Διαδρομή προς το χωριό Σέρβου - Slideshow          ΧΔ

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

on 1 Σχόλιο

Η Λήθη

Ποίημα: Λορέντζου Μαβίλη 
και μια πρόταση προς το Δ.Σ του Συνδέσμου

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθήση
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση•
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση,
α' στάξη γι' αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιούν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται...

A' δε μπορής παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.

------------





jQuery Slide




jQuery Slide




jQuery Slide




jQuery Slide

Σχόλια  και σχετική πρόταση:
Στις Γενικές Συνελεύσεις του Συνδέσμου συνηθίζουμε να τηρούμε 1 λεπτού σιγή προς τιμή και εις μνήμη των συμπατριωτών μας που έχουν ταξιδέψει στον άλλο κόσμο.
Στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου αναρτώνται άρθρα με συνοπτικό βιογραφικό των εκλιπόντων και βάζουμε και τη φωτογραφία τους, αν έχει αποσταλεί στο Σύνδεσμο η κατάλληλη φωτογραφία.
Το ιστολόγιό μας θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα εις μνήμη των εκλιπόντων συμπατριωτών μας αναδημοσιεύοντας τις φωτογραφίες εκείνων που έφυγαν την τελευταία τετραετία.
Από τον έλεγχο  των δημοσιευθέντων άρθρων της ιστοσελίδας Servou.gr φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από από 6-3-2010 (ημερομηνία θανάτου του Ηλία Xειμώνα) μέχρι και τις 4-4-2014 (ημερομηνία θανάτου της Αικατερίνης Χρ, Δημοπούλου), έχουν αποβιώσει 86 συμπατριώτες μας.
Φωτογραφίες έχουν αναρτηθεί στα σχετικά άρθρα μόνο για τους 23 (ποσοστό 27%).
Για τους υπόλοιπους 63 (ποσοστό 73%) δεν έχουν αναρτηθεί φωτογραφίες.
Προφανώς οι συγγενείς των θανόντων δε φρόντισαν να στείλουν στο Σύνδεσμο φωτογραφίες. Μπορεί οι συγγενείς και να μην γνωρίζουν όλα τα σχετικά με αυτή τη διαδικασία.
Αν είχαν ενημέρωση και συστηματική όχληση από της πλευράς του Συνδέσμου έχουμε τη γνώμη ότι οι περισσότεροι θα φρόντιζαν να στείλουν φωτογραφίες.

Για να δείξουμε το πρόβλημα βάζουμε ένα ερωτηματικό στη θέση της φωτογραφίας που λείπει.
Καλό θα ήταν να ενημερωθούν οι συγγενείς των εκλιπόντων και καταβληθεί προσπάθεια από της πλευράς του Δ.Σ του Συνδέσμου να βρεθούν και να αναρτηθούν οι φωτογραφίες που λείπουν.
Αν υπάρξει το ενδιαφέρον και καταβληθεί συστηματική προσπάθεια νομίζουμε ότι η σημερινή εικόνα μπορεί να αλλάξει και ελάχιστα άρθρα θα παραμείνουν χωρίς φωτογραφίες.

Λέγεται ότι οι νεκροί ζούν όσο εξακολουθούμε να τους θυμόμαστε...
Οι φωτογραφίες βοηθούν για να τους θυμόμαστε....

Ελπίζουμε ότι το Δ.Σ του Συνδέσμου θα αντιληφθεί την αξία και τη σημασία που έχει ένα τέτοιο φωτογραφικό αρχείο για την ιστορία του χωριού μας και θα φροντίσει σχετικά.

Admin  



Share/Bookmark
on Δημοσίευση σχολίου

Ο Αλιβάνιστος

Διήγημα: Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
 
Αφού εβάδισαν επί τινά ώραν, ανά την βαθείαν σύνδενδρον κοιλάδα, η θειά Μολώτα, κ' η Φωλιώ της Πέρδικας, κ' η Αφέντρα της Σταματηρίζενας, τέλος έφθασαν εις το Δασκαλειό. Αι τελευταίαι ακτίνες του ηλίου εχρύσωναν ακόμη τας δύο ράχεις, ένθεν και ένθεν της κοιλάδος. Κάτω, εις το δάσος το πυκνόν, βαθεία σκιά ηπλούτο. Κορμοί κισσοστεφείς και κλώνες χιαστοί εσχημάτιζον ανήλια συμπλέγματα, όπου μεταξύ των φύλλων ηκούοντο ατελείωτοι ψιθυρισμοί ερώτων. Ευτυχώς το δάσος ενομίζετο κοινώς ως στοιχειωμένον, άλλως θα το είχε καταστρέψει κι' αυτό προ πολλού ο πέλεκυς του υλοτόμου. Αι τρεις γυναίκες επάτουν πότε επί βρύων μαλακών, πότε επί λίθων και χαλίκων του ανωμάλου εδάφους. Η ψυχή κ' η καρδούλα των εδροσίσθη, όταν έφθασαν εις την βρύσιν του Δασκαλειού.

Share/Bookmark

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

on Δημοσίευση σχολίου

Σέρβου - Πάσχα 2014

Σέρβου - Πάσχα 2014
Πρόσκληση και ευχές από το Σύνδεσμο Σερβαίων




Πασχαλινές Λαμπάδες χειροποίητες, κατασκευής Συνδέσμου Σερβαίων
Θα διατίθενται στο χωριό Σέρβου στους πατριώτες και τους φίλους του χωριού που θα πάνε εκεί για να γιορτάσουν το Πάσχα.
Το ιστολόγιό μας εύχεται
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεία και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
στα μέλη του Δ.Σ του Συνδέσμου, καθώς και σε όλους τους πατριώτες και τους επισκέπτες του ιστολογίου μας.

Φωτογραφίες: από το Site Servou.gr



Share/Bookmark

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

on Δημοσίευση σχολίου

Η Μπαλάντα του κυρ-Mέντιου - Ποίημα Κώστα Βάρναλη



Σημείωση: Απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής Κώστας Βάρναλης

Ποίημα: Η Μπαλάντα του κυρ-Mέντιου

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' αφήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια,                 
με κοτρώνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Kατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κ' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.                 

Kαι ζεβγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαΐ.

Kαι γι' αφτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη                       
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλ' εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Mάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
― Σε καβάλησε ο Xριστός!                 

Δούλεβε για να στουμπώσει
όλ' η Xώρα κ' οι Kαμπόσοι.
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!

― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!...
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!

K' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,                 
θα ξεκουραστώ κ' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!
Θα μου δώσουνε μια κόχη,
λίγο πιόμα και σανό,
σύνταξη τόσω χρονώ!

Kι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν' η ζωή),                 

η ψυχή μου θενά δράμει
στη ζεστή αγκαλιά τ' Aβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!...

Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο:          
-"Xαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κυρ Mέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Mα με την κουβέντ' αφτή
πόρτα μού κλεισε κι αφτί.               

Tότενες το μάβρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:

― "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κ' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου                
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λεφτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου -
τον αφέντη τον κουφό σου!
Kαι στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.              

Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει
κ' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη".

Πηγή ηχητικού ντοκουμέντου: http://www.snhell.gr/



Share/Bookmark

Αρτοζήνος το μυθικό βουνό




Δημοφιλείς αναρτήσεις

Επικοινωνία