Χριστούγεννα στη σπηλιά

του Φώτη Κόντογλου

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ’ αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ’ έπιασε κ’ έρριχνε βελονιαστό χιονόνερο.

Σε μια τοποθεσία που τη λέγανε Σκρόφα, βρισκότανε ένα μαντρί με γιδοπρόδατα, απάνω σε μια πλαγιά του βουνού που κοίταζε κατά το πέλαγο. το μέρος αυτό ήτανε άγριο κ’ έρημο, γεμάτο αγριόπρινα, σκίνους και κουμαριές, που ήτανε κατακόκκινες από τα κούμαρα. το μαντρί ήτανε τριγυρισμένο με ξεροτρόχαλο [=ξερολιθιά].

Οι τσομπάνηδες καθόντανε μέσα σε μια σπηλιά που βρισκότανε παραμέσα και πιο ψηλά από τη μάντρα και που κοίταζε κατά τη νοτιά. Μεγάλη σπηλιά, με τρία – τέσσερα χωρίσματα, κι αψηλή ως τρία μπόγια. Τα ζωντανά σταλιάζανε κάτω από τις χαμηλές σάγιες, που έσκυβες για να μπεις μέσα. Σωροί από κοπριά στεκόντανε εδώ κ’ εκεί, και βγάζανε μια σπιρτόζα μυρουδιά. Χάμω, το χώμα ήτανε σκουπισμένο και καθαρό, γιατί οι τσομπάνηδες ήτανε μερακλήδες, και βάζανε τα παιδιά και σκουπίζανε ταχτικά με κάτι σκούπες κανωμένες από αστοιβιές.

Χριστούγεννα στη σπηλιά

Ο Μπαλάφας στον παράδεισο

 Διήγημα: του Δημοσθένη Βουτυρά

Ύστερα από τόσα βάσανα και κόπους που κατόρθωσε ο Μπαλάφας να κάνει παπούτσια, κάτι γιγάντιες αρβύλες, πέθανε. Ίσως απ’ την πολλή χαρά του που θα φορούσε κι αυτός μια φορά, καινούρια παπούτσια το έπαθε αυτό.

Όταν η ψυχή του άφησε το βρώμικο σαρκίο του και το πιο βρώμικο μικρό δωμάτιό του, που ήταν δίπλα σ’ ένα πλυσταριό, πέταξε ελεύθερη να πάει σε άλλους κόσμους. Αλλά καθώς ανέβαινε ψηλά και περνούσε τα σύννεφα θυμήθηκε τα παπούτσια του.

Η επιθυμία να τα πάρει του ήρθε με τέτοια ορμή, που μία δύναμη που τον έσερνε στα ύψη, όπως το σίδερο ο μαγνήτης, έπαψε να τον σέρνει, σταμάτησε. Και ο Μπαλάφας τότε γύρισε γρήγορος πίσω του αφήνοντας στον αέρα μια γραμμή φωτεινή. Άφησε και μια λάμψη μεγάλη που κατατρόμαξαν οι άνθρωποι. Ο Μπαλάφας που τους είδε έσκασε στα γέλια.

Ήσυχα μπήκε στο δωμάτιό του, όπου βρήκε τη γριά σπιτοκυρά του να έχει το φως κάτω στο πάτωμα και να ψάχνει τα ρούχα, που ήταν ντυμένο το αφημένο κει σαρκίο του, και το στρώμα του, μήπως βρει λεφτά.

Ο Μπαλάφας στον παράδεισο

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (4)

 

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (4)

Ο Αγωγιάτης - Νίκου Χατζηαποστόλου-Michael Theodore
Τυχαίες αλλά  και μερικές φορές επιλεγμένες επιλογές μουσικών απανθισμάτων
 αφιερωμένες στους επισκέπτες του ιστολογίου μας.

---

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (4)

Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης

1922. Η Ανατολή γλυκύτατη πάντα, για σονέτο - κάτι τέτοιο. Όλα ήταν ήμερα και αβρά εκείνο το φθινόπωρο. Ο εχτρός είχε κατεβεί στην πόλη μας, το Αϊβαλί. Και στο λιμάνι είχαν αράξει βαπόρια με αμερικάνικες παντιέρες. Διαταγή: Το σάπιο εμπόρευμα - τα παιδάκια κ' οι γυναίκες - θα μπαρκέρναν για την Ελλάδα. Μα οι άντρες, από δεκαοχτώ ίσαμε σαράντα πέντε χρονώ, θα φεύγαν για το εσωτερικό, σκλάβοι στα εργατικά τάγματα.
Η είδηση έφερε ένα δυνατό τίναγμα στους δικούς μας. Τα εργατικά τάγματα ήταν ένα μακρινό παρελθόν απ' τον Μεγάλο Πόλεμο. Είχαν γίνει θρύλος. Χιλιάδες χριστιανοί είχαν αφήσει στα κάτεργα αυτά τα κόκαλά τους. Τα δάκρυα στις μητέρες δεν είχαν στερέψει ακόμα. Γι' αυτό, στην αρχή, κανένας απ' τα νιάτα δεν έβρισκε το κουράγιο να παραδοθεί. Μα σιγά σιγά το πήραν απόφαση. Έναν μπόγο στο χέρι. Σα μαζεύουνταν διακόσοι-τρακόσοι άνθρωποι, τους στέλναν με συνοδεία για το εσωτερικό. Απ' την άλλη, τα βαπόρια, αραιά αραιά στην αρχή, ύστερα ολοένα πιο γεμάτα, άρχισαν να βιάζουνται. Σφύριζαν. Πολλοί καπνοί. Οι γυναίκες ξεπροβόδιζαν τους άντρες τους, που οι Τούρκοι τους σέρναν στο εσωτερικό της Ασίας, μα να μπαρκάρουν οι ίδιες με τ' αμερικάνικα δεν το αποφάσιζαν. Μια μέρα, δυο μέρες. Φοβούνταν πως έτσι τους εγκαταλείπουν. Όμως τα βαπόρια βγάζαν πολύν καπνό. Είχαν διορία, λίγες μέρες. Όποιος έμεινε, έμεινε. Σφυρίγματα, φωνές. Σιγά σιγά η θερμή ανάσα ξαπλώθηκε, χίμηξε, αλάλιασε σ' όλες τις καρδιές. Όλοι άρχισαν να βιάζουνται....

Κλικ στην εικόνα για να συνδεθείτε και να διαβάσετε ολόκληρο το βιβλίο.

Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης

---

Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης

Εναέρια θέαση της Ελλάδας - Aerial viewing of Greece - Video

Aerial viewing of Greece 1080p

---

Εναέρια θέαση της Ελλάδας - Aerial viewing of Greece - Video

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (3)

 

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (3)

Βροχή - (Μάνος Χατζηδάκις)
Τυχαίες αλλά  και μερικές φορές επιλεγμένες επιλογές μουσικών απανθισμάτων
αφιερωμένες στους επισκέπτες του ιστολογίου μας.

---

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (3)

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (2)

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (2)

Four Seasons - Οι 4 εποχές (Vivaldi)
Τυχαίες αλλά  και μερικές φορές επιλεγμένες επιλογές μουσικών απανθισμάτων
 αφιερωμένες στους επισκέπτες του ιστολογίου μας.

---

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (2)

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (1)

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (1)



Το Βαλς των Χαμένων Ονείρων -(Χατζηδάκις)
Τυχαία αλλά και μερικές φορές επιλεγμένa μουσικά απανθίσματα
αφιερωμένα στους επισκέπτες του ιστολογίου μας

---

Μουσικά απανθίσματα - Αφιέρωση (1)

Η πόλις

Ποίημα: του Κ.Π. Καβάφη

Απαγγελία: 'Ελλη Λαμπέτη, Δ.Χόρν

---

Η πόλις

Φαράγγι Γκούρας Αρκαδίας - Φωτογραφικό υλικό

Στις 27-10-2012 πραγματοποιήθηκε από τον Πεζοπορικό Όμιλο Αθηνών πεζοπορική εκδρομή στο Φαράγγι της Γκούρας Αρκαδίας (Δήμος Γορτυνίας), το οποίου ένα αρκετά μεγάλο μέρος είναι μέσα στην ευρύτερη περιοχή του χωριού μας.

Μέλη του Ομίλου έβγαλαν αρκετές φωτογραφίες, που δείχνουν τις φυσικές ομορφιές του Φαραγγιού, τις οποίες και δημοσίευσαν στο Facebook σε Δημόσιο Album για να είναι προσιτές όχι μόνο στα μέλη και τους φίλους τους στο Facebook, αλλά και σε εκείνους που δεν είναι μέλη του Facebook.

Αναδημοσιεύουμε ένα μικρό δείγμα από τις φωτογραφίες αυτές.

Ευχαριστούμε τα μέλη του Πεζοπορικού Ομίλου Αθηνών για αυτή τη δημόσια ανάρτηση των φωτογραφιών.

Φωτογραφίες από το φαράγγι της Γκούρας

Κλικ στην ανωτέρω φωτογραφία για να συνδεθείτε.
(Album 7 φωτογραφιών)

Κλικ στην ανωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.

Για περισσότερες φωτογραφίες κλικ ΕΔΩ.

---

Φαράγγι Γκούρας Αρκαδίας - Φωτογραφικό υλικό

Ο Χαρταετός - Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, διαβάζει η 'Ελλη Λαμπέτη - Video

Ο Χαρταετός
Ποίηση: Οδυσσέα Ελύτη - από τη Συλλογή «Μαρία Νεφέλη»
 
Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός.
Τα ύψη μου άρεσαν ακόμη και όταν
εμένα στο προσκέφαλο μου μπρούμυτα
τιμωρημένη
ώρες και ώρες.
Ένιωθα το δωμάτιο μου ανέβαινε
δεν ονειρευόμουν — ανέβαινε
φοβόμουνα και μου άρεσε.
Ήταν εκείνο που έβλεπα πως να το πω
κάτι σαν την “ανάμνηση τον μέλλοντος”
όλο δέντρα πον έφευγαν βουνά πού άλλαζαν όψη
χωράφια γεωμετρικά με δασάκια σγουρά
σαν εφηβαία — φοβόμουνα και μου άρεσε
ν’ αγγίζω μόλις τα καμπαναριά
να τους χαϊδεύω τις καμπάνες σαν όρχεις και να χάνομαι. .

Άνθρωποι μ’ ελαφρές ομπρέλες περνούσανε λοξά
και μου χαμογελούσανε·
κάποτε μου χτυπούσανε στο τζάμι: “δεσποινίς”
φοβόμουνα και μου άρεσε.
Ήταν οι “πάνω άνθρωποι” έτσι τους έλεγα
δεν ήταν σαν τους “κάτω”·
είχανε γενειάδες και πολλοί κρατούσανε στο χέρι μια γαρδένια”
μερικοί μισάνοιγαν την μπαλκονόπορτα
και μου ‘βαζαν αλλόκοτους δίσκους στο πικ-άπ.
Ήταν θυμάμαι ” Ή Άννέτα με τα σάνταλα”
” Ό Γκέυζερ της Σπιτσβέργης”
το “Φρούτο δεν εδαγκώσαμε Μάης δεν θα μας έρθει”
(ναι θυμάμαι και αλλά)
το ξαναλέω — δεν ονειρευόμουν
αίφνης εκείνο το “Μισάνοιξε το ρούχο σου κι έχω πουλί
για σένα”.
Μου το ‘χε φέρει ο Ίππότης-ποδηλάτης
μια μέρα πού καθόμουνα κι έκανα πώς εδιάβαζα
το ποδήλατο του με άκρα προσοχή
το ‘χε ακουμπήσει πλάι στο κρεβάτι μου·
υστέρα τράβηξε τον σπάγκο κι εγώ κολπώνομουν μες στον
αέρα
φέγγανε τα χρωματιστά μου εσώρουχα
κοίταζα πόσο διάφανοι γίνονται κείνοι πού αγαπούνε
τροπικά φρούτα και μαντίλια μακρινής ηπείρου·
φοβόμουνα και μου άρεσε
το δωμάτιο μου ανέβαινε
ή εγώ — δεν το κατάλαβα ποτέ μου.
Είμαι από πορσελάνη καί μαγνόλια
το χέρι μου κατάγεται από τους πανάρχαιους Ίνκας
ξεγλιστράω ανάμεσα στις πόρτες όπως
ένας απειροελάχιστος σεισμός
που τον νιώθουν μονάχα οι σκύλοι καί τα νήπια·
δεοντολογικά θα πρέπει να είμαι τέρας
και όμως η εναντίωση
αείποτε μ’ έθρεψε και αυτό εναπόκειται
σ’ εκείνους με το μυτερό καπέλο
που συνομιλούν κρυφά με τη μητέρα μου
τις νύχτες να το κρίνουν. Κάποτε
η φωνή της σάλπιγγας από τους μακρινούς στρατώνες
με ξετύλιγε σαν σερπαντίνα και όλοι γύρω μου
χειροκροτούσαν — απίστευτων χρόνων θραύσματα
μετέωρα όλα.
Στο λουτρό από δίπλα οι βρύσες ανοιχτές
μπρούμυτα στο προσκέφαλο μου
θωρούσα τις πηγές με το άσπιλο λευκό πού με πιτσίλιζαν·
τι ωραία Θεέ μου τι ωραία
χάμου στο χώμα ποδοπατημένη
να κρατάω ακόμη μες στα μάτια μου
ένα τέτοιο μακρινό του παρελθόντος πένθος.

---

Ο Χαρταετός - Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, διαβάζει η 'Ελλη Λαμπέτη - Video

Grand Canyon, Colorado River, Horseshoe (Πέταλο) - Πανοραμική φωτογραφία 360º

Η τοποθεσία Horseshoe (Πέταλο) στο Grand Canyon των Η.Π.Α, ποταμός Colorado.

Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.

---

Grand Canyon, Colorado River, Horseshoe (Πέταλο) - Πανοραμική φωτογραφία 360º

Μικρός 'Ηρωας - Γιώργος Θαλάσσης - (video)

Τραγούδι: Ο μικρός ήρωας
Στίχοι/Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Τραγουδούν οι Λ. Κηλαηδόνης- Δ. Δημοσθένους - Η. Σάϊα


Ο Μικρός Ήρως ήταν εβδομαδιαίο ανάγνωσμα που συνέγραψε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και διάνθισε με σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου για μία ολόκληρη 16ετία, από το 1953 έως το 1968 όταν και διακόπηκε για λόγους που είχαν άμεση σχέση με την επιβολή λογοκρισίας που εφάρμοσε το τότε δικτατορικό καθεστώς.
Πρόκειται για τις περιπέτειες τριών ηρωϊκών Ελληνόπουλων (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του "Σπίθα") κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες.
Ο Στέλιος Ανεμοδουράς (1917 - 2000) ήταν δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας του ιστορικού αναγνώσματος Ο Μικρός Ήρως. Με το έντονο αφηγηματικό του ύφος σφράγισε μια μεγάλη περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, τα δύσκολα δηλαδή χρόνια που ακολούθησαν τις περιπέτειες του πολέμου, της κατοχής και της εμφύλιας σύρραξης.
Πηγή: Wikipedia

---

Μικρός 'Ηρωας - Γιώργος Θαλάσσης - (video)

Η δύναμη της μητέρας φύσης - (Video) - Power of Mother Nature 1080p HD

Power of Mother Nature 1080p HD

---

Η δύναμη της μητέρας φύσης - (Video) - Power of Mother Nature 1080p HD

Οι τρείς λίρες - (παραμύθι από την προφορική παράδοση της Λέρου)

Αναδημοσίευση
Πηγή: http://dim-ag-marin-lerou.dod.sch.gr/selides/el/param11.htm

Ήταν, λέει η γιαγιά μου, ένα ανδρόγυνο στην Ανατολή. Μόλις είχαν παντρευτεί και ήθελαν να δουλέψει ο άντρας, για να μπορεί να ζήσει τη γυναίκα του. Έψαχνε για δουλειά και δουλειά στο χωριό δεν υπήρχε. Εντωμεταξύ, η γυναίκα έμεινε έγκυος, έπρεπε να φάει, πώς θα γεννιόταν το παιδί της!

Πήρε λοιπόν των ομματιών του, να πάει να βρει δουλειά μέσα στην ανατολή. Περπάταγε μέρες τρεις, δε βρήκε κανένα μέρος να σταθεί. Την τέταρτη μέρα βρήκε ένα χωριό, δούλεψε λίγο, πήρε λίγο ψωμί και συνέχισε να περπατά, γιατί τότε δεν υπήρχαν ούτε σιδηρόδρομοι ούτε αυτοκίνητα.

Στις δέκα μέρες, βρέθηκε σ’ ένα πιο μεγάλο κτήμα, όπου πάει και παρακαλετά λέει:
«Είμαι πεινασμένος, διψασμένος. Σε παρακαλώ, δώσε μου λίγο ψωμί, λίγο νερό και ’γώ θα σου δουλέψω».
Τον κοίταξε ο άνθρωπος, που είχε το κτήμα, του λέει: «Εγώ θα σε κρατήσω».

Οι τρείς λίρες - (παραμύθι από την προφορική παράδοση της Λέρου)

Η Αννιώ

Διήγημα: του Κ. Χατζόπουλου

Μα ας είχε τα μάτια κλειστά ο έμπορoς, φαίνεται δεν κοιμόταν κι άκουσε την ιστορία του γιατρού, γιατί το άλλο βράδυ μας είπε και κείνος τη δική του.
Συνηθίζουνε στα χωριά μας —έτσι κάπως άρχισε— και μας ξενιτεύουνε μικρούς. Στη Βλαχιά και στη Ρουσία και τώρα ύστερα και στην Αμερική· ο τόπος μας είναι στενός· βουνά, τσουκάρια, γκρεμοί και σάρες. Δε βγάζει τίποτες η γης, δε μας φτάνει να ζή­σουμε. Και γω, σαν έμαθα δύο τρία γράμματα, έπρεπε να φύγω. Και σα δεν είχε η μάνα μου κανένανε δικό στη Ρουσία ή στη Βλαχιά, μ’ έστειλε κάτω στην πόλη. Ήταν εκεί ένας μπάρμπας μου που έκανε κουτσοδουλειές στο πόδι και κείνος μ’ έβαλε σ’ ένα μπακάλικο να τρώω στην αρχή μόνο ψωμί.

Η Αννιώ

Η λυγερή στον Άδη - Δημοτικό, παραδοσιακό

Καλά το ‘χουνε τα βουνά, καλόμοιρ’ είν’ οι κάμποι,
που Χάρο δεν παντέχουνε, Χάρο δεν καρτερούνε,
το καλοκαίρι πρόβατα και το χειμώνα χιόνια.

Τρεις αντρειωμένοι βούλονται να βγουν από τον Άδη.
Ο ένας να βγει την άνοιξη, κι άλλος το καλοκαίρι,
κι ο τρίτος το χινόπωρο, οπού είναι τα σταφύλια.
Μια κόρη τούς παρακαλεί, τα χέρια σταυρωμένα.
«Για πάρτε με, λεβέντες μου, για τον Απάνου Κόσμο.
- Δεν ημπορούμε, λυγερή, δεν ημπορούμε, κόρη.
Βροντομαχούν τα ρούχα σου κι αστράφτουν τα μαλλιά σου,
χτυπάει το φελλοκάλιγο και μας ακούει ο Χάρος.
- Μα γω τα ρούχα βγάνω τα και δένω τα μαλλιά μου,
  κι αυτό το φελλοκάλιγο μες στη φωτιά το ρίχνω.
  Πάρτε με, αντρειωμένοι μου, να βγω στον Πάνω Κόσμο,
  να πάω να ιδώ τη μάνα μου πώς χλίβεται για μένα.
- Κόρη μου, εσένα η μάνα σου στη ρούγα κουβεντιάζει.
- Να ιδώ και τον πατέρα μου πώς χλίβεται για μένα.
- Κόρη μου, κι ο πατέρας σου στο καπελειό είν’ και πίνει.
- Να πάω να ιδώ τ’ αδέρφια μου πώς χλίβονται για μένα.
- Κόρη μου, εσέν’ τ’ αδέρφια σου ριχτούνε το λιθάρι.
- Να ιδώ και τα ξαδέρφια μου πώς χλίβονται για μένα.
- Κόρη μου, τα ξαδέρφια σου μες στο χορό χορεύουν».

Κι η κόρη ναναστέναξε βαθιά στον Κάτω Κόσμο,
κι ανάψανε τα καπηλειά, κι εκάησαν οι ρούγες,
εκάη και το λιθόρεμα, πόριχταν το λιθάρι,
εκάη κι η δίπλη του χορού, π’ εχόρευε η γενιά της.

---

Η λυγερή στον Άδη - Δημοτικό, παραδοσιακό

Ο πραματευτής - Δημοτικό - παραδοσιακό (Παραλογαίς)

Ανδρούτσος ο πραματευτής, Ανδρούτσος ο στρατιώτης,
από ψηλά κατέβαινε κι' από τα κορφοβούνια.
Σέρνει πουλάρια αφόρτωτα, μουλάρια φορτωμένα,
κ' η μούλα η χρυσοσκέπαστη βαστάει το νιόν αφέντη.
Ο νιος αποκοιμήθηκε 'ς τη μούλα καβαλλάρης,
κ' η μούλα παραστράτησε και πήρεν άλλη στράτα,
πήρε τη στράτα των κλεφτώ, των καπιταναραίων.
Κι' ο νιος όταν εξύπνησε κ' ευρέθη 'ς άλλη στράτα,
στέκει και διαλογίζεται και διασκορπάει το νου του.
"Τάχα μην είναι κλέφταις δω, μην είναι χαραμήδες;"

Το λόγο δεν απόσωσε κ' η συλλογή του κράτει,
κ' η κλεφτουριά ξεφάνηκε σαράντα δυο νομάτοι.
Άλλοι του κόφτουν τοις τριχαίς, άλλοι του ξεφορτώνουν.
Στέκει και τους παρακαλεί να μην τα ξεφορτώνουν.
"Παιδιά, μην ξεφορτώνετε τα έρημα μουλάρια,
γιατ' είμαι ο μαύρος μοναχός δεν μπορώ να φορτώσω,
μου πλήγιασαν τα στήθη μου, φορτώντας ξεφορτώντας.
-Βρε ιδές του σκύλου το υγιό, της κούρβας το κοπέλλι,
δεν κλαίει το κεφάλι του, μόν' κλαίει τα μουλάρια!
Μωρ' πού είστε, παλληκάρια μου, φωνάζει ο καπετάνιος,
βαρείτε του μια χαντζαριά 'ς τον τόπο ν' απομείνη."
Ο ένας του δίνει μαχαιριά, κι' άλλος με το κοντάρι,
κι' ο τρίτος πιο κακός φονιάς τρεις χατζαριαίς του δίνει.
'Σ το χώμα νέπεσεν ο νιος αιματοκυλισμένος,
βαριά βαριά αναστέναξε, βαριά βογγά και λέει.
"Μη μου βαρήτε, βρε παιδιά, αφήτε τη ζωή μου,
γιατί έχω αδέρφι ναρχηγό, 'ς τους κλέφταις καπετάνιο."
Ως άκουσεν η κλεφτουριά, ως άκουσεν ο πρώτος,
εκείνος που του βάρεσε τρεις χαντζαριαίς, του λέει.
"Πες μας, να ζης, πραματευτή, πούθε κρατεί η γενιά σου;
-Τέτοια καρδιά σκληρόψυχη βαστάτε οι μαύροι κλέφταις,
τον άνθρωπο τον σφάζετε κ' ύστερα τον ρωτάτε!
Η μάννα μου απ' τα Γιάννενα κι ο κύρης μου απ' την Πόλη,
είχα και Γιάννην αδερφό, σηκώθη πρώτος κλέφτης.
-Πες μας, να ζης, πραματευτή, σημάδια ταδερφού σου.
-Είχεν ελιά 'ς το μάγουλο κ' ελιά 'ς την αμασκάλη,
και 'ς το μικρό του δάχτυλο τον πρώτον αρραβώνα."

'Σ την αγκαλιά τον άρπαξε και 'ς το γιατρό τον πάει.
"Γιατρέ μου, σε παρακαλώ, γιατρέ, σε παραγγέλνω,
να μου γιατρέψης γλήγορα τούτον το λαβωμένο.
Α θέλης χίλια έπαρ' με, α θέλης δυο χιλιάδες,
α θέλης και το μαύρο μου, που στέκει αρματωμένος.
-Εγώ πολλούς εγιάτρεψα μαχαιροσκοτωμένους,
αν είναι ξένη μαχαιριά, εγώ να τον γιατρέψω,
αν είναι αδερφομαχαιριά καμιά γιατρειά δεν έχει."

Το χρυσομάχαιρο έβγαλε απ' ταργυρό θηκάρι,
ψηλά ψηλά το σήκωσε και 'ς την καρδιά το μπήγει.

Τους πήραν και τους θάψανε τους δυο 'ς ένα μνημούρι.

---

Ο πραματευτής - Δημοτικό - παραδοσιακό (Παραλογαίς)

Η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821)

Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.  Πηγή: http://el.wikipedia.org

---

Η άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821)

Ο θρήνος των βωδιών

Διήγημα: του Δημοσθένη Βουτυρά

Ο θρήνος των βωδιών

Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια , παραδοσιακό Σκύρου (Video)

---

Δυό ήλιοι δυό φεγγάρια , παραδοσιακό Σκύρου (Video)

Πλίνθοι και κέραμοι

Αναδημοσίευση
Πηγή: texnografia.blogspot.gr

Είναι η μελαγχολία του Σεπτέμβρη που φέρνει αυτή τη βαρυθυμία άραγε; Νιώσαμε την ανάγκη, και ας μας επιτραπεί, να καταγράψουμε μερικές ταπεινές σκόρπιες και κοινότοπες σκέψεις που μας ταλανίζουν.
Τόση ανεκτικότητα πια στη βρωμιά, στην ασυδοσία, στο «αυτά γίνανε και γίνονται, τι να κάνουμε;», τόσος εθισμός, τόση πώρωση!
Δεν μπορεί, υπάρχει και μια ουσία, μια υπευθυνότητα, μια συνυπευθυνότητα, για αυτό που ήρθε και μας σάρωσε, και μας έφερε την ολοκληρωτική και ανεπανόρθωτη φθορά. Είναι με της ψυχολογίας τις ενοχές που παλεύουμε; Είναι οι Ερινύες που μας κυνηγούν και ενσπείρουν τον φόβο που μας έχει κάνει αγάλματα, προσεγμένα εξαιρετικά εξωτερικώς, να αρέσουμε μόνο για την εμφάνισή μας (λίφτινγκ, μόδα, παραφθείροντας το Νους υγιής εν σώματι υγιεί σε Άνους εν σώματι) – και μέσα από το δέρμα, τι; Ό,τι αρπάξουμε από γύρω μας, ανάλογα με τα γυαλιά που φοράμε, αναμασάμε έτοιμο φαΐ, ή, αλλάζοντας ανατομικά τους ρόλους του κάθε οργάνου του σώματός μας: χωρίς επεξεργασία, αμολάμε πορδές από το στόμα! Είναι δυνατόν ο φόβος να μας έχει κατακυριεύσει σε σημείο να γινόμαστε –θεωρητικά και πρακτικά– αυτόχειρες, παραδομένοι στην πλύση εγκεφάλου ή στο «κακό το ριζικό» μας;

Πλίνθοι και κέραμοι

Φθινόπωρο, πανέμορφη φύση - Beautiful Nature - Autumn - (video)

---

Φθινόπωρο, πανέμορφη φύση - Beautiful Nature - Autumn - (video)

Πλανήτης Γη: Καταπληκτικά τοπία της φύσης Video - (1080p HD)

---

Πλανήτης Γη: Καταπληκτικά τοπία της φύσης Video - (1080p HD)

'Ετοιμος... παλεύουμε

Αναδημοσίευση

Πηγή: gortynios-isv.blogspot.gr

Φαντάσματα, Νεράιδες, Στοιχειά, Μπαμπούλες, Σμιρδάκια, μας λέγανε τότε, πως ήσαν,  πως υπάρχουνε πολλά, που βγαίνουνε και περπατάνε τα βράδια,  την νύχτα, την άφωνη την ώρα, στα απόσκια,  στα σκοτεινά, στα στοιχειωμένα μέρη… 
Και ο Σατανάς, ο Τρισκατάρατος, ο τρικέρατος ο σκατογένης, ήταν και είναι ο πιο τρανός, ο πιο φοβερός, από όλους τους άλλους, από όλα τα άλλα τα στοιχειά!..
Αυτός  παντού είναι, σε όλους τους τόπους και εδώ, και εκεί, και παρακεί, όλο τον καιρό και όλες τις ώρες,  εκεί  υπάρχει, που μόνο, όταν κάνεις το σχήμα του σταυρού, όταν καις λιβάνι και  όταν έχεις επάνω σου για φυλαχτό, το μαυρομάνικο, το δίκοπο μαχαίρι, που η λαβή του έχει γίνει, είχε φτιαχτεί, από το τσέπι, τα κέρατα του μαύρου τράγου, έτσι μας έλεγαν τότε,  ότι με αυτά μόνο νικιέται, τότε μόνο, αυτός μονάχα φεύγει, με τίποτα άλλο δεν νικιέται, με τίποτα αυτός δεν φεύγει…
Εκεί κάθεται σταυροπόδι και όλο, ανακατωσούρες φέρνει.
Κάνει το κακό!... Κάνει τις διαβολιές του!…

'Ετοιμος... παλεύουμε

Αγία Πετρούπολη - Εικονική περιήγηση με Πανοραμικές φωτογραφίες 360º

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ
Για να κινηθείτε προς κάποια κατεύθυνση της φωτογραφίας: ΚΛΙΚ και σύρατε προς την κατεύθυνση αυτή.  ZOOM IN/OUT με τη χρήση των εικονιδίων (+) (-) Για επισκόπιση σε «Πλήρη Οθόνη» κλικ στο κουμπί FULLSCREEN

Κλικ στην κατωτέρω φωτογραφία για να συνδεθείτε.

---

Αγία Πετρούπολη - Εικονική περιήγηση με Πανοραμικές φωτογραφίες 360º

Η Παναγία Σουμελά - Video

Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.
Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.
Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα.
Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο.
Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.
Πηγή: Wikipedia

Video

---

Η Παναγία Σουμελά - Video

Σέρβου Αρκαδίας - Ο ναός της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου»

Αναδημοσίευση
Πηγή: https://www.servou.gr

Χ. Αθ. Μαραγκού

"......κι ο ήλιος γέρνοντας στην δύση, μπροστά στου ιερού την πύλη

μπαίνει δειλά να προσκυνήσει κι ανάφτει υπέρλαμπρο καντήλι...."

Το κέντρο του χωριού η Ράχη, κοσμείται από έναν υπέροχο Ναό ο οποίος θεμελιώθηκε το έτος 1930, στην θέση άλλου παλαιότερου βυζαντινού ναού εγκαινιάσθηκε το 1964, ως απλός Ναός και συνεχώς βελτιούμενος σήμερα εμφανίζεται σαν κόσμημα άριστης αρχιτεκτονικής, άριστης τεχνικής, και παρά τις μεγάλες ταλαιπωρίες θεωρείται από τους καλλίτερους της περιοχής.    Με ένα αρμονικό κωδoνο-ωρολογο-στάσιο, με εξωνάρθηκα με δάπεδο κοσμούμενο με αντίγραφο του σχεδίου του δαπέδου του ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής, με κυλικείο και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και με μια υπέροχη, ευρύχωρη και θεαματική πλατεία. Σε υψόμετρο 1111 μέτρων, σε ευθεία απόσταση 5, 10, 20, 40 χιλιομέτρων ατενίζει τον Αρτοζήνο, το Λύκαιο, το Κωτύλιο, το Επιτάλιο, παρακολουθεί τα μαγευτικά στριφογυρίσματα του Αλφειού δυτικά στην Σμέρνα, την Ολυμπία, την Αλφειούσα....και δέχεται τις ροδοκόκκινες ανταύγειες του Ιονίου Πελάγους στο ηλιοβασίλεμα.

Σέρβου Αρκαδίας - Ο ναός της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου»

Πικραμένος αναχωρητής - Ποίημα

 Ποίημα: Νικηφόρου Βρεττάκου

Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι.

Μην πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε!
φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου!

Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο!

Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου!
Ρίχτε στο δρόμο συννεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κοιτάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου. Κι αποφάσισα,
να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!

Video

---

Πικραμένος αναχωρητής - Ποίημα

Το κελάηδημα της τσίχλας

Διήγημα: Κώστα Βάρναλη

Τσίχλα την παρανομιάζανε στο χωριό την Αννούλα. Κι έζησε και πέθανε τσίχλα.
Ήτανε μιας μπουκιάς ανθρωπάκι. Αδύνατη, με ψιλά κανιά, δίχως βάρος, πετούμενη. Δεν περπατούσε — πήδαγε κ έτρεχε.
Αλλά για ποιο χωριό μιλάμε;
Για έν’ από κείνα τα βουνίσια, που σκαρφαλώνουνε στην πλαγιά του βουνού κι είναι όλα τα ίδια. Όμορφα, μα φτωχά και μίζερα κι αφημένα στην τύχη τους κι από θεούς κι ανθρώπους.
Μια ρεματιά στην κατηφοριά με τις κόκκινες ροδοδάφνες και μια γιδόστρατα, που φέρνει μες από το δάσος των πεύκων στην κορφή του βουνού. Τόσο απόμερο, ξεχασμένο χωριό, που σχεδόν είχε κι αυτό ξεχάσει τ’ όνομά του.
Δεν του χρειαζότανε, λες και του ’πεφτε βάρος.
Αλλ’ όσο τους λείπουνε των μικρών αφτών χωριών πολιτισμός, φροντίδα και χορτασιά, τόσο τους περισσεύ’ η ψυχή. Ψυχή του λαού.
Είμαστε στον τελεφταίο χρόνο της Κατοχής.
Το χωριό, που λέμε, βρισκότανε στα σύνορα των δυο Ελλάδων: της λεύτερης και της συνεργαζόμενης. Αλλά προς τα εδώ.
Ένα γερμανικό φυλάκιο προσπαθούσε με τους ναζήδες τους δικούς του και τους τσολιάδες τους «δικούς μας» να μποδίζει τη λευτεριά να κατέβει απ’ την κορφή του βουνού προς τα κάτου - στον κάμπο. Γιατί κει ψηλά στην κορφή του βουνού είχανε φωλιάσ’ οι αγωνιστές του έθνους κι ετοιμάζανε «καλά Χριστούγεννα» για τους εχθρούς.

Το κελάηδημα της τσίχλας

Το κόνισμα

Διήγημα: του Ανδρέα Καρκαβίτσα

Καταϊδρωμένος ο Πέτρος ο Τσαϊπάς ανέβηκε στον τράφο ν' αγναντέψει· δεν είχε δύναμη ούτε όρεξη να πάει μακρύτερα. Το λιοπύρι ήταν ανυπόφορο· έπεφτε και τρυπούσε τη σάρκα σαν βελονοβροχή. Τα στακάμενα νερά τής Λάκκας έζεχναν και φαρμάκωναν. Ζερβόδεξα τ' αμπελοχώραφα, τα λιοστάσια, οι καλαμιώνες, τα βάτα κουρνιαχτισμένα κι άτρεμα φαί­νονταν πεθαμένα. Μα η ζωή ακολουθούσε υπομονητικά το δρόμο της. Φωνή τής λαύρας χυνότανε ολούθε η φλυαρία τού τζίτζικα και στο χωριό περνοδίναν οι στρατοκόποι. Όπως ο Τσαϊπάς βγήκαν κ' εκείνοι να ιδούν τη λιτανεία.

Ο Κώστας ο Αρλετής έφερε μιαν είδηση στο χωριό και το χωριό ανατρόμαξε. Ένα κόνισμα, λέει, βγήκε νύχτα στην ακρογιαλιά τού Αϊ-Θανάση. Πούθ' ερχότανε, για πού πήγαι­νε, κανείς δεν ήξερε να ειπεί. Η αλήθεια είναι πως ερχόταν ολόρθο στα κύματα. Μπροστά του ένα φως τρανό τού φώτιζε το δρόμο. Έλαμπε το φως· μα πιο πολύ έλαμπε το τίμιο το ξύλο. Περίγυρα το πέλαγο απέραντο και μελαψό ανάδευε με σύγκρυο. Ήρθε το κόνισμα και στάθηκε σιγά στον άμμο, κρύ­φτηκε σε μια βουρλιά. Και το φως κοντά του παραμόνευε. Κάποιο καλογεράκι σύρθηκε απάνω του και γνώρισε το θάμα. Το μάθαν· έτρεξαν οι καλόγεροι, το πήραν στο μοναστήρι τους και το λιβανίζουν μερόνυχτα.

Το κόνισμα

Ψηλά στου Ολύμπου την κορφή - (Δημοτικό τραγούδι)

Ψηλά στου Ολύμπου την κορφή, στου Αη-Λια τη ράχη,
χρυσóς δικέφαλος αετóς καθóταν στο προσήλιο,
κρατώντας μες τα νύχια του κεφάλι αντρειωμένου.
Κι εκεί που μοιριολóγαγε και το γλυκοφιλούσε,
άλλος αϊτóς εδιάβαινε και τον ρωτάει με πóνο:
-Καλή σου μέρα, μπράτιμε!
-Καλώς μου τον το βλάμη.
-Μπράτιμε, τίνος είναι αυτó το μαύρο το κεφάλι
που το κρατάς στα νύχια σου σα να' τον άγια κάρα;
και το κοιτάς περίλυπα και χύνεις μαύρα δάκρυα;
-Βλάμη μου, σα με ρώτησες, να σου το μολογήσω:
Αντιπροχτές εδιάβαινα της Πóλης τα λιμάνια
κι είδα την Αγια-Σοφιά τζαμί και τους Αη Αποστóλους
και του δικού μας βασιλιά κομμένο το κεφάλι
απιθωμένο κι έρημο σε μια κολóνα επάνω
κι οι Τούρκοι πέρναγαν μπροστά και το περιγελούσαν.

---

Ψηλά στου Ολύμπου την κορφή - (Δημοτικό τραγούδι)

Zoom στην τέχνη της πέτρας των παλαιών Σερβαίων μαστόρων

Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.

Ενα σπίτι που αποτελεί την απόδειξη του άριστου επιπέδου κατάρτισης στην τέχνη της πέτρας, των παλαιών Σερβαίων μαστόρων

Σημειώνουμε ότι απαιτείται μικρή αναμονή για να φορτωθεί η μεγαλύτερη φωτογραφία που δείχνει τις λεπτομέρειες.

---

Zoom στην τέχνη της πέτρας των παλαιών Σερβαίων μαστόρων

Η ομορφιά της Ελλάδας - The Beauty of Greece, Slideshow

Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.

 

Με κλικ στο δεύτερο εικονίδιο, στο δεξιό μέρος της μπάρας, βλέπετε την παρουσίαση σε μοντέλο Πλήρους Οθόνης.

---

Η ομορφιά της Ελλάδας - The Beauty of Greece, Slideshow

Τα χταποδάκια

Διήγημα
Μ. Καραγάτση

Οι νοτιάδες φέρναν σύγνεφα εκείνο το χειμώνα, μα όχι το 'να πίσω από τ' άλλο. Άφηναν και ώρες, την κάθε μέρα, που ξαστέρωνε λιγάκι ο ουρανός. Αυτό γινόταν περί το δειλινό. Κι όταν ο ήλιος, όσο δεν παίρνει χρυσαφής, κάτι σα μέλι φωτεινό, ξεχυνόταν στο μικρό λιμάνι, στ' αργοσάλευτα καΐκια του, στις μπαταρισμένες βάρκες, στα δίχτυα των ψαράδων που στέγνωναν απλωμένα, στη θάλασσα που σιγανάσαινε, στους ανθρώπους που τριγυρνούσαν πέρα δώθε, άγνωστο γιατί. Περί τη νύχτα θα χάλαγε πάλι ο καιρός. Αυτό το καταλάβαινες από τους γλάρους που πετούσαν χαμηλά, έξυναν τη θάλασσα με τις  φτερoύγες τους, κλαγγάζοντας  κάποιαν ακατάληπτη ανησυχία. Και το όντις, σε λίγο έφταναν ξανά τα σύγνεφα, αβγατίζοντας πολύ το βραδινό σκοτάδι, έτσι που 'σφιγγε η ψυχή του ανθρώπου.

Έτσι λοιπόν, την ώρα που ο Αστέρας πάλευε με τα σύγνεφα, μπήκε ο λεγάμενος στο μαγαζάκι, μποτζάροντας δώθε κείθε, σαν τραμπάκουλο σε σοροκάδα. Κοντός ήταν και κακοσούσουμος, αρκούντως γηραλέος, όχι καλοντυμένος ούτε καθαρός, μ' ένα μαντίλι ματωμένο γύρω στο κεφάλι - σίγουρα φρεσκοσπασμένο ήταν. Η μύτη του μάλιστα είχε μεγάλα χάλια, γδαρμένη, πρησμένη, σκεπασμένη κομμάτια αίμα πηχτό. Ή κουτρουβάλα είχε πάρει ο ερίφης, ή ξύλο γερό είχε πέσει, μπερντάχι, με σύστημα, πάνω χέρι - κάτω χέρι, του αλατιού τον είχαν κανωμένο. Τώρα γινωμένος ήταν όταν τις έφαγε, ή τα κοπάνισε κατόπι, να πνίξει στο κρασί το μεράκι του καβγά; Αυτό δεν το ξέρουμε. Το βέβαιο είναι, λίαν σουρωμένος ήταν όταν μπήκε στο μαγαζί, κρατούσε μάλιστα στο χέρι κατιτίς τυλιγμένο σε χαρτί, φαγώσιμο πρέπει να ήταν. Προχώρησε, το λοιπόν, κατά τον μπεζαχτά, χαιρετώντας πολύ εγκάρδια τις δύο παρέες που βρίσκονταν την ώρα εκείνη στο μαγαζί.

Τα χταποδάκια

Taj Mahal, Ινδία - Πανοραμική φωτογραφία 360º

Το Τατζ Μαχάλ (Taj Mahal) θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως, και το μέγιστο της ινδομογγολικής αρχιτεκτονικής, το οποίο και περιλαμβάνεται στα Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Το Τατζ Μαχάλ είναι ένα κτιριακό συγκρότημα που βρίσκεται στην Ινδία, κτισμένο στη νότια όχθη του ποταμού Γιαμούνα κοντά στη πόλη Άγκρα. Το συγκρότημα αναπτύσσεται γύρω από το μαυσωλείο που ανήγειρε ο Μογγόλος Αυτοκράτορας (Σάχης) Τζαχάν προκειμένου να τιμήσει τη πολυαγαπημένη του σύζυγο Μουμτάζ Μαχάλ που πέθανε το 1631 κατά τη διάρκεια τοκετού.
Για την ανέγερσή του, που έγινε σε σχέδια ομάδας αρχιτεκτόνων από την Ινδία, το σημερινό Πακιστάν και άλλα μέρη της Ασίας, απασχολήθηκαν 20.000 εργάτες που ξεκίνησαν το 1632 δουλεύοντας καθημερινά, για να το ολοκληρώσουν το 1649. Πλην όμως για να ολοκληρωθούν όλα τα κτίσματα του συγκροτήματος χρειάστηκαν 22 χρόνια.
Πηγή: wikipedia.org/

ΟΔΗΓΙΕΣ Περιήγησης
Για να κινηθείτε προς κάποια κατεύθυνση της φωτογραφίας: ΚΛΙΚ και σύρατε προς την κατεύθυνση αυτή.
ZOOM IN/OUT με τη χρήση των εικονιδίων (+) (-)
Για επισκόπιση σε «ΠΛήρη Οθόνη» κλικ στο σχετικό εικονίδιο της εμφανιζόμενης μπάρας (το όγδοο).
Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε και το πληκτρολόγιο καθώς και το ποντίκι. Τα πλήκτρα με τα βέλη για κίνηση και τον μεσαίο τροχό κύλισης του ποντικιού για ΖΟΟΜ ΙΝ/OUT.
Ένα υπερθέαμα εικονικής πραγματικότητας, που αποτελείται από πολλές πανοραμικές φωτογραφίες, που έχουν ληφθεί από ελικόπτερο.
Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε

---

Taj Mahal, Ινδία - Πανοραμική φωτογραφία 360º

Σερβικόν άσμα

Ποίημα
του Αχιλλέα Παράσχου

Σερβικόν άσμα

Ο σκλάβος - (Δημοτικό τραγούδι, παραλογή)

Τρία καράβια ξέβγαιναν μέσα από την Πόλη
Τό 'να τραβάει για τ' Αϊβαλί και τ' άλλο για την Προύσσα.
Το τρίτο το μικρότερο πάει για το βεζίρη.
Κι ο σκλάβος αναστέναξε κι εστάθη το καράβι.

Κι ο καπετάνιος μίλησε κι ο καπετάνιος λέγει:
- Ποιος είναι π' αναστέναξε κι εστάθη το καράβι;
Αν είναι από τους δούλους μου, διπλό λουφέ να δώσω
κι αν είναι από τους σκλάβους μου, να τον ελευθερώσω.

- Εγώ 'μαι αυτός που δεν μπορώ και βαριαναστενάζω.
Τρεις μέρες ήμουν νιόγαμπρος, δώδεκα χρόνια σκλάβος
κι εψές είδα στον ύπνο μου, στον ύπνο που κοιμόμουν
παντρεύουν τη γυναίκα μου, μου παίρνουν την καλή μου.

- Είναι μακριά η πατρίδα σου, μακριά και το χωριό σου;
- Αν έχω άλογο καλό, πάω σ' είκοσι ώρες
κι αν έχω άλογο φτωχό, θέλω τριάντα ώρες.
- Εννιά 'λογα έχω στο παχνί, διάλεξε ποιο σ' αρέσει.
- Ποιο είναι αξιό και γρήγορο και πάει με τον αέρα;

Κανένα δεν τον δέχτηκε, κανένα δεν τον θέλει.
Μόνο ένας παλιόγριβας κρυφά τον κουβεντιάζει:
- ’Γω θα σε πάω, αφέντη μου, μα κοίταξε τί θέλω.
Βάλε τα πέταλα χρυσά και τα καρφιά 'σημένια,
βάλε και την ταϊσιά τριπλή απ' ό,τι τώρα τρώω.

Στο δρόμο όπου πήγαινε, στο δρόμο που πηγαίνει
παρακαλούσε κι έλεγε, παρακαλεί και λέει:
- Θε μου, να βρω τη μάνα μου στη βρύση για να πλένει.
Πήγε και την αντάμωσε καθώς παρακαλούσε.

- Κυρά μου, καλημέρα σου.
- Καλώς τον ξένο που 'ρθε.
- Το τίνος γάμος γίνεται, το τίνος νύφη παίρνουν;
- Της ερημιάς, της Μπαρμπαριάς, του γιου μου του χαμένου.
- Κυρά μου, θα προκάνουμε τα στέφανα να ιδούμε;
- Αν δεν προκάν'ς τα στέφανα, στο δώρο θα προκάνεις.

Βιτσιά χτυπάει τ' άλογο, στο δώρο πάνω φτάνει.
Βρίσκει τη νύφ' που δώριζε κι αυτόν δεν τον δωρίζει.
- Σαν τί ζακόνι⁽¹⁾ έχετε, τον ξένο δε δωρίζ'τε;
Βγάζουν και τον δωρίζουνε.
Κερνάει την αρραβώνα τ'.

Πετάει η νύφ' το πέπλο της, πετάει και τα στολίδια.
- Πάψτε γύφτοι τα όργανα, πάψτε και τα νταούλια,
να δούμε ποιος με κέρασε τούτη την αρραβώνα.
- Εγώ 'μαι που στην κέρασα, εγώ σου τη δωρίζω
. - Σύρτε, παιδιά μ', στον τόπο σας, σύρτε και στο καλό σας.
Αυτός όπου με κέρασε τούτη την αρραβώνα
είναι ο πρώτος άντρας μου· αυτός είν' ο καλός μου.


Λεξιλόγιο: (1) ζακόνι: Έθιμο, συνήθεια.

---

Ο σκλάβος - (Δημοτικό τραγούδι, παραλογή)

Ο ναός της Αφαίας - Πανοραμική φωτογραφία 360º

O Ναός της Αφαίας βρίσκεται στην Αίγινα, στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού. Ο ναός κτίσθηκε γύρω στο 500-490 π.Χ. στη θέση παλαιότερου ναού, που καταστράφηκε από πυρκαγιά γύρω στο 510 π.Χ.

Οδηγίες Περιήγησης
Για να κινηθείτε προς κάποια κατεύθυνση της φωτογραφίας: ΚΛΙΚ και σύρατε προς την κατεύθυνση αυτή.
ZOOM IN/OUT με τη χρήση των πλήκτρων SHIFT/CTRL του πληκτρολογίου σας και με το Scroll Wheel του ποντικιού
Για επισκόπιση σε «Πλήρη Οθόνη» κλικ στο εικονίδιο με τα 4 βέλη που βρίσκεται στο κάτω δεξιό μέρος της πανοραμικής εικόνας.
Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε.

---

Ο ναός της Αφαίας - Πανοραμική φωτογραφία 360º

Ψάρι Ηραίας Αρκαδίας - Δημογραφικά στοιχεία από τα Οθωμανικά Κατάστιχα 1461-1574

Από την ιστοσελίδα του χωριού Ψάρι Γορτυνίας πληροφορηθήκαμε ότι στον  Β’ τόμο των «Πελοποννησιακών», που εξέδωσε η Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών, δημοσιεύεται μεταξύ των άλλων και μία  μελέτη του συμπατριώτη και φίλου, Βασίλη Αναστασόπουλου για το χωριό Ψάρι Ηραίας Αρκαδίας, που έχει:  

• τα ονόματα Ψαραίων της περιόδου 1515 – 1574 από Οθωμανικά Κατάστιχα, 
• έξι (6) αδημοσίευτα έγγραφα του Γιάννη Αναστασόπουλου, υπολοχαγού στην επανάσταση του 1821,
• και μια εκτεταμένη λίστα με τα τοπωνύμια του χωριού.

Τα στοιχεία αυτά έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας και εκτιμούμε ότι θα αποτελέσουν πολύτιμη και αξιόπιστη πηγή που θα αξιοποιηθεί κατάλληλα και από τους συμπατριώτες μας που ασχολούνται με την ιστορία  του δικού μας χωριού καθώς και της γύρω περιοχής.

Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για να συνδεθείτε και να διαβάσετε τη μελέτη με τη μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου.

---

Ψάρι Ηραίας Αρκαδίας - Δημογραφικά στοιχεία από τα Οθωμανικά Κατάστιχα 1461-1574

Στα Καρούλια

του Νίκου Καζαντζάκη,
από την «Αναφορά στο Γκρέκο»

Τελείωνε πιὰ τὸ προσκύνημά μας. Τὶς παραμονὲς τοῦ μισεμοῦ πῆρα τὸν ἀνήφορο μοναχός, ν᾿ ἀνέβω στ᾿ ἄγρια ἡσυχαστήρια, ἀνάμεσα στοὺς βράχους ἀψηλὰ ἀπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα, στὰ Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σὲ σπηλιές, ζοῦν ἐκεῖ καὶ προσεύχουνται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, καθένας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν καὶ τὴν παρηγοριὰ νὰ βλέπουν ἀνθρώπους, οἱ πιὸ ἄγριοι, οἱ πιὸ ἅγιοι ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἕνα καλαθάκι ἔχουν κρεμασμένο στὴ θάλασσα, κι οἱ βάρκες ποὺ τυχαίνει κάποτε νὰ περνοῦν ζυγώνουν καὶ ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ἐλιές, ὅ,τι ἔχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τοὺς ἀσκητὲς νὰ πεθάνουν τῆς πείνας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἄγριους αὐτοὺς ἀσκητὲς τρελαίνουνται· θαρροῦν πὼς ἔκαμαν φτερά, πετοῦν ἀπάνω ἀπὸ τὸν γκρεμὸ καὶ γκρεμίζουνται· κάτω ὁ γιαλὸς εἶναι γεμάτος κόκκαλα.

Στα Καρούλια

Μεγαλυνάρι - (του Νικηφόρου Βρεττάκου)

Στίχοι: Νικηφόρος Βρεττάκος
Μουσική: Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Μπαραμπούτη

Τ' όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι.
Τ' όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ' όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ' όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.
Τ' όνομά σου : ρινίσματα ήλιου.
Τ' όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ' όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ' όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την άνοιξη πίσω τους.
Τ' όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο.
Τ' όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα.
Τ' όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα.
Τ' όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ' όνομά σου : ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι.
Τ' όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους.
Τ' όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο.
Τ' όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ' όνομά σου : ροδόφυλλο σ' ενός βρέφους το το μάγουλο.
Τ' όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων.
Τ' όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ' όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων.
Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε.
Τ' όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ' όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ.

---

Μεγαλυνάρι - (του Νικηφόρου Βρεττάκου)

Ο Καπετάν Γκρης

Διήγημα: του Γιάννη Σκαρίμπα

Έτσι καταπώς άφριζαν τα κύματα τού θύμιζαν τη χώρα.
Αυτή τη χώρα την Ιτιά, που στέκονταν στο περιθαλάσσιο κατάλευκη κ' ήταν εκείς ο μπάρμπας του –ο Κόκοτας– μαγαζάτορας, κάπελας, κρασοπούλης και φούρναρης. Κ' είχε ψυχογιούς και αξία και όνομα.
Νά, κατ' απ' τα Σάλωνα, μαθές, αυτού που σφάζανε αρνιά και κατ' ακόμα απ' το Χρυσό, που σφάζανε κριάρια. Εκείς, ανάμεσα όπου –ποιός ξέρει πού– σφάζονταν στης Μαρίας την ποδιά τα παλληκάρια.
Ας είν' καλά αυτός που τάξερε τα Σάλωνα –αυτά τα Σάλωνα– και τ' άλλο το Χρυσό – απ' αψηλά φ' της Τρύπης τις κορφές που τάχει ιδωμένα. Κι αυτήν, την Πενταγιώτισα, τη Μαρία, που γι' αυτήν σφάζονταν τα παλληκάρια στη ποδιά της...
Ά! Χα! τί γιέμορφη π' θα νάταν Θιέ μου! Άσπρη θανάταν σαν το γάλα καψερέ. Θάταν ψηλή, θάταν λιγνή, θάταν γελούσα.
Μαρίγια την νομάτιζαν. Δασκαλοπούλα την λαλάγαν. Όϊ Κατίγκω, όϊ Θυμιούλα, μάηδ' Αγγέλω. Μαρίγια!... Γιατί Μαρία λεν την Παναγιά, Μαρία και δαύτη έλεγαν.

Ο Καπετάν Γκρης

Τελειωμένα

Ποίημα: του Κ. Καβάφη

Απαγγελία: 'Ελλη Λαμπέτη


Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

---

Τελειωμένα

Μητρός επάνοδος

Ποίημα: του Αχιλλέα Παράσχου

Μητρός επάνοδος

Μάιος 2012 - Οικισμός Αράπηδες και η γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου

Οικισμός Αράπηδες και η γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου.
Κλικ στην εικόνα για να συνδεθείτε.

Μάιος 2012 - Οικισμός Αράπηδες και η γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου