Διαδρομή προς το χωριό Σέρβου - Slideshow          ΧΔ

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

on 1 Σχόλιο

Η Ανίκητη Ελπίδα

Διήγημα: Του Χρήστου Χριστοβασίλη

  Ἀνήμερα τὰ Φῶτα, τὸ δειλινὸ τῆς παραμονῆς τοῦ Ἅϊ - Γιαννιοῦ, ἡ Μήτραινα, ὅπως ὅλες τὶς παραμονὲς τοῦ Ἅϊ - Γιαννιοῦ, ἔσφαξε μιὰ παχειὰ καὶ μεγάλη κότα, ἀπὸ τὶς δέκα - δώδεκα κοτοῦλες ποὺ εἶχε, τὴ ζεμάτισε, τὴ μάδησε καὶ τὴν ἔβαλε νὰ βράσῃ. Συγύρισε τὸ σπιτοκάλυβό της, ἔστρωσε στὴ γωνιὰ τὰ νυφιάτικά της μάλλινα στρωσίδια, ἔδεσε τὴ σκύλα καὶ περίμενε, ὅπως ὅλες τὶς παραμονές, νἄρθῃ ὁ ξενιτεμμένος της ὁ Γιάννης, ξημερώνοντας τ’ Ἅϊ - Γιαννιοῦ.
Αὐτὴ ἡ ἱστορία ἐξακολουθοῦσε χρόνια τώρα. Ἦταν ἀκόμα νέα ἡ Μήτραινα, ὅταν, χήρα, ξεκίνησε τὸ μονάκριβό της, ὁ Γιάννης, γιὰ τὴν ἔρμη ξενιτειά. Δὲν εἶχε ἀκόμα ἄσπρη τρίχα στὰ κατάμαυρα μαλλιά της, ὅταν τὸν φίλησε γιὰ ὕστερη φορὰ καὶ τὸν εἶδε ψηλὰ ἀπὸ τὴ ραχούλα μὲ δακρυόπνιχτα μάτια νὰ χάνεται στὸ μάκρος τοῦ δρόμου καὶ νὰ γίνεται ἄφαντος.
Χρόνια καὶ χρὸνια ἀπὸ τότε ἡ δόλια Μήτραινα περνοῦσε τὴ ζωή της μονάχη στὸ σπιτοκάλυβό της, ἔχοντας γιὰ μόνη συντροφιὰ τοὺς τέσσερους τοίχους, τὸ εἰκόνισμα, τὴ γωνιά, μιὰ γίδα, μιὰ γάτα καὶ καμμιὰ δεκαριὰ κοτοῦλες μ’ ἕναν ὄμορφο πετεινό, ποὺ τῆς χρησίμευε κάθε πρωΐ, σὰν ρολόγι, νὰ τὴν ξυπνᾷ, γιὰ ν’ ἀνὰβῃ τὴ φωτιὰ της καὶ ν’ἀρχινᾷ τὸ ἐργόχειρό της: Ρόκα ἢ πλέξιμο ἢ μπάλωμα ἢ γιὰ νὰ πηγαίνῃ στὸ λόγγο νὰ κουβαλᾷ ξύλα.

Share/Bookmark

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

on Δημοσίευση σχολίου

Νέος χρόνος 2014 - Ευχές και πυροτεχνήματα

Χρόνια Πολλά με υγεία και Καλή χρονιά.
Με την άφιξη του νέου χρόνου συνηθίζουμε να ανταλλάσσουμε ευχές και προσπαθούμε να μεταδώσουμε ένα κλίμα αισιοδοξίας, που θα μπορούσε να αποτελέσει βοήθημα για να πορευτούμε και αυτή τη χρονιά, που όλοι γνωρίζουμε ότι θα είναι δυσκολότερη από την προηγούμενη.
Ας γιορτάσουμε τον ερχομό του νέου χρόνου με πυροτεχνήματα.
Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για έναρξη.



Πυροτεχνήματα

Ἐμεῖς εἴμαστε σάν τούς δυστυχισμένους κατάδικους πού καλοπιάνουνε τόν δήμιό τους, σάν τούς μονομάχους τῆς Ρώμης πού χαιρετούσανε τόν Καίσαρα, πρίν νά σφάξει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, κράζοντάς του: “Χαῖρε, ὦ Καῖσαρ, οἱ μελλοθάνατοι σέ χαιρετοῦνε”! Ἔτσι, κ’ ἐμεῖς, χαιρετᾶμε τόν καινούριο Χρόνο πού θά μᾶς πάει πιό κοντά στό στόμα του γιά νά μᾶς φάγει, καί χοροπηδᾶμε καί τραγουδᾶμε οἱ δύστυχοι, σάν τά σαλιγκάρια τοῦ Αἰσώπου, τήν ὥρα πού ψηνόντανε.
Απόσπασμα από το άρθρο του Φώτη Κόντογλου "Ο Χρόνος και ο κόσμος της φθοράς"





Share/Bookmark

Αρτοζήνος το μυθικό βουνό




Δημοφιλείς αναρτήσεις

Επικοινωνία