Πηγή: Blog Μαρίνας Διαμαντοπούλου
http://m-diamantopoulou.blogspot.com/2010/09/blog-post_13.html
 |
| Ο ήλιος "ακουμπάει" το βουνό "Φραντζινέτα |
Σέρβου Αρκαδίας. Δυο-τρία απογεύματα του Αυγούστου, με τη Δύση του ήλιου, ανέβαινα στη ταράτσα του σπιτιού να δω και να φωτογραφήσω το ηλιοβασίλεμα. Δεν είχα τα αποτελέσματα που περίμενα. Δεν με εντυπωσίασε. Ο ήλιος χανόταν πίσω από το βουνό αλλά δεν μου έδινε την εικόνα που ήθελα. Πίστευα ότι το ηλιοβασίλεμα είναι το ίδιο υπέροχο παντού. Δεν παράτησα την προσπάθεια. Αφού σκέφτηκα από πού θα ήταν καλύτερα, «έριξα» την ιδέα στη γνωστή παρέα «που παίρνει τα βουνά» και αποφασίσαμε να ανέβουμε το δειλινό στον Αγιολιά.
Επήγαμε ως εκεί με το αυτοκίνητο γιατί, αν έχεις πάει το πρωί πεζοπορία στο βουνό τρεις ώρες, που να βρεθεί το απόγευμα το κουράγιο για περπάτημα; Είμαστε και «σκουριασμένοι» από τη ζωή της πόλης! Στα σπίτια του πάνω χωριού οι άνθρωποι ετοιμάζονταν για να κάνουν την βραδινή βόλτα τους στην αγορά κι εμείς ανεβαίναμε στο βουνό. Αν έχεις βάλει στόχο όμως προχωράς ακάθεκτος. Έτσι, ακολουθώντας το χωματόδρομο από το τέλος του πάνω χωριού, προχωρήσαμε στον Αγιαντριά και μετά από δυο –τρεις στροφές φτάσαμε στον Αγιολιά.
 |
| Ξωκκλήσι του Π.Ήλία |
Είχα πολλά χρόνια να πάω εκεί πάνω. Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια πανηγυρίζει ο ναός την 20η Ιουλίου. Ήξερα επίσης ότι έχουν γίνει εργασίες βελτίωσης του ναού και του περιβάλλοντα χώρου. Ομολογώ όμως πως εντυπωσιάστηκα όταν τ’ αντίκρισα όλα «ιδίοις όμμασι». Περιποιημένο ξωκλήσι, περιφραγμένος περιβάλλοντας χώρος και καλοφτιαγμένος χώρος πανηγυριού με πέτρα, σε δυο επίπεδα μάλιστα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς όλων αυτών.
 |
| Χώρος του πανηγυριού |
Η αρχή είχε γίνει από τον αείμνηστο συγγραφέα Θεόδωρο Τρουπή που έκτισε το εκκλησάκι. Στη συνέχεια(όπως διάβασα στην ιστοσελίδα servou.gr) οι οικογένειες Σ. Σχίζα και Ν. Δάρα προχώρησαν τις εργασίες του προαυλίου και τη κατασκευή του χωμάτινου δρόμου όπως επίσης κι άλλοι Σερβαίοι συνέβαλαν είτε με χρήματα είτε προσφέροντας μέρος των ιδιοκτησιών τους για να γίνει ο δρόμος. Οι άνθρωποι που πραγματοποιούν ωραία πράγματα ωθούμενοι από το μεράκι τους και την ευχαρίστηση τους, χωρίς να υποχρεώνονται από κάποιον και τελικά παράγουν ωφελήματα για τη κοινωνία, αξίζουν τις ευχαριστίες μας και την επιδοκιμασία μας.
Εξερευνήσαμε λοιπόν το χώρο με θαυμασμό για τα ωραία επιτεύγματα και κατόπιν σταθήκαμε στο «ντουράκι» στην άκρη του βράχου για να αγναντέψουμε τον ορίζοντα. Δεν γελάστηκα στην επιλογή μου. Κατάλαβα ότι θα βλέπαμε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος ακουμπούσε σιγά –σιγά το βουνό «Φραντζινέτα». Ήταν το μόνο εμπόδιο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο λόφο του Αγιολιά και της ευθείας γραμμής του ορίζοντα από τη Ζαχάρω ως το Κατάκωλο και τη Ζάκυνθο. Ήξερα ότι θα είχαμε παιχνιδίσματα με τον ήλιο και τη «Φραντζινέτα». Πράγματι δεν άργησαν να σχηματίζονται μπροστά μας μαγευτικές εικόνες. Η Δύση με τα χρώματα της! Κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μωβ, μπλε σ’ όλες τις αποχρώσεις αριστοτεχνικά πλεγμένα από το μεγαλύτερο ζωγράφο του κόσμου!
 | ||
| Ο ήλιος έδυσε αριστερά της Ζακύνθου |
Τη Μητέρα Φύση! Το φως λιγόστεψε, η ατμόσφαιρα γέμισε ρομαντισμό, το λιγοστό φεγγάρι άρχισε να φωτίζει, τα βουνά πήραν σκούρο χρώμα, τα αμέτρητα χωριά του κάμπου και των απέναντι βουνών άναψαν τα φώτα τους, κουδουνίσματα κοπαδιών ακούγονταν στη ρεματιά, τα νυχτοπούλια δειλά-δειλά έκαναν αισθητή τη παρουσία τους και η Ζάκυνθος «αναδύθηκε» από τη θάλασσα ενώ λίγο πριν δεν ήταν ορατή λόγω των σκούρων χρωμάτων του ορίζοντα. Άραγε, αναρωτήθηκα, η νεολαία του χωριού που ξέρω ότι κάνει νυκτερινή ζωή έχει απολαύσει αυτές τις ωραίες εικόνες της φύσης που μας περιβάλλει; Έχουν ανέβει ένα απόγευμα στον Αγιολιά να θαυμάσουν τον ορίζοντα; Να ιδούν με τους φίλους τους ή με το ταίρι τους το ηλιοβασίλεμα; Να εφοδιαστούν με όμορφα βιώματα της νιότης; Μπορεί και να συμβαίνει, δεν το ξέρω. Ή μήπως η νεολαία δεν ερωτεύεται με ηλιοβασιλέματα και άλλα τέτοια παρωχημένα;
Πάντως το προτείνω σε όλους και ειδικά στη νεολαία στην οποία αφιερώνω το επόμενο βίντεο που περιέχει τις εικόνες του ηλιοβασιλέματος στον Αγιολιά στου Σέρβου Αρκαδίας με μουσική επένδυση το τραγούδι «Ο προσκυνητής» του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ένα πολύ ωραίο τραγούδι από τη σύγχρονη μουσική δημιουργία.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου