάχιστον στα μέσα του 11ου αιώνα. Σε χρυσόβουλό του ο Αλέξιος Α΄, παραχωρεί το χωριό στον Όσιο Χριστόδουλο το 1088. Συναντάται και σε αρκετά μεταγενέστερα έγγραφα, ελληνικά και λατινικά, που αφορούν δωρεές προς τη μονή της Παναγίας Σερβιώτισσας, μετόχι της μονής Πάτμου. Η ύπαρξη της μονής της Παναγίας, που χρονολογείται στον 11ο – 12ο αιώνα (βλ. εικ. 25 – 28), και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο ίδιο χωριό (χρονολογείται στο 1271 - 80[i]), δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας.
2. Παλαιότερο δείγμα του τύπου της δεξιοκρατούσας Οδηγήτριας είναΙ η εικόνα της Santa Maria Nuova στη Ρώμη, βλ. A. G r a b a r , L’ age d’ or de Justinien, 1966, pin. 206. Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας ξαναβρίσκουμε τον ίδιο τύπο στον Όσιο Λουκά της Λιβαδιάς, E. Diez
– O. Demus, Byzantine mosaics in Greece, Cambridge (Mass) 1931….
Αναφέρονται κι άλλες περιπτώσεις.
3. Φαντάκης Ιωάννης. Οι Οικισμοί της Κρήτης κατά την Β΄ Βυζαντινή
Περίοδο. Ρέθυμνο 2001

--------------

Στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας ο "Αρτοζήνος"  (Αρ. φ. 179 • Αύγουστος - Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 2010) δημοσιεύτηκαν οι κατωτέρω ενδιαφέρουσες απόψεις.
Τις αναδημοσιεύουμε για την ενημέρωσή σας.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗ ΣΕ(ΖΕ)ΡΒΙΩΤΙΣΑ”

Επιστολή Αθανασίου Π. Στρίκου
Παναγία «Ζε-Σερβιώτισσα» στο Στύλο Χανίων

Καλό χειμώνα, κύριε Διευθυντά. Υγεία και προκοπή σε κάθε πατριώτη από την καρδιά μου.
Παρακολούθησα όλην την «διαμάχην» για το θέμα μεταξύ των κ.κ. Χ. Αθ. Μαραγκού και Βασ. Σχίζα και παρακαλώ να συγχωρέσουν την παρέμβασή μου οι ίδιοι και όλοι οι πατριώτες. Η οποία γίνεται με τις καλλίτερες των προθέσεων και προκειμένου να συμβάλλει, αν θέλετε, και δοθεί ένα τέλος.
Εκτός και υπάρξουν, στο μέλλον, σοβαρά στοιχεία αποδεικνύοντα αδέρφια τα δύο χωριά με σύνδεσμο τη μάνα τους την Παναγιά.
(Τι συγκλονιστική θα ήταν στ΄αλήθεια μια τέτοια αναγνώριση!!! Και ποιος δεν θα την ήθελε, αφού θάνοιγε και πολλούς άλλους επιστημονικούς δρόμους).
Επί του δημοσιεύματος του «Αρτοζήνου» μηνών Μαΐου-Ιουνίου-Ιουλίου 2010 έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Με: «υπάρχει κατά τα γραφάς», «είναι γνωστόν» «έχουν μια σχέση», «έχουν μια σχέση που υπάρχει για χιλιάδες χρόνια», «αδιάσπαστοι ιστορικοί δεσμοί αφού υπάρχει μητρόπολη Γόρτυνος και Γορτύνης», «υπάρχει το ενδεχόμενο» «όπως επισήμως (;) αποκαλείται κι όπως υποστηρίζεται από πολλές πηγές», «λογικά πρέπει να ήταν δημιούργημα, κτίσμα», «ενδεχομένως να προήλθε», «δεδομένης της δικής μας, της από αιώνων Σερβιώτισσας»... δεν νομίζω, κύριε διευθυντά, ότι γίνεται Επιστήμη.
Και τέτοια «δόξα» δεν νομίζω επίσης ότι καλύπτει κανέναν.
Γιατί εδώ το θέμα (να απαντάμε στα «γιατί») έχει χαρακτήρα επιστημονικόν.
Το ερώτημα επομένως είναι: Ποιό τεκμήριο εδραιώνει αυτά που λέγονται; Εξωτερικό ή εσωτερικό; Και αντιμετωπίστηκε έτσι το ζήτημα δηλ. επιστημονικά; (φίλος Πλάτων, φίλος Αριστοτέλης, φιλτάτη η αλήθεια).
Ή (ας είμαστε ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς μας) τοπικιστικά, συναισθηματικά, για να μην πούμε και λίγο βιαστικά ως κυνήγι εντυπώσεων, από την πλευρά που θέλει να έχει σχέση (όλοι το θέλουμε) με Σερβαίους που είχαν πάει στην περιοχή του Στύλου;
Διότι ακόμα και Σερβιώτισσα να λέγεται η Παναγία του Στύλου (διωνυμία) που δεν λέγεται, Ζερβιώτισσα είναι η προσωνυμία της ξάστερα, τούτο από μόνο του δεν θα ήταν ούτε καν σοβαρή ένδειξη. Και εν πάση περιπτώσει δεν θα συνιστούσε απόδειξη για όλα τα υπόλοιπα.
Άλλωστε και η δική μας Παναγιά «δεδομένης από αιώνων Σερβιώτισσας», όπως λέτε, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δεδομένη και μάλιστα «από αιώνων». Ακόμα τουλάχιστον. Μακάρι να αποδειχθεί. Μάλιστα δε από περισοτέρων αιώνων είναι εκείνη του Στύλου Χανίων παρά η δική μας. Αφού (η δική μας) είτε ως Ζωοδόχος Πηγή, είτε ως Κοίμησης της Θεοτόκου είναι το πολύ διακοσίων (200) ετών. Πότε επομένως πήγαν οι Σερβαίοι; Τι τους ανάγκασε; Κλπ.
Ύστερα ποιος από εμας όλους τους κατοίκους του χωριού μας ή των γύρω χωριών αποκαλούσε την Παναγία με το προσωνύμιο «Σερβιώτισσα;». Υπήρχε τούτο ως έκφραση και έφτασε ως εμάς από στοματική έστω παράδοση; Ή μήπως το επίθετο «Σερβιώτισσα» το δώσαμε εμείς οι σύγχρονοι σε χρόνο ανύποπτο και το επικαλεστήκαμε ευκαιριακώς για να δημιουργήσουμε γέφυρα με εκείνην της Κρήτης επωφελούμενοι κάποιας γλωσσικής παρονομασίας και ημιπαρήχησης;
Υπήρχε δηλαδή το «Σερβιώτισσα», όπως λέμε φανερωμένη, η Αναβρυτιώτισσα η Μαγαζιώτισσα ή Καλαμιώτισσα ή Θυμιανή ή... ή... Την ήξερε κανείς μας ;
Τίμια να απαντήσουμε. (Αφήστε που από το δικό μας χωριό προκύπτει επίθετο σε –αίος αία Σερβαίος, Σερβαία, Ραδαίος, Ραδαία και όχι Σερβιώτης Σερβιώτισσα, Ραδιώτης, Ραδιώτισσα κ.τ.ο).
Εκείνο που θέλω να ειπώ είναι ότι για να μεταφυτευτεί η δική μας στο Στύλο ή όπου αλλού, θάπρεπε να είναι στο επίκεντρο (π.χ. Παναγία Σουμελά).
Τελειώνω λέγοντας ακόμη ότι η επωνυμία του Συνδέσμου του χωριού μας είναι «Η Κοίμησις της Θεοτόκου». Φαντάζεσθε η Παναγία τους, η συγκεκριμένη, να λεγόταν Σερβιώτισσα και οι ιδρυτές του Συνδέσμου να παραλείψουν να την συμπεριλάβουν στην Επωνυμία του, έστω και παρενθετικά; Προσωπικά το αποκλείω βάσιμα.
Μήπως λοιπόν η δημιουργία και συντήρηση του θέματος αγγίζει κάποια σκοπιμοθηρική έμπνευση αφού όχι μόνον επιστημονική τεκμηρίωση δεν υπάρχει αλλ΄ ουδέ καν ένδειξη ένθεν κακείθεν περί Σερβιώτισσας και απλώς κανακεύουμε κάποιον εμφωλεύοντα μέσα σε όλους μας καλώς εννοούμενον εγωισμόν, συντηρώντας τον όμως τον μεταβάλλουμε σε πείσμα;
Με πατριωτικούς χαιρετισμούς και ασπασμούς
Αθαν. Στρίκος
12 Σεπτεμβρ. 2010.
------

Απάντηση Χ.Ι. Μαραγκού

Θάνο καλημέρα και καλό χειμώνα.
Πριν από όλα θέλω να σου πω ότι δεν είμαι διευθυντής, ούτε και αισθάνομαι έτσι.
Προσφέρω κάποιες υπηρεσίες που μπορώ στους πατριώτες μας και αισθάνομαι ίσος με αυτούς. Προτιμώ τις πατριωτικές και φιλικές σου αναφορές, όπως μέχρι τώρα.
Επί του θέματος. Οι απόψεις που καταθέτω είναι καθαρά προσωπικές.

-Γιατί ζητάς να σε συγχωρέσουν οι πατριώτες για την παρέμβασή σου; Όσο περισσότερες είναι οι παρεμβάσεις, τόσο περισσότερο είναι πιθανό να βρεθεί η πραγματική αλήθεια, που όλοι οι καλοπροαίρετοι αναζητούμε. Ιδίως παρεμβάσεις ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα ή μπορούν να αναζητήσουν στοιχεία με επιστημονικά δόκιμο τρόπο, που θα προάγουν την έρευνα. Προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί και συνεπώς δεν δικαιούμαι να εκφράσω τεκμηριωμένη άποψη. Το να πω ότι «Εγώ έτσι νομίζω», δεν έχει καμία αξία, ούτε περνάει από το μυαλό μου.
-Τέλος θα δοθεί όταν αποδειχθεί με τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει σχέση του δικού μας Ναού στο χωριό, με τον αναφερόμενο σε ορισμένες πηγές ως «Ναός Παναγίας της Σερβιώτισσας», στο χωριό «Στύλος Χανίων».
-Τα αναφερόμενα στο δημοσίευμα του Αρτοζήνου (Μάιος-Ιούλιος 2010), που αναφέρεις στην επιστολή σου, έχουν για μένα την αξία τους, γιατί αποτελούν κάποιες ενδείξεις και συλλογισμούς και δείχνουν, αν θες, κάποιες κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος, για να οδηγηθεί σε κάποιο συμπέρασμα, άσχετα αν είναι «θετικό» ή «αρνητικό». Αυτό δεν θέλουμε; Γνωρίζεις κάποιον άλλο τρόπο;
Άλλωστε, εσύ που έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά με την επιστήμη της αστυνομικής διερεύνησης μιας υπόθεσης, γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας πως, από μια υπόθεση και έναν συλλογισμό, μπορεί κανείς να οδηγηθεί στην αποκάλυψη μιας πολύ σοβαρής υπόθεσης.
Ακόμη δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, πως τα στοιχεία ήρθαν σε γνώση μας από έναν πολύ υπεύθυνο άνθρωπο και προσεκτικό μελετητή, που έχει φέρει σε γνώση μας εξαιρετικού ενδιαφέροντος, άγνωστα στοιχεία της ιστορίας του τόπου μας.
-Μου αρέσει η φράση που αναφέρεις «...το θέμα έχει χαρακτήρα επιστημονικό...», γιατί την αποδέχομαι απόλυτα. Και θα αντιστρέψω το ερώτημα. Ποιό πραγματικό επιστημονικό στοιχείο (οι προσωπικές απόψεις, πιστεύω πως θα συμφωνείς ότι δεν μετράνε) εδραιώνει τη θέση, ότι ο ναός στο Στύλο Χανίων δεν έχει σχέση με το δικό μας Ναό; Επειδή πιστεύω ότι είσαι καλόπιστος συνομιλητής και εξαιρετικά λόγιος άνθρωπος (το εννοώ), νομίζω πως θα δεχθείς ότι υπάρχουν κάποιες ενδείξεις περί του αντιθέτου, ότι δηλαδή υπάρχει σχέση.
Μέλει να αποδειχθεί. «Τίνι τρόπω;». Με την επιστημονική έρευνα ασφαλώς. Αυτό νομίζω πως είναι και για σένα μία πρόκληση και τότε, θα μου επιτρέψεις να σου πω, πως μπορείς να εκφράζεσαι με περισσότερο απόλυτο τρόπο.
-Με ποια επιστημονικά στοιχεία λες, αναφερόμενος στον όρο «Παναγία η Σερβιώτισσα»,ότι «...που δεν λέγεται...», από την στιγμή που “λέγεται” με αυτόν τον όρο σε κάποιες πηγές;
Γιατί αγνοείς την βιβλιογραφία που αναφέρεται στο άρθρο; Είναι δυνατόν τόσο σοβαρά θέματα να απαντώνται “κατά την κρίση μας;”.
Και μάλιστα χρησιμοποιείς τον όρο “ξάστερα”. Πες μας τις επιστημονικές σου πηγές, να δούμε και εμείς την “ξαστεριά”. Αν πράγματι αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ονομασία είναι “ζερβιώτισσα”, τότε το θέμα τελειώνει εκεί.
Δεν υπάρχει καμία πρόθεση αλλά και δυνατότητα να αλλάξει κανείς την, επιστημονικά τεκμηριωμένη, ιστορία.
-Θα μου επιτρέψεις να αμφισβητήσω την άποψη που διατυπώνεις, πως οι δύο ναοί του χωριού μας είναι το πολύ διακοσίων ετών. Από όσα έχω διαβάσει στις έρευνες του στρατηγού Χ. Αθ. Μαραγκού, έχω πειστεί πως η ηλικία των εκεί ιδρυθέντων ναών (άσχετα με την ονομασία που κατά περιόδους είχαν) πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη. Μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα, με τα υπάρχοντα κτίσματα και με κάποιους συλλογισμούς, ότι το 12ο περίπου αιώνα μ.χ. που εγκαταστάθηκαν Βυζαντινοί στην Πελοπόννησο, κάποιοι ήρθαν και στο δικό μας χωριό και ίδρυσαν το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, ανάλογο με εκείνον στο Μπαλουκλή της Κωνσταντινούπολης.
Αυτοί οι ίδιοι ή κάποιοι αργότερα (στις περιοδείες που έκαναν για δουλειά ή ενδεχομένως κάποιοι που εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη) ίδρυσαν και το Ναό στο Στύλο Χανίων και του έδωσαν την ονομασία «Ναός Παναγίας της Σερβιώτισσας», γιατί έτσι θεώρησαν πως έπρεπε να κάνουν (δικαίωμά τους).
Από την άλλη πλευρά η ιστορία του χωριού φαίνεται πως ξεκινάει από πολύ παλιά, χίλια και πλέον έτη προ Χριστού. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί να είναι άσχετο και με την ηλικία των ναών μας, για προφανείς λόγους.
-Το θεοτοκωνύμιο (μπράβο στο Β. Σχίζα που μας έμαθε και αυτόν τον όρο) «Παναγία η Σερβιώτισσα», τώρα ήρθε στην επιφάνεια, με την διαπίστωση πως υπάρχει Ναός στην Κρήτη με αυτή την προσωνυμία, σύμφωνα με τα δημοσιευθείσα βιβλιογραφία.
-Οι ιδρυτές του Συνδέσμου, όπως και κανένας άλλος, δεν γνώριζαν ότι υπήρχε στην Κρήτη Ναός, με αυτή την προσωνυμία. Τώρα ανέκυψε το θέμα. Όσο για το επίθετο “Σερβαία ή Σερβιώτισσα” νομίζω πως συχνότερα χρησιμοποιούμε το δεύτερο. Όμως αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αν οι πρόγονοί μας πράγματι έφτιαξαν Ναό και έδωσαν αυτή την ονομασία, δεν μπορούμε να τους κρίνουμε γιατί την είπαν “Σερβιώτισσα” και όχι “Σερβαία”.
-Τα πέντε χιλιάδες περίπου ανάλογα θεοτοκωνύμια (όπως αναφέρει ο Β. Σχίζας), δόθηκαν κατά περιόδους από κατοίκους διαφόρων περιοχών, για να μνημονεύουν τη «δική τους Παναγία», για κάποιους δικούς τους λόγους. Σε τι διαφέρουμε εμείς από αυτούς (αν αναλογιστεί κανείς πως αντιστοιχεί ένα θεοτοκωνύμιο σε 2.000 κατοίκους, εμείς οι Σερβαίοι δεν δικαιούμεθα ένα, αφού ξεπερνάμε τις 2.000;). Για όλους ασφαλώς η Παναγία είναι μία. Άλλωστε δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι και από τον Ιερέα του χωριού χρησιμοποιείται ο όρος. Πρόκειται δηλαδή για κάτι προφανώς απλό, χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες.
-Η δημιουργία και συντήρηση (σε αυτό συμβάλλεις και εσύ) του θέματος, είναι φυσικό επακόλουθο, αφού διαπιστώθηκε ότι σε κάποιες έγκυρες πηγές, υπάρχει η αναφερθείσα ονομασία του Ναού. Δεν αντιλαμβάνομαι τι θες να πεις με τον όρο «σκοπιμοθηρική έμπνευση». Το ερώτημα είναι απλό. Υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ή και ενδείξεις που να στηρίζουν “έμπεδα” (δική σου η λέξη σε άλλο άρθρο) την άποψη που διατυπώνεις, όπως υπάρχουν για την άποψη που διατυπώνει ο Χ. Αθ. Μαραγκός; Προσωπικά δεν κανακεύω κανένα «...εμφωλεύοντα μέσα μας εγωισμό...». Απλά είμαι περίεργος και θέλω να μάθω την “φιλτάτη” (όπως λες) αλήθεια επί του θέματος και γενικά να ενημερωθώ για όσα περισσότερα στοιχεία μπορώ, για την ιστορία του τόπου που γεννήθηκα. Πιστεύω πως κάποτε στο μέλλον θα αποδειχθεί όλη η αλήθεια, -που όλοι προφανώς θέλουμε- και τότε θα κριθούμε όλοι, για τις θέσεις μας. Δεν συμφωνείς;
Με εκτίμηση, φιλικότατα και πατριωτικά
Χ. Ι. Μαραγκός

**********

Σημείωση του Διαχειριστή

Εμείς δεν έχουμε τον τρόπο να ελέγξουμε την αξιοπιστία των πηγών της βιβλιογραφίας, αλλά νομίζουμε ότι ακόμη και σε μια σπουδαία επιστημονική εργασία μπορεί να γίνει κάποιο λάθος...
Θα μπορούσε δηλαδή να γίνει λάθος στη δακτυλογράφηση του κειμένου και να αλλοιωθεί ένα γράμμα.
Να γραφτεί αντί του Ζ το Σ (ή και το αντίστροφο να γραφτεί αντί του Σ το Ζ).
Τα γράμματα αυτά είναι πολύ κοντά στο πληκτρολόγιο και χειρίζονται με το ίδιο δάκτυλο... (τον παράμεσο του αριστερού χεριού).
Αν υποθέσουμε ότι γίνεται ένα τέτοιο λάθος και διαφύγει της προσοχής εκείνου ή εκείνων που θα κάνουν την αντιπαραβολή μπορεί κάλλιστα το λάθος αυτό να μεταφερθεί και σε ένα βιβλίο, του οποίου η αξία σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζεται ακόμη και αν γραφτεί λανθασμένα κάποια λέξη.
Εδώ δεν ισχυριζόμαστε ότι έγινε σώνει και καλά ένα τέτοιο λάθος...
Θα μπορούσε όμως να έχει γίνει και αυτό.
Μπορεί  κάποιος να το αποκλείσει αυτό (το ενδεχόμενο) και μάλιστα με "επιστημονικό" τρόπο ?
Κατωτέρω αναφέρουμε τρεις Συνδέσμους που παραπέμπουν σε Ιστοσελίδες του Δήμου Αρμένων, στον οποίο διοικητικά υπάγεται το χωριό Στύλος και σε σχετικό οπτικοακουστικό υλικό που αναφέρεται στην ιστορία της περιοχής με αναφορές και  στον υπόψη Ναό της Παναγίας.
Νομίζουμε ότι όλοι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι κάτοικοι της περιοχής μπορεί να μην γνωρίζουν με επιστημονικό τρόπο τις λεπτομέρειες της ιστορίας της περιοχής τους, αλλά είναι οι μόνοι αρμόδιοι για να εκφράσουν σωστά και αυθεντικά την προφορική τους παράδοση.


*********


Share/Bookmark

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Λαγκάδια Αρκαδίας - Video Παρουσίαση του χωριού από τον Τάσο Γιαννικόπουλο

Λέγεται ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις.
Στο Video αυτό έχουν ενσωματωθεί πολλές και ποιοτικές φωτογραφίες, τις οποίες έχει τραβήξει ο Τάσος Γιαννικόπουλος από τα Λαγκάδια.
Συνεπώς η αξία του ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλάδες λέξεων.
Ευχαριστούμε τον Τάσο για την εξαιρετική αυτή παρουσίαση του χωριού του, το οποίο εντυπωσιάζει τον οποιονδήποτε επισκέπτη αλλά ειδικά για εμάς τους Σερβαίους και άλλους Κοντοχωριανούς, η παρουσίαση αυτή σημαίνει πολύ περισσότερα, γιατί εκτός όλων των άλλων μας θυμίζει όλα εκείνα που ζήσαμε στις γειτονιές του χωριού σαν μαθητές στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων.
Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε και για την ποιοτική φωτογραφία, που τράβηξε στο χωριό Σέρβου, που δείχνει την εκκλησία της "Κοίμησης της Θεοτόκου", την οποία και έχει αναρτήσει στο Panoramio.





Share/Bookmark
on 1 Σχόλιο

To OXI του 1940



----------------
Share/Bookmark

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

on 2 Σχόλια

Imagine - John Lennon


Στοίχοι

Imagine there's no Heaven.

It's easy if you try.

No hell below us.

Above us only sky.

Imagine all the people.

Living for today.

Φαντάσου να μην υπάρχει παράδεισος

είναι εύκολο εάν εσύ προσπαθήσεις.

Καμία κόλαση κάτω από εμάς

πάνω από εμάς μόνο ουρανός.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να ζουν για το σήμερα.

Imagine there's no countries.

It isn't hard to do.

Nothing to kill or die for.

And no religion too.

Imagine all the people.

Living life in peace.

Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες

δεν είναι δύσκολο να το κάνεις.

Τίποτα για να σκοτώσεις ή για να πεθάνεις

και καμία θρησκεία επίσης.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να ζουν με ειρήνη.

You may say
that I'm a dreamer.

But I'm not the only one.

I hope someday you'll join us...

And the world will be as one.

 
Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος

αλλά δεν είμαι μόνο ένας.

Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις

και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.

Imagine no possessions.

I wonder if you can.

No need for greed or hunger

A brotherhood of man.

Imagine all the people.

Sharing all the world.

Φαντάσου όχι υπάρχοντα

απορώ αν εσύ μπορείς.

Καμία ανάγκη για απληστία ή πείνα.

Μία αδελφοσύνη.

Φαντάσου όλους τους ανθρώπους

να μοιράζονται όλο το κόσμο.

You may say that I'm a dreamer.

But I'm not the only one.

I hope someday you'll join us.

And the world will live as one.

Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος

αλλά δεν είμαι μόνο ένας.

Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις

και ο κόσμος θα ζει σαν ένας.




Share/Bookmark

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Η γριά η βαβά μ’

Ποίημα: του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Η γρηά η βαβά μ’, καλά ύστιρ’ να, / ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, / η βάβου η γρηούλα η αφιντιά τ’ ς
πήγι μι τ’ ρόκα στ’ ν αγκαλιά τ’ ς / κι έκατσι ’κειά κουντά στ’ φουτιά τ’ ς.

Κι’ οι τέσσερ’ π’ θα μας παν, αλλοί, / ταϊρνά ταϊρνά
στουν άλλουν ύπνου, (ώρα καλή) / κι οι τέσσιρ’ π’ θα μας παν ουλ’ νους
κι τ’ ς παραλήδις κι τ’ ς αλλ’ νους / φέρανι, τ’ ν κάσσα τ’ μακρυά
κι ήρθαν κι τ’ς είπαν «Άϊτι, γρηά».

— Πιδιά μ’, ναρθού μιτά χαράς, / ταϊρνά ταϊρνά
σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, / βουλήθη να μι παρ’ ου Θιός; Δόξα σοι Κύριϊ των Δυνά— / Πιδιά μ’, ναρθού να πάου καλιά μ’…
Σταθήτι να τιλειώσου τ’ δ’ λιά μ’!


Share/Bookmark

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ο γέρος και η θάλασσα

H ιστορία του γερο-ψαρά Σαντιάγκο και του ξιφία που ψάρεψε μετά από εβδομάδες ολόκληρες άκαρπων προσπαθειών, είναι ένα από τα τελευταία έργα του Αμερικανού Συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουαιη (κυκλοφόρησε το 1952) και αποτελεί το αριστούργημα του.
Πρόκειται για μια αλληγορία, έναν πραγματικό μύθο για τις μάχες που δίνει ο άνθρωπος - μάχες κι αγώνες που πρέπει να τις εξουσιάζει με τέτοιον τρόπο, ώστε ακόμα και ο χαμός του να έχει αξιοπρέπεια και ν' αποτελεί ταυτόχρονα μια νίκη. "Ο άνθρωπος καταστρέφεται, ποτέ δε νικιέται..."





Share/Bookmark

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Το μαχαίρι της σφαγής, τ’ ακόνι της υπομονής και το κερί τ’ αμάλαχτο

Λαϊκό Παραμύθι

Ήταν ένας πλούσιος οπού είχε μια τσιούπρα, και κάθουνταν και κεντούσε στο παραθύρι. Κι εκεί που κεντούσε, πέρασ’ ένα πουλί και της είπε· «Tι κεντάς και τι χρυσώνεις; άντρα πεθαμένο θα πάρεις». Τότες κλαίγοντας πάει η τσιούπρα στον πατέρα της και του λέει όσα της είπε το πουλί. Κι ο πατέρας της τής είπε: «Πουλί είναι κι ας λαλεί!» Πήγαινε πάλι πολλές φορές το πουλί στο παραθύρι και της ήλεγε τα ίδια, κι η τσιούπρα πήγαινε στον πατέρα και του ήλεγε, όσα του είπε και πρώτα. Και μια φορά που ήταν με τις συνομήλικές της όξου κι έπαιζε, τις έπιασε μια βροχή, και πήγαν και στάθηκαν αποκάτου στη σκεπή ενούς σπιτιού που ήταν εκεί σιμά, κι εκεί που στέκουνταν, άνοιξ’ η πόρτα κι αυτή μπήκε μέσα, και πάλι έκλεισ’ η πόρτα μοναχή της.

Share/Bookmark

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον


Ποίημα: του Κωνσταντίνου Καβάφη


(Απαγγελία: Χορν Δημήτρης, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)
Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.





Share/Bookmark

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

on 1 Σχόλιο

Δίολκος για 1500 χρόνια

Από τη βραβευμένη εκπαιδευτική ταινία "Δίολκος για 1500 χρόνια.
Η ταινία αναλύει με μαγικό και δεξιοτεχνικό τρόπο αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα της της Αρχαίας Ελλάδας. Παράλληλα δείχνει και εικόνες της καθημερινής πραγματικότητας της εποχής εκείνης.
Για τεχνικούς λόγους έχει χωριστεί σε 3 videos.

       Μέρος Πρώτο

 
        Μέρος Δεύτερο


         Μέρος τρίτο

Share/Bookmark

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ο Δρόμος

του Ανδρέα Εμπειρίκου
Πηγή:Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

διαβάζει: Εμπειρίκος Aνδρέας, O Eμπειρίκος διαβάζει Eμπειρίκο, Διόνυσος 1964




Θαμπός ο δρόμος την αυγή, χωρίς σκιές· λαμπρός σαν ήχος κίτρινος πνευστών το μεσημέρι με τον ήλιο. Tα αντικείμενα, τα κτίσματα στιλπνά και η πλάσις όλη με πανηγύρι μοιάζει, χαρούμενη μέσα στο φως, σαν πετεινός που σ' έναν φράχτη αλαλάζει.
   Aμέριμνος ο δρόμος εξακολουθεί, σαν κάποιος που σφυρίζοντας (αέρας της ανοίξεως σε καλαμιές) αμέριμνος διαβαίνει, και όσο εντείνεται το φως, η κίνησις των διαβατών, πεζών και εποχουμένων, στον δρόμο αυξάνει και πληθαίνει.
   Oι διαβάται αμέτρητοι. Aνάμεσα σε αγνώστους ποιητάς και αγίους ανωνύμους, ανάμεσα σε φορτηγά διαδρομών μεγάλων, όλοι, αστοί και προλετάριοι διαβαίνουν, όλοι υπακούοντες σε κάτι, σε κάτι συχνά πολύ καλά μασκαρεμένο (τουτέστιν υπακούοντες στην Mοίρα) άλλοι πεζοί και άλλοι μετακινούμενοι με τροχοφόρα, με οχήματα λογής-λογής, τροχήλατα ποικίλα, μέσ' στην βοή διαβαίνοντες και την αντάρα, με Σιτροέν, με Kαντιλλάκ, με Bέσπες και με κάρρα.

Share/Bookmark

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Από την υφαντική τέχνη της Αρκαδίας

Αναδημοσίευση
Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου
http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html


Τα προιόντα της Υφαντικής  κατά κανόνα ήταν πράγματα της καθημερινής χρήσης και λίγα απ' αυτά προορίζονταν για στολισμό. Τα υφαντά έπαιρναν την τελική τους μορφή ύστερα από μια σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία και χωρίζονταν σε δυο κατηγορίες.

φωτό: υφαντό προσκέφαλο.(Κοκκινοράχη Ηραίας Αρκαδίας) 

Σε εκείνα που χρησιμοποιούντο για την ένδυση των ανθρώπων και σε εκείνα που χρησιμοποιούντο ως χαλιά,στρωσίδια, ασπρόρουχα καθώς και ως εργαλεία στις διάφορες εργασίες όπως σακιά, σακούλια κ.ά. Οι υφάντρες έβαζαν όλο τους το μεράκι και κατασκεύαζαν άλλοτε περίτεχνα σχέδια που κυκλοφορούσαν ανάμεσα τους και άλλοτε πρωτότυπα σχέδια που προέκυπταν από την έμπνευση τους, πάντα με ανταγωνιστικό πνεύμα προς τις υπόλοιπες. Η κατασκευή υφαντών, ακολουθώντας  φθίνουσα πορεία, ευδοκίμησε μέχρι τη δεκαετία του '70 κυρίως παράγοντας χαλιά. Τα υφαντά για ένδυση είχαν σταματήσει να παράγονται δεκαετίες πριν. 
Από τα λίγα πια εναπομείναντα υφαντά που υπάρχουν, φυλαγμένα σε ιδιωτικές συλλογές από ανθρώπους που έχουν  μεράκι και αγάπη για τη παράδοση, διάλεξα μερικά ως δείγμα της Υφαντικής τέχνης της Αρκαδίας. Συγκεκριμένα τα υφαντά που παρουσιάζω είναι από τα χωριά της Ηραίας ΑρκαδίαςΣέρβου και Κοκκινοράχη.
φωτό: υφαντό σακκούλι.(Σέρβου Ηραίας Αρκαδίας)

Share/Bookmark

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Αμπέλι μου πλατύφυλο και το Ντο τα πρες κοτσίδε τε

από τη Συναυλία "Δόμνα Σαμίου τραγουδά τη φύση και τον έρωτα" στο Ηρώδειο 2005.



Share/Bookmark

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού

Ποίημα: του Ζαχαρία Παπαντωνίου

(Απαγγελία: Kαράλη Tόνια, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)
Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού


Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Nάτανε, λέει, φεγγάρι
Kαι συ είκοσι χρονώ !

Nάτανε τάχα η γνώση σου
Mε τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…

Nάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Mιαν αγκαλιά λουλούδια
Mιαν ιστορία τρελλή,

Tα μύρια που δε γνώρισες
Nερό θαν τάειχες μάθει
Mε δάσκαλο τα πάθη
M’ ένα κλεφτό φιλί.

Πολύ την καταφρόνεσες
Tη ζωή, πανάθεμά τη…
Kαι τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.

Xειλάκια ανθούν στη γειτονιά
Γαρούφαλα στη γλάστρα
Kαι συ διαβάζεις τ’ άστρα
Kαι το βαθύ ουρανό.



Share/Bookmark

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

on Δημοσίευση σχολίου

Ητανε μια φορά (Νίκος Ξυλούρης)



Share/Bookmark

Αρτοζήνος το μυθικό βουνό




Δημοφιλείς αναρτήσεις

Επικοινωνία