του Δημήτρη Κουκουζή
από το βιβλίο ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ.
Ηθη και έθιμα και η μαθητική ζωή τα παλιότερα χρόνια στο χωριό Λευκοχώρι Αρκαδίας και την ευρύτερη περιοχή των χωριών που βρίσκονται κοντά στα Λαγκάδια όπως το δικό μας, Σέρβου Αρκαδίας.
Από το βιβλίο του Ιερέα Χρήστου Αθ. Κομνηνού «ΛΥΚΟΥΡΕΣΗ – ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΘΗΝΑ 1996»
Οι κάτοικοι του χωριού από παλαιότερους χρόνους και μέχρι το 1970 είχαν βασική ενασχόληση τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Περίμεναν το φθινόπωρο, αρχές του Σεπτέμβρη, να βρέξει, να ετοιμάσουν τα αλέτρια, τα ζυγονόμια, το ζυγό, τα λουριά.
Τα λουριά που ήταν στο ζυγό με το γούζι, ήταν από τομάρι γίδας. Το έβγαζαν λουρί όχι πολύ πλατύ. Στη συνέχεια το ξύριζαν να φύγει η τρίχα και μετά έπλεκαν δέκα λουρίδες μαζί. Άφταστη σε αυτή τη δουλειά η γιαγιά μου, η Νικόλακαινα. Αυτά με το γούζι στο μέσο του ζυγού συνδέονταν με το αλέτρι. Περνούσε το αλέτρι μέσα στο γούζι.
Μπροστά ήταν η τρύπα του αλετριού. Περνούσαν μέσα την λεγόμενη πρόκα, φτιαγμένη από ξύλο, και γινόταν η ένωση ανάμεσα στο ζυγό και το αλέτρι. Έδεναν και τις τριχιές για τράβηγμα, τις αλυσίδες που ήταν μαζί με τα ζυγονόμια, φορεμένα στο λαιμό των μουλαριών και το ζευγάρι έτοιμο να οργώσει.
Οι Γεωργοί
Ο Τρύγος
Σέρβου Αρκαδίας - Εκκλησία Κοίμησης της Θεοτόκου, VIDEO
Γιώργου Τρουπή
Καθηγητή Ιατρικής
1953. Μετεμφυλιακή και μετ΄αδελφοκτόνος εποχή.
Το χωριό στα φόρτε του.
Γεμάτο. Ανθρώπους, ζα, γιδοπρόβατα, γουρούνια, κότες, γάτες και σκυλιά.
Παραγωγή; Καρύδια, Νερά και Πέτρες.
Πολλές πέτρες.
Φτώχεια μεγάλη. Και μεγάλη ανέχεια.
Διακονιαραίοι πάμπολλοι, με πρώτο τον μουγκό. Ποιος δεν τον θυμάται;
Χωριό ορεινό, μαστορικό, ιστορικό αλλά και ηρωικό.
Άνθρωποι ξωμάχοι με ροζιασμένα χέρια και μπαλωμένα ρούχα και παπούτσια.
Φρούτα; Κανένα αγριάπιδο, αγκόρτσα, κανα κορόμηλο, κανένα μήλο και βατόμουρα.
Καρπούζι, πεπόνι, πορτοκάλι, μανταρίνι ούτε για δείγμα.
Φράουλες; Λέξη άγνωστη.
Σύκα αχλάδια και αυγά; Ερχόταν και μας πουλούσαν γυρολόγοι από τα κάτω Χωριά (σε όποιον είχε τον παρά).
Ήμασταν όλοι ίσοι. Και όλοι αγνοί.
Ξεχώριζε λίγο ο δάσκαλος, ο παππάς και ο χωροφύλακας.
Η φτώχεια σε έσπρωχνε στη μαστοριά, στο εμπόριο ή στα γράμματα.
Αρκετά. Ας είναι μέχρι εδώ.
Είπαμε 1953. Μάης μήνας.
Η άνοιξη στα μπούνια της. Όλα καταπράσινα. Ευωδιάζει η πλάση.Πολλά αγριολούλουδα, που μοσχομυρίζουν όλο το χωριό.
Η φύση οργιάζει. Χαρά Θεού. Xάρμα ομορφιάς.
Μα!!! Εκείνη η κερασιά στη Μούσγα δίπλα στου Σιουπάτη, του μπάρμπα Σπήλιου (Μητρο-Σπήλιου).
Σκέτος πειρασμός.
Αναδρομικές Παράνομες Αναμνήσεις
Σέρβου Αρκαδίας - Θέα από τον Άγιο-Λιά, Πανοραμική Φωτογραφία 360° {Photoshpere}