Μια από τις πολλές παραλλαγές ιστορικού δημοτικού τραγουδιού, που αφορά τον από τη Βυτίνα Αρκαδίας καταγόμενο Κλεφταρματωλό, Κόλια Βυτινιώτη 1765-1799.
« Του Κόλια η μάνα κάθεται σε μια ψηλή ραχούλα
Και με τον ήλιο μάλωνε και με το νιό φεγγάρι.
- Ήλιε μου και τρισήλιε μου, κοσμοτριγυριστή μου,
Ευτού ψηλά που περπατείς και χαμπηλά που βλέπεις,
Μην είδες Κόλια πουθενά, τον Κόλια Βυτινιώτη ;
- Εψές προψές που πέρναγα σε μιά ψηλή ραχούλα
Άκουσ’ αντρίκια κλάηματα, γυναίκεια μοιριολόγια.
Τον Κόλια τον έπιάσανε κάτου στη Βρωμοσέλα,
Σ’ ένα σταυροπατέρα του, σ’ ένα σταυραδερφό του,
Σφιχτά σφιχτά τον δέσανε στα χέρια και στα πόδια...
Χίλιοι Τούρκοι τον παν μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω
Και στη δεξιά του τη μεριά πηγαίνει ένας αράπης.
Ο Κόλιας ετραγούδαγε στον δρόμο που τον πάνε.
Κ’ ένα μικρό τουρκόπουλο του μπέη πάει και λέει :
- Μπέη μ’, τον Κόλια φέρνουνε κ’ έρχεται τραγουδώντας.
- Άν ειν’ αλήθεια, ρε παιδί, πως φέρνουνε τον Κόλια,
Θα σου χαρίσω δυο χωριά και θα σε λευτερώσω !
Κι ακόμα o λόγος έστεκε και η συντηχιά κρατιόταν,
Κ’ ο Κόλιας εξανάφανε στη σκάλα κι ανεβαίνει :
- Γειά σου, χαρά σου, μπέη μου!
- Καλώς τόνε τον Κόλια!
Ψήστε του Κόλια ’ναν καφέ για να μας μολοήσει
Τo πόσους Τούρκους σκότωσε και πόσους Ταταραίους ;
- Χίλιους Τούρκους έσκότωσα, τριακόσιους Ταταραίους,
Και συ, μουρτάτη, εγλύτωσες απ’ τα δικά μου χέρια!
Για λύσε μου τα πόδια μου και ντώσε τα σκοινιά μου
Και μάζεψ’ όλα τ’ άτια σου και τα λαγωνικά σου
Κι αν θα με πιάσεις, κερατά, τότε να με σκοτώσεις ! »
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου