Νέος χρόνος 2012 - Ευχές και πυροτεχνήματα

Χρόνια Πολλά και Καλή χρονιά.
Με την άφιξη του νέου χρόνου συνηθίζουμε να ανταλλάσσουμε ευχές και προσπαθούμε να μεταδώσουμε ένα κλίμα αισιοδοξίας, που θα μπορούσε να αποτελέσει βοήθημα για να πορευτούμε και αυτή τη χρονιά, που όλοι γνωρίζουμε ότι θα είναι δυσκολότερη από την προηγούμενη.
Μέσα στο χρόνο αυτό θα γίνουν εκλογές και θα κληθούμε να εκλέξουμε και πάλι εκείνους που θα θελήσουν να θυσιαστούν - για μια ακόμη φορά - για να μας σώσουν.
Όλοι μας έχουμε πάρει το μάθημα που μας αξίζει και σίγουρα έχουμε καταλάβει ποιοί είναι εκείνοι που οδήγησαν την πατρίδα μας σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση και μας έχουν κάνει περίγελο και παράδειγμα προς αποφυγή σε όλο τον κόσμο.
Θα μας δοθεί η ευκαιρία να εκφραστούμε και να δώσουμε στους υποψήφιους σωτήρες μας να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να παραπλανούν και να ξεγελούν τόσους πολλούς για τόσον καιρό.
Αυτό σίγουρα δεν είναι αρκετό για να ικανοποιήσει το περί δικαίου αίσθημα αλλά δυστυχώς δεν έχουμε και πολλές επιλογές, αφού φρόντισαν να δημιουργήσουν το κατάλληλο νομικό πλαίσιο της ατιμωρησίας και και των παραγραφών επιβεβαιώνοντας στην πράξη την αλήθεια των παροιμιών που λένε:
«Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» και «Βόηθα με φτωχέ να μην σου μοιάσω»
Ειδικά λοιπόν για αυτόν τον χρόνο σας ευχόμαστε, εκτός από τα συνηθισμένα και καθιερωμένα, καλή μνήμη και σωστή κρίση για να εντάξουμε τους ανωτέρω στη θέση που τους αξίζει.
Ας γιορτάσουμε τον καινούργιο χρόνο και με πυροτεχνήματα.
Σε επίπεδο εικονικής πραγματικότητας βέβαια για να μην αυξηθεί το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και κατηγορηθούμε ότι εμποδίζουμε τη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος !
Κλικ στην κατωτέρω εικόνα για έναρξη.

Πυροτεχνήματα

Ἐμεῖς εἴμαστε σάν τούς δυστυχισμένους κατάδικους πού καλοπιάνουνε τόν δήμιό τους, σάν τούς μονομάχους τῆς Ρώμης πού χαιρετούσανε τόν Καίσαρα, πρίν νά σφάξει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, κράζοντάς του: “Χαῖρε, ὦ Καῖσαρ, οἱ μελλοθάνατοι σέ χαιρετοῦνε”! Ἔτσι, κ’ ἐμεῖς, χαιρετᾶμε τόν καινούριο Χρόνο πού θά μᾶς πάει πιό κοντά στό στόμα του γιά νά μᾶς φάγει, καί χοροπηδᾶμε καί τραγουδᾶμε οἱ δύστυχοι, σάν τά σαλιγκάρια τοῦ Αἰσώπου, τήν ὥρα πού ψηνόντανε. Απόσπασμα από το άρθρο του Φώτη Κόντογλου "Ο Χρόνος και ο κόσμος της φθοράς"

---

Νέος χρόνος 2012 - Ευχές και πυροτεχνήματα

Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι

της Πηνελόπης Δέλτα

Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωμένο στη γωνία μιας εξώπορτας, κάθουνταν ένα αγοράκι και κοίταζε το αντικρινό φωτισμένο παράθυρο. Είχε νυχτώσει νωρίς, και το χιόνι σκέπαζε τις πλάκες του δρόμου, τα φανάρια, τα δέντρα και τις στέγες των σπιτιών, πράμα σπάνιο στην Αθήνα.
Το κρύο ήταν δυνατό, και τυλιγμένος στο παλιωμένο και σκισμένο ρουχάκι του, όλο και περισσότερο χώνουνταν ο Βασίλης στη γωνιά της εξώπορτας, για να ξεφύγει από το βοριά που τον πάγωνε ως τα κόκαλα. Μα τα μάτια του έμεναν καρφωμένα στο φωτισμένο παράθυρο του αρχοντόσπιτου, αντίκρυ του.
-"Πρωτοχρονιά αύριο", μουρμούρισε, "διασκεδάζουν εκεί μέσα".

Εκεί μέσα κείτουνταν ένα παιδί, με λιωμένο αχνό πρόσωπο. Κουτιά γεμάτα μπογιές, μολυβένια στρατιωτάκια, ζώα ξύλινα, σιδηρόδρομοι και καραβάκια, που σκέπαζαν το κρεβάτι του, έστεκαν άγγιχτα. Τ' αδύνατα χεράκια του μέναν ακίνητα στο σεντόνι πάνω, δεν κοίταζε καν τα πλούσια δώρα γύρω του. Το κουρασμένο βλέμμα του ήτανε καρφωμένο στο παράθυρο όπου, στα σκοτεινά, άσπριζαν τα χιόνια της αντικρινής στέγης.

Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι

Το κορίτσι με τα σπίρτα

Το κορίτσι με τα σπίρτα
Μουσική/Στίχοι: Αδελφοί Κατσιμίχα

Παραμονή Πρωτοχρονιάς απόψε μες το χιόνι
Σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς
Και είσαι τόσο μόνη

Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα
Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμένα
Κι αν περισσεύει μια δραχμή σκεφτείτε με κι εμέ-να

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί
Νυχτώνει σε λίγο νυχτώνει διαβάτες περνούν βιαστικοί

Ένα σπιρτάκι άναψε μέσα στ’ άσπρα δάχτυλα της
Πορτοκαλένιο άστραψε το χιόνι ολόγυρα της
Και ξάφνου μπρος στα πόδια της μια σόμπα ασημένια
Είδε να καίει με φωτιά ζεστή μαλαματένια

Και το ποτάμι το βαθύ που ήταν παγωμένο
Έλαμψε σαν παράθυρο τη νύχτα φωτισμένο
Και μες το βυθό εκεί κάτω νεράιδες αρχίσαν χορό

Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό
Ανάβει ολόκληρο κουτί κι ακούστηκε κιθάρα
Κι έσταζε φως του γεφυριού η πέτρινη καμάρα

Και ήρθε μέσα από το φως όπως στα όνειρα της
Η μάνα της με τα φιλιά και τη ζεστή αγκαλιά της

Μανούλα κι εσύ μη μ’ αφήνεις μονάχη τη νύχτα αυτή
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα, αχ πάρε με τώρα μαζί
Παραμονή πρωτοχρονιάς τώρα ποιος τη θυμάται
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς μοιάζει σα να κοιμάται

---

Το κορίτσι με τα σπίρτα

Κάλαντα, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ύμνοι

Κάλαντα σε διάφορες παραλλαγές,
Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ύμνοι.

Παρακαλούμε αναμείνατε ..... μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδιακασία της φόρτωσης

(όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία θα δείτε στο ανωτέρω πλαίσιο τον Player και τη λίστα).

Αν βλέπετε στο πάνω αριστερό μέρος του Player κάποια εικόνα και η λέξη video αυτό σημαίνει ότι ο ήχος είναι ενσωματωμένος μέσα σε κάποιο video.
Κλικάρετε το τριγωνικό εικονίδιο (Show video)  για να εμφανιστεί το Video.

Για να επιστρέψετε και πάλι στο μοντέλο της λίστας και να κάνετε άλλη επιλογή θα πρέπει να κλικάρετε και πάλι το τριγωνικό εικονίδιο (Show Playlist) που εμφανίζεται στο κάτω δεξιό μέρος του player (δεξιά του αριθμού που δείχνει τη διάρκεια του Video).

---

Κάλαντα, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και ύμνοι

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος - (Ελύτης)

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
 Μουσική: Δημήτρης Λάγιος

 Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος

 να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος

 λίγο φαΐ λίγο κρασί
 Χριστούγεννα κι Ανάσταση

 κι όπου φωλιάσει και σταθεί

 κανείς να μην του φτάνει εκεί

 Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα

 τον ξυπνάν χαράματα

 τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
 του τρώνε και το λίγο βιος

 κι από το στόμα την μπουκιά

 πάνω στην ώρα τη γλυκιά

 του την επαίρνουνε κι αυτή

 χαρά στους που 'ναι οι δυνατοί!

 Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί

 γι' αυτούς δεν έχει χόρταση.

---

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος - (Ελύτης)

Τά Χριστούγεννα τοῦ τεμπέλη

 του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στὴν ταβέρνα τοῦ Πατσοπούλου, ἐνῶ ὁ βορρᾶς ἐφύσα, καὶ ὑψηλὰ εἰς τὰ βουνὰ ἐχιόνιζεν, ἕνα πρωί, ἐμβῆκε νὰ πίη ἕνα ρώμι νὰ ζεσταθῇ ὁ μαστρο-Παῦλος ὁ Πισκολέτος, διωγμένος ἀπὸ τὴν γυναίκα του, ὑβρισμένος ἀπὸ τὴν πενθεράν του, δαρμένος ἀπὸ τὸν κουνιάδον του, ξορκισμένος ἀπὸ τὴν κυρὰ-Στρατίναν τὴν σπιτονοικοκυράν του, καὶ φασκελωμένος ἀπὸ τὸν μικρὸν τριετῆ υἱόν του, τὸν ὁποῖον ὁ προκομμένος ὁ θεῖος του ἐδίδασκεν ἐπιμελῶς, ὅπως καὶ οἱ γονεῖς ἀκόμη πράττουν εἰς τὰ "κατώτερα στρώματα", πὼς νὰ μουντζώνη, νὰ βρίζῃ, νὰ βλασφημῇ καὶ νὰ κατεβάζῃ κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατὰ καὶ κόλλυβα. Κι ἔπειτα, γράψε ἀθηναϊκὰ διηγήματα!

Ὁ προβλεπτικὸς ὁ κάπηλος, διὰ νὰ ἔρχωνται ἀσκανδαλίστως νὰ ψωνίζουν αἳ καλαὶ οἰκοκυράδες, αἳ γειτόνισσαι, εἶχε σιμὰ εἰς τὰ βαρέλια καὶ τὰς φιάλας, πρὸς ἐπίδειξιν μᾶλλον, ὀλίγον σάπωνα, κόλλαν, ὀρύζιον καὶ ζάχαριν, εἶχε δὲ καὶ μύλον, διὰ νὰ κόπτῃ καφέν. Ἀλλ' ἔβλεπες, πρωὶ καὶ βράδυ, νὰ ἐξέρχωνται ἀτημέλητοι καὶ μισοκτενισμένοι γυναῖκες, φέρουσαι τὴν μίαν χεῖρα ὑπὸ τὴν πτυχὴν τῆς ἐσθῆτος, παρὰ τὸ ἰσχίον, καὶ τοῦτο ἐσήμαινεν, ὅτι τὸ ὀψώνιον δὲν ἦτο σάπων, οὔτε ὀρύζιον ἢ ζάχαρις.

Τά Χριστούγεννα τοῦ τεμπέλη

Δρόμοι Μουσικής Παράδοσης

Δρόμοι Μουσικής Παράδοσης

Ἡ Σταχομαζώχτρα

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187... τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα.

Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλούμενην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δυὸ ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾿ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ὤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δυὸ ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος;

Ἡ Σταχομαζώχτρα

Τα αγαπημένα αδέλφια και η κακή γυναίκα

Άλλο τι δεν εζήλεψα μέσ' 'ς τον απάνου κόσμο,
παρά το γλήγορο άλογο και το γοργό ζευγάρι,
και τη γυναίκα την καλή, νοπού τιμάει τον άντρα.

Ήταν δυο αδέρφια γκαρδιακά και πολυαγαπημένα,
κι' ο πειρασμός εβάλθηκε για να τα ξεχωρίση.
Αγάπησε ο μικρότερος του πρώτου τη γυναίκα,
και ντρέπεται να της το πη, ναν της το μολογήση.
Μα μια γιορτή, μια Κυριακή, μια πίσημη νημέρα,
που βγήκε η κόρη από λουτρό κι' ο νιος από μπαρμπέρη
και συναπαντηθήκανε σε ξέχωρο σοκάκι,
εξεδιαντράπη και της λέει και της το φανερώνει.

Τα αγαπημένα αδέλφια και η κακή γυναίκα

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο - (Slideshow)

Κλικ στην κατωτέρω φωτογραφία για να συνδεθείτε.

---

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο - (Slideshow)

Αρκάδες - Οι μύθοι και η ιστορία τους

Αναδημοσίευση

Κλικ στην ανωτέρω εικόνα για να διαβάσετε το άρθρο

Πηγή:  http://texnografia.blogspot.com/

---

Αρκάδες - Οι μύθοι και η ιστορία τους

Η θάλασσα

του Ανδρέα Καρκαβίτσα

Η θάλασσα του Ανδρέα Καρκαβίτσα είναι ίσως το πιο γνωστό και το πιο χαρακτηριστικό διήγημα της συλλογής Λόγια της πλώρης. Το διήγημα παρουσιάζει τα πρώτα βήματα ενός νεαρού στη ζωή του ναυτικού. Ο ήρωας του διηγήματος, ο Γιάννης, αναφέρει εξ αρχής ότι ο πατέρας του – ναυτικός κι αυτός, που πέθανε στη θάλασσα – δεν είχε σκοπό να τον κάνει ναυτικό. Όμως ο νεαρός ένιωθε μέσα του μια μεγάλη δύναμη να τον τραβά προς τη ζωή του ναυτικού, αν και γνώριζε τις δυσκολίες της. Έτσι κάποια στιγμή αποφάσισε να μπαρκάρει με το καράβι του θείου του, του καπετάν Καλιγέρη. Μετά το θάνατο του πατέρα του και της μητέρας του αναγκάστηκε να συνεχίσει τη σκληρή δουλεία του ναυτικού και έκανε δέκα χρόνια να γυρίσει στον τόπο του. Όταν επέστρεψε άρχισε να του βασανίζει το μυαλό η σκέψη να εγκαταλείψει τη θάλασσα. Αποφάσισε να παντρευτεί τη Μαριώ, παλιά αγαπημένη του και να ασχοληθεί πλέον με τα χωράφια του πατέρα της. Για τρία χρόνια ο Γιάννης έζησε ευτυχισμένος με τη γυναίκα του τη ζωή του γεωργού. Όμως η αγάπη για τη θάλασσα δεν είχε χαθεί από μέσα του. Όταν κάποιος ξάδερφός του βάφτιζε το νέο του πλοίο και τους είχε καλέσει στη γιορτή, ο Γιάννης ένιωθε πως η θάλασσα τον τραβούσε ξανά κοντά της. Η ζωή στη στεριά δεν είχε πλέον κανένα νόημα γι’ αυτόν. Αποφάσισε να ξαναμπαρκάρει φεύγοντας σαν κλέφτης από το σπίτι του. Η ψυχική του κατάσταση συμπυκνώνεται στις τελευταίες φράσεις του διηγήματος: «Από τότε φάντασμα η ζωή. Θα μου πεις. Δε μετάνιωσα; Και γω δεν ξέρω. Αλλά και να γυρίσω τώρα στο νησί, πάλι δε θα ησυχάσω. Με κράζει η θάλασσα.»

Η θάλασσα του Καρκαβίτσα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της λογοτεχνικής ηθογραφίας. Ο συγγραφέας μας περιγράφει με παραστατικότητα τη σκληρή ζωή των ναυτικών, χρησιμοποιώντας την απλή δημοτική, διανθισμένη από πολλές λέξεις του ναυτικού βίου. Αξιοπρόσεκτος επίσης είναι ο γλωσσικός πλούτος και ο έντονος λυρισμός με τον οποίο ο Καρκαβίτσας περιγράφει την αγαπημένη του θάλασσα. Η θάλασσα είναι ένα διήγημα γεμάτο γλαφυρότητα, με ρεαλιστικές εικόνες που συγκινούν μέχρι και σήμερα τον αναγνώστη.

Πηγή: http://www.e-alexandria.gr/




Κλικ στην εικόνα για να συνδεθείτε

και να διαβάσετε το διήγημα σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου

---

Η θάλασσα

Ο ζητιάνος

του Ανδρέα Καρκαβίτσα

Ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο έργο του συγγραφέα και ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το έργο γράφτηκε το 1896 και δημοσιεύτηκε σε 54 συνέχειες στην εφημερίδα Εστία από τις 9-4-1896 ως τις 8-6-1896. Οι μελετητές έχουν υποστηρίξει διάφορες απόψεις στην προσπάθειά τους να κατηγοριοποιήσουν το συγκεκριμένο έργο. Άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι είναι νουβέλα, άλλοι το έχουν χαρακτηρίσει διήγημα, ενώ άλλοι μυθιστόρημα. Ο Π. Δ. Μαστροδημήτρης (Ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα, Εκδόσεις Κανάκη, Αθήνα, 1996, σ. 60) αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στο πλαίσιο της πεζογραφίας, συχνά είναι δύσκολη η διάκριση της νουβέλας από το διήγημα, ενώ, από την άποψη της σύνθεσης ευρύτερων καταστάσεων, η νουβέλα ανήκει ως ένα βαθμό στο «γένος» του μυθιστορήματος… Έπειτα από όλα αυτά, νομίζω ότι ειδικά στην περίπτωση του Ζητιάνου δε θα είχε νόημα να επιμείνουμε στην πρόκριση ενός μονολεκτικού ειδολογικού χαρακτηρισμού».

Ο ζητιάνος

Ζητείται ελπίς

του Αντώνη Σαμαράκη

Όταν μπήκε στο καφενείο, κείνο το απόγεμα, ήτανε νωρίς ακόμα. Κάθισε σ' ένα τραπέζι, πίσω από το μεγάλο τζάμι που έβλεπε στη λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.

Σε άλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιά ή συζητούσανε.

Ήρθε ο καφές. Άναψε τσιγάρο, ήπιε δυο γουλιές, κι άνοιξε την απογευματινή εφημερίδα.

Καινούριες μάχες είχαν αρχίσει στην Ινδοκίνα. «Αι απώλειαι εκατέρωθεν υπήρξαν βαρύταται,», έλεγε το τηλεγράφημα.

Ένα ακόμα ιαπωνικό αλιευτικό που γύρισε με ραδιενέργεια.

«Η σκιά του νέου παγκοσμίου πολέμου απλούται εις τον κόσμον μας», ήταν ο τίτλος μιας άλλης είδησης.

Ύστερα διάβασε άλλα πράγματα: το έλλειμμα του προϋπολογισμού, προαγωγές εκπαιδευτικών, μια απαγωγή, ένα βιασμό, τρεις αυτοκτονίες. Οι δυο, για οικονομικούς λόγους. Δυο νέοι, 30 και 32 χρονώ. Ο πρώτος άνοιξε το γκάζι, ο δεύτερος χτυπήθηκε με πιστόλι.

Ζητείται ελπίς

Slideshow - Το χωριό Σέρβου Αρκαδίας χιονισμένο

 

Παρακαλούμε αναμείνατε μέχρι να ολοκληρωθεί η φόρτωση... Για έναρξη/παύση
κάνετε κλικ στο μεσαίο κουμπί. Για να δείτε το Slide σε μοντέλο πλήρους οθόνης,
κλικ στο εικονίδιο με τα 4 βέλη που είναι κάτω δεξιά..

---

Slideshow - Το χωριό Σέρβου Αρκαδίας χιονισμένο

Η πορεία της ελληνικής γλώσσας ανά τους αιώνες

της Μαρίνας Μαραγκού

Αναδημοσίευση
Πηγή: Texnografia blog

Είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τις μεγαλοστομίες σε ό,τι αφορά την ελληνική γλώσσα με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της την ετυμολογική διαφάνεια των λέξεων. Μια γλώσσα η οποία σμιλεύτηκε επί 25 και πλέον αιώνες στην έκφραση λεπτών εννοιών της φιλοσοφίας και της επιστήμης, αδρών εννοιών του πολιτικού λόγου και των πολιτειακών θεσμών, σύνθετων εννοιών του ευαγγελικού λόγου και της πατερικής θεολογίας καθώς και βαθέων στοχαστικών εννοιών του αρχαίου δράματος, της πεζογραφίας και της ποίησης.

Η ελληνική γλώσσα, αφού αποσπασθεί από τις λοιπές ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και βρει στη γλώσσα των Προελλήνων μικρής σημασίας γλωσσικό υπόστρωμα, θα συστήσει τα βασικά στοιχεία της δομικής της ταυτότητας και θα καταφέρει να μετατραπεί συν τω χρόνω σε μια σημαντική πολιτισμική ευρωπαϊκή γλώσσα.

Η πορεία της ελληνικής γλώσσας ανά τους αιώνες

Το Αναγνωστικό της Β' τάξης Δημοτικού .... το σχολικό έτος 1948

Ξεφυλλίστε το βιβλίο που ήταν το Αναγνωστικό της Β' τάξης του Δημοτικού το έτος 1948.
Μια ειδική αφιέρωση του ιστολογίου μας στα μεγάλα παιδιά - εκείνα που έχουν τις κατάλληλες προδιαγραφές της ηλικίας - για να θυμηθούν το Αναγνωστικό που είχαν σαν μαθητές στο Δημοτικό Σχολείο.
Αλλά και για τους μικρότερους θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον.
Είναι το βιβλίο με το οποίο μάθαιναν τα γράμματα οι γονείς ή οι παππούδες τους.

Παρακαλούμε αναμείνατε μέχρι να ολοκληρωθεί η φόρτωση...
Κλικ στο κουμπί «Expand» για μεγέθυνση. Zoom in/out με κλικ επάνω στην εμφανιζόμενη σελίδα. Ρύθμιση μεγέθους γραμμάτων μέσω της μπάρας που εμφανίζεται στο πάνω μέρος της σελίδας.

---

Το Αναγνωστικό της Β' τάξης Δημοτικού .... το σχολικό έτος 1948

Ο Χρήστος

του Θ. Κ. Τρουπή

Τον γνώρισα, όταν αποφυλακίστηκε. Έπαιζε καλό σκάκι και ήθελα να με μάθει κι εμένα μερικά από τα τερτίπια του.

Κάποια ημέρα τον πέτυχα, τυχαία, στο καφενείο. Δεν έβγαινε ταχτικά στα καφενεία και στις πλατείες. Φοβότανε τους συγγενείς του θύματος του. Κι όταν έβγαινε, καθότανε πάντα με τις πλάτες στον τοίχο και το αυτόματο πιστόλι στο ζωνάρι κρυμμένο.

Τον κάλεσα στο σπίτι για σκάκι και για φαγητό. Δεν είχε μάθει καλά τι άνθρωπος είμαι και είχε, στην αρχή, τις επιφυλάξεις του. Σαν έμαθε, από τους δικούς του ανθρώπους, τι άνθρωπος είμαι, δηλαδή πως δεν κινδυνεύει η ζωή του από μένα, ερχότανε και παίζαμε σκάκι στο σπίτι μου κι ένιωθε απόλυτη σιγουριά κοντά μου.

Πολλές βραδιές ερχότανε, χωρίς να με προϊδεάσει. Πάντα με τα χέρια γεμάτα. Ή με ψάρια, ή με χέλια ή με αγριοπούλια. Αν και δεν έβλεπε καλά, ήταν καλός κυνηγός.

Κάποιο βράδυ, αφού χορτάσαμε σκάκι και τάβλι, πιάσαμε την κουβέντα γύρο από την πολιτική κι από την πολιτική στο... φόνο, που είχε κάνει και που φυλακίστηκε για έξι χρόνια... Κι άρχισε:

Ο Χρήστος

Ο Λούσιος και τα μοναστήρια του

Ο ποταμός Λούσιος και τα μοναστήρια του

---

Ο Λούσιος και τα μοναστήρια του

Το σινικό τείχος - The great wall of China

Το σινικό τείχος είναι το μεγαλύτερο σε διαστάσεις ανθρώπινο οικοδόμημα.
Eκτείνεται σε μήκος 8.851,8 χλμ.
Τα πρώτα τμήματα του Σινικού Τείχους ανεγέρθηκαν πριν από περίπου 2.000 χρόνια και στη συνέχεια ξαναχτίστηκαν και επεκτάθηκαν κατά τη δυναστεία των Μινγκ (1368-1644 μ.Χ.), προκειμένου να κρατήσουν μακριά τις ξένες φυλές του βορρά.

Το σινικό τείχος - The great wall of China

Εφημερίδα Αρτοζήνος φύλλο 183

Μήνες Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος  2011

Κλίκ στην εικόνα για να συνδεθείτε
και να διαβάσετε την εφημερίδα

---

Εφημερίδα Αρτοζήνος φύλλο 183

Δήμος Γορτυνίας - Τελευταίες αποφάσεις από το πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ»

Οι τελευταίες αποφάσεις

---

Δήμος Γορτυνίας - Τελευταίες αποφάσεις από το πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ»

Καθήκοντα

Ποίημα: της Μαρίας Παναγοπούλου

Μου δέσαν στο λαιμό θηλειά

τους τύπους,

και με πνίξανε.

...Έπειτα σε μια ωραία τελετή,

την προτομή μου στήσανε,

και κράτησαν ενός λεπτού σιωπή!

Μου κάνουν ταχτικά τιμές.

- τρισάγιο, στέφανα -

Και γενικά ποτέ δεν παραλείπουν τίποτα.

(Μεγάλη χάρη οι προτομές).

Θα ήταν ντροπή, κάποιος αν πει,

δεν κάνουν το καθήκον τους.

Γίνεται πάντα το "σωστό"

το "καθώς πρέπει"

Χρέος μου είναι, και καθήκον

να το πω...

(Από το βιβλίο Γεύση Χρόνου)

---

Καθήκοντα

Σέρβου Αρκαδίας - Παλιές φωτογραφίες - video

Σέρβου Αρκαδίας - Παλιές φωτογραφίες - video

Το ποτάμι

Διήγημα
του Αντώνη Σαμαράκη
Από τη συλλογή διηγημάτων Ζητείται ελπίς (1954).

Η διαταγή ήτανε ξεκάθαρη: Απαγορεύεται το μπάνιο στο ποτάμι, ακόμα και να πλησιάζει κανένας σε απόσταση λιγότερο από διακόσια μέτρα. Δε χώραγε λοιπόν καμιά παρανόηση. Όποιος την παρέβαινε τη διαταγή, θα πέρναγε στρατοδικείο.

Τους τη διάβασε τις προάλλες ο ίδιος ο ταγματάρχης. Διέταξε γενική συγκέντρωση, όλο το τάγμα, και τους διάβασε. Διαταγή της Μεραρχίας! Δεν ήτανε παίξε γέλασε.

Είχανε κάπου τρεις βδομάδες που είχαν αράξει δώθε από το ποτάμι.

Κείθε από το ποτάμι ήταν ο εχθρός, οι Άλλοι όπως τους λέγανε πολλοί.

Τρεις βδομάδες απραξία. Σίγουρα δε θα βάσταγε πολύ τούτη η κατάσταση, για την ώρα όμως επικρατούσε ησυχία.

Και στις δυο όχθες του ποταμού, σε μεγάλο βάθος, ήτανε δάσος. Πυκνό δάσος. Μες στο δάσος είχανε στρατοπεδεύσει και οι μεν και οι δε.

Το ποτάμι

Ο τρύγος

Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα servou.gr

Το αμπέλι και το κρασί αποτελεί μέρος της πανάρχαιης ιστορικής και πολιτιστικής ελληνικής κληρονομιάς. Είναι βέβαιο πως ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε για τη διατροφή του τα σταφύλια, από την εποχή του ορείχαλκου. Μετά τον κατακλυσμό, ο Νώε -λέει η Παλαιά Διαθήκη-, φύτεψε αμπέλι.    Στην Ομηρική εποχή η αμπελουργία ήταν πολύ ανεπτυγμένη, και ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε το ξακουστό κρασί της Θράκης, για να μεθύσει τον Πολύφημο. Πολλές χώρες υποστηρίζουν πως αυτές ήταν η πρώτη Πατρίδα του αμπελιού και όλες σχεδόν απέδιδαν την ανακάλυψη και καλλιέργειά του σε κάποια Θεότητα. Οι Έλληνες είχαμε το Διόνυσο, οι πρώτοι Ιταλοί τον Κρόνο και αργότερα οι Ρωμαίοι το Βάκχο. Μεγάλοι ποιητές, γλύπτες, χριστιανοί υμνογράφοι και λαϊκοί καλλιτέχνες, τραγούδησαν, ζωγράφισαν και σκάλισαν το ωραίο φυτό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα.

Ο τρύγος

Δώδεκα χρόνους έκανα - Παραδοσιακό τραγούδι

---

Δώδεκα χρόνους έκανα - Παραδοσιακό τραγούδι

Ταξίμ Ζεϊμπέκικο - Η μαγκιά και οι Ρεμπέτες

Η μαγκιά και οι Ρεμπέτες
Αναδημοσίευση
Πηγή: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=10260

Και έτσι για να ξεκαθαρίσουμε λίγο τον παρεξηγημένο όρο ρεμπέτης, παρακάτω θα διαβάσετε μια διαφορετική άποψη ...

τις λέξεις ρεμπέτης και ρεμπέτικη ζωή ...τις έφεραν εδώ οι πρόσφυγες Mικρασιάτες, όπως κι άλλες πολλές τούρκικες λέξεις που με το χρόνο ελληνικοποιήθηκαν και καταχωρίστηκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο. H έννοια αυτής της λέξης στην τουρκική γλώσσα δεν είναι καλή, διότι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που ζει άσωτη και αλήτικη ζωή.

Στην Eλλάδα όμως η λέξη ρεμπέτης αποδόθηκε σ' αυτούς που ζούσαν ανέμελη ζωή. Δηλαδή στους γλεντζέδες, στους σπάταλους, στους τζογαδόρους, στους αγαπητικούς της παλιάς εποχής και γενικά σ' όλους αυτούς που με κάθε τρόπο απολάμβαναν τη ζωή γλεντώντας ποικιλοτρόπως και δεν τους ενδιέφερε το μέλλον, η αποταμίευση, η σταδιοδρομία και η δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. "Aς περάσουμε καλά σήμερα κι έχει ο Θεός για αύριο". Aυτό ήταν και είναι το πιστεύω του ρεμπέτη. Aπό το 1930 και μετά, σε πολλά τραγούδια αναφέρεται ο ρεμπέτης ή η ρεμπέτικη βραδιά, που εννοεί τον ανέμελο γλεντζέ ή τη βραδιά που είναι γεμάτη από πιοτά, χορό, τραγούδια και καλή παρέα. Eίναι τρόπος ζωής το να ζεις ρεμπέτικα.

Ταξίμ Ζεϊμπέκικο - Η μαγκιά και οι Ρεμπέτες

Federico Garcia Lorca - (Ν. Καββαδία)

Ο Καββαδίας, γνωστός για την αριστερή του ιδεολογία στηλιτεύει και καταδεικνύει με τον πιο έντονο και γλαφυρό τρόπο το θάνατο του ποιητή Φ.Γ. Λόρκα από τον φασιστικό στρατό του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο. Περιγράφει, επίσης, την εκτέλεση 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή και την στυγνή σφαγή του ανδρικού πληθυσμού στο Δίστομο από ναζιστές και ταγματασφαλίτες.
Το ποίημα αυτό, είναι στην ουσία ένας ύμνος κατά του φασισμού.

Aνέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήταν δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι.

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδιά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.
Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλουζε ακαμάτης τ' αχαμνά του.

Του ταύρου ο Πικάσσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
Τραβέρσο ανάποδα -πορεία προς το Βοριά.
Τράβα μπροστά - ξοπίσω εμείς - και μη σε μέλει.

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια.
Τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές,
τότες που σ' έφεραν κατσίβελε στη μπόλια.

Ατσίγγανε κι Αφέντη μου, με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσαμε έν' αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο φέρτε νερό κα ξίδι.
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,
μεσ' απ' τα διψασμένα της χωράφια τ' ανοιχτά.

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημη αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

---

Federico Garcia Lorca - (Ν. Καββαδία)

Εφημερίδα Αρτοζήνος φύλλο 182

Μήνες Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος 2011

Κλίκ στην εικόνα για να συνδεθείτε
και να διαβάσετε την εφημερίδα

---

Εφημερίδα Αρτοζήνος φύλλο 182

Άκου φυσιολάτρη

Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα Χωριού Ψάρι Αρκαδίας

Άκου φυσιολάτρη ...
24.05.11
Και όμως, είναι τόσο απλά τα πράγματα…….

Παίρνεις το ραβδί σου, το σακίδιο σου με τρόφιμα και νερό, συνεννοείσαι με την παρέα σου, την ομάδα σου, τον σύλλογό σου, διαλέγεις και μία όμορφη διαδρομή οπουδήποτε θελήσεις, και νάσε στην πεζοπορία σου.

Κρατάς στο χέρι σου ένα μικρό κλαδευτήρι και κόβεις τα κλαράκια που φράζουν το μονοπάτι, το ίδιο κάνει η παρέα ή η ομάδα. Και προχωράς, ανεβαίνεις πλαγιές, κατεβαίνεις σούρματα, σταματάς στις πηγές να ξεδιψάσεις και να ξαποστάσεις, συγκεντρώνεσαι με την ομήγυρη και βγάζεις από το σακίδιο σου τα καλούδια που έφερες από το σπίτι. Και κολατσίζεις, κερνάς και σε κερνάνε γεύσεις.

Άκου φυσιολάτρη

Το τραγούδι της πλατείας

---

Το τραγούδι της πλατείας

Το χτύπημα και ο θάνατος - (Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα)

---

Το χτύπημα και ο θάνατος - (Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα)

Το τρελοβάπορο - (του Οδυσσέα Ελύτη)

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος - (Οδυσσέα Ελύτη)  

Επίκαιρα και Διαχρονικά !!!

---

Το τρελοβάπορο - (του Οδυσσέα Ελύτη)

Η Έρημη Χώρα - Θ. Σ. ΕΛΙΟΤ (1922)

Η Έρημη Χώρα - Θ. Σ. ΕΛΙΟΤ (1922)

Η κλεψιά

Αναδημοσίευση
Πηγή:  Blog Μυγδαλιά Αρκαδίας (mygdalia.blogspot.com)

Από το βιβλίο του Θ.Γιαννόπουλου
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Η κλεψιά σήμερα στο χωριό αποτελεί απλή ανάμνηση. Δεν ήταν όμως το ίδιο στα παλιότερα χρόνια.
Τότε κυριαρχούσε το σύνθημα «άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις». Κι η πραγματικότητα έλεγε πως «όποιος δεν έκλεφτε, δεν έζηγε». Το να κλέβεις δηλαδή στα χρόνια εκείνα ήταν ανάγκη επιβίωσης, ζωής.

Φυσικό λοιπόν ήταν η κλεψιά ν’ αντιμετωπίζεται σαν ένα συνηθισμένο φαινόμενο αναπόσπαστα δεμένο με τη ζωή της εποχής. Έκλεβαν σχεδόν όλοι, όσοι βέβαια μπορούσαν, λαϊκοί και… ιερωμένοι. Κι έκλεβαν, χωρίς διάκριση, απ’ όλα κι απ’ όλους. Από άλογα, βόδια, γίδια, πρόβατα, γουρούνια ως κότες, απίδια, καρύδια, σύκα κι ό,τι άλλο τους χτύπαγε στο μάτι και στην όρεξη. Κι έκλεβαν από συγγενείς, φίλους, σμίχτες, χωριανούς, κοντοχωριανούς, όπου έφτανε η ακτίνα δράσης καθενός.

Η κλεψιά

Μάνος Χατζηδάκις - Το χαμόγελο της Τζοκόντας

Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1/2)

Το χαμόγελο της Τζοκόντας (2/2)

---

Μάνος Χατζηδάκις - Το χαμόγελο της Τζοκόντας

Ξέλαση - Ένα υπέροχο έθιμο αλληλοβοήθειας και αρμονικής συνύπαρξης στην ορεινή Τριφυλία

Αποσπερού έχει ξέλαση
στης Μήτραινας τ' αλώνι...

Ποίημα: Παναγιώτη Μελτέμη από τη Συλλογή "τα Χωριάτικα" 1957

Ξέλαση - Ένα υπέροχο έθιμο αλληλοβοήθειας και αρμονικής συνύπαρξης στην ορεινή Τριφυλία

Ελλαδογραφία - (Μ.Θεοδωράκη - Ν.Γκάτσου - Μ.Χατζηδάκι)

Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως. Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως. Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος. Επίσκοποι και προεστοί κατακτητές και στρατηλάτες επαναστάτες και αστοί της ιστορίας οι πελάτες. Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου, εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως, αλλ' αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης, αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν δι' ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της περιδεούς ανθρωπότητος. Στο Σούλι και στην Αλαμάνα κάναμε φως τη συμφορά θα μας θυμούνται τάχα μάνα καμμιά φορά; Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζώσας αιωνιότητας, ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους. Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας. Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ' ιδίαν εκάγχασαν- ακριβώς όπως αι Αθήναι. Χτυπάτε της οργής προφήτες καμπάνα στην Καισιαριανή νά 'ρθουν απόψε οι Διστομίτες νά 'ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί με σπαραγμό κι απελπισία για τη χαμένη τους θυσία. Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω; Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδιον, αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του και θα καταβροχθίσει αυτούς! Γένοιτο! και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία;

Ελλαδογραφία - (Μ.Θεοδωράκη - Ν.Γκάτσου - Μ.Χατζηδάκι)

Εκλαϊκευμένη παρουσίαση του Τραπεζικού συστήματος

Το αμερικάνικο όνειρο (1/2) © 2010 [Greek Subs]

Το αμερικάνικο όνειρο (2/2) © 2010 [Greek Subs]

---

Εκλαϊκευμένη παρουσίαση του Τραπεζικού συστήματος

Η Αγία Σοφία - Εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη (Αλλαγή της ημερομηνίας)

      

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Ο Σύνδεσμος αναζητεί όλους τους τρόπους για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των πατριωτών, την ψυχαγωγία και τις ευκαιρίες για να βρεθούμε όλοι μαζί οι πατριώτες. Γι’ αυτό και μεταφέρει την ημερομηνία της αναβληθείσας εξαήμερης εκδρομής στο λίκνο της Ορθοδοξίας, την Κωνσταντινούπολη και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, τον Αύγουστο και συγκεκριμένα από Παρασκευή 26 έως Τετάρτη 31 του μήνα.

Περισσσότερα στην Ιστοσελίδα Servou.gr

Η Αγία Σοφία - Εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη (Αλλαγή της ημερομηνίας)

«Το Μονόγραμμα» - του Οδυσσέα Ελύτη

Διαβάζει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη  (από την παράγραφο  ΙΙΙ. )

---

«Το Μονόγραμμα» - του Οδυσσέα Ελύτη

Γύριζε - (ποίημα του Κ. Παλαμά)

Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια
η Αλήθεια τόπο να σταθή για μια στιγμή δε θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη
κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους,
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρήδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

(Κ. Παλαμάς, «Η πολιτεία και η μοναξιά», 1912)

Διαχρονικό και επίκαιρο μετά από 100 χρόνια...
Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους,
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται....

---

Γύριζε - (ποίημα του Κ. Παλαμά)

Περί της Eλενάρας της Κουκλάρας

του Nίκου Τσιφόρου

Mεγάλη υπόθεση νάσαι ωραία κοπέλλα! E, ρε! Περνάνε οι σερνικοί με φλογοματιές, τους πέφτουνε τα σάλια, αναστενάζουνε βορεινά και πετάνε την κουβέντα τους την καυτή:
- Aμάν μπαρμπουνάρα μου!
Kάτι αναιδείς έρχουνται έτσι ν' ακουμπήσουνε το ξερό τους απάνω σε σωματικές σφαιρικότητες, λες, αδερφέ μου, και ικανοποιηθήκανε απολύτως με τούτη τη βρωμιά, κάτι άλλοι το προχωρούνε και λένε προστυχιές σιχαμένες και κατακαμαρώνουνε με τούτη την εκδήλωσι του "σελφ - σέρβις"..., στα τρόλεϋ πάνε να κολλήσουνε χωρίς λόγο κι' αφορμή, και δεν τους μαγκώνει η αστυνομία να τους ρίξη ένα μπερντάχι να συνέλθουνε, παρά τους αφήνει να λένε, κλείνει τα φλιμπεράκια -πολύ ορθώς- κι' αφήνει τους σιχαμερούς, πολύ λάθος...
Kι' η ωραία το καμαρώνει. Όλες οι ωραίες της γης. Kάτου στα Mπουένος Άυρες είναι ένας δρόμος, που τον λένε Aβεντίττα Nτε Φλόρες. Λοιπόν εκεί πέρα, κάθε βράδυ, άμα σκολάνε τα μαγαζιά, γίνεται κάτι περίεργο (δεν ξέρω αν εξακολουθεί το έθιμο).
Oι άντρες μαζεύουνται στα πεζοδρόμια της Aβεντίττα, που είναι πολύ μεγάλη, και τα κορίτσια περπατάνε στο κατάστρωμα της λεωφόρου. Xιλιάδες κορίτσια, όχι πρόστυχα. Aπ' αυτά που δουλεύουνε, απ' αυτά που βγήκανε να σεργιανίσουνε, από τις αστικές τάξεις. Kι' οι άντρες τα πειράζουνε. Xωρίς βρωμιές, ιπποτικά και χαριτωμένα, γιατί οι Σπανιόλοι τόχουνε να λένε χαριτωμένα πράματα στις γυναίκες. Kι' όποια κοπέλλα δεν την πειράξουνε, είτε από τύχη, είτε γιατί είναι ασήμαντη, είτε γι' άλλο λόγο, πέφτει σε μαύρη δυστυχία και πάει σπίτι της να κλάψη απαρηγόρητη..
Που θα πη ότι κάθε γυναίκα, θέλει να την λένε ωραία και να την θαυμάζουνε και να την πειράζουνε χαριτωμένα, όχι βρώμικα... Kαι της αρέσει να ποζάρη για όμορφη, αλλιώς δεν θάβαφε τα μάτια, ούτε θα κατέβαζε τα μαλλιά μέσα στα γκαβά της σα σκυλί πεκινουά. Tο όπλο της γυναίκας είναι η φιλαρέσκεια...

Περί της Eλενάρας της Κουκλάρας

Φώτη Κόντογλου - Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Φώτης Κόντογλου
Η Εις Άδου Κάθοδος, Αγία Λουκία
Παρεκ. οικογ. Ζαΐμη, Ρίο Πατρών

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.

Φώτη Κόντογλου - Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Αξιοθέατα - Cotton Mountain ~ Shanxi Province (Κίνα)

---

Αξιοθέατα - Cotton Mountain ~ Shanxi Province (Κίνα)

Δελφοί - Αρχαιολογικοί χώροι

Δελφοί - Αρχαιολογικοί χώροι

Ο Κώστα - Μάγκας και το πέρασμά του από το Κοπανάκι της ορεινής Τριφυλίας


Αναδημοσίευση
Πηγή: komianos.wordpress.com


ΛΑΓΚΑΔΙΑΝΟΙ ΠΕΤΡΑΔΕΣ ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ,
 Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΔΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΩΣΤΑ - ΜΑΓΚΑΣ

Ο μάστρο Πανάγος – Κατσιάπης ήρθε στο Κοπανάκι, από το χωριό “Σέρβου” ένα  από τα χωριά στα Λαγκάδια Αρκαδίας. Γύρω στο 1947, σαν τον Μήτσο – Μάστορα, τα αδέλφια τους Καρβουνίδες και τόσους άλλους, τον καιρό που στο Κοπανάκι και στις γυρω περιοχες, οι φαμελιάριδες άρχιζαν δειλά – δειλά να κτίζουν τα σπιτικά τους. Σέρνοντας μαζί του  όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή,  ένα τσούρμο μαστόρους, βοηθούς, καμιά δεκαπενταριά γαϊδουρομούλαρα, τα απαραίτητα εργαλεία για το σπάσιμο, το σκάλισμα και το κτίσιμο της πέτρας. Μαζί του είχε φέρει και τον γιό του Κώστα ένα αδύνατο παιδί με τα προβλήματά του. Βαριά η δουλειά του πετρά, να σπάζεις την πέτρα, το σκάλισμά της και το κτίσιμο. Ακόμη πιο βαρύ και δύσκολο το φόρτωμα με πέτρα των γαϊδουλομούλαρων, είχε  το πρόβλημα υγείας ο Κώστας και νεαρό παιδί καθώς ήταν, μείωνε τις δυνατότητες αποδόσεως στο δύσκολο έργο του κτίστη πετρά. Όμως ήταν φιλότιμο παλικάρι και καλός δουλευτής…όσο του επέτρεπε βέβαια η υγεία του. Μέχρι που το 1957 ο πατέρας του Πανάγος Κατσιάπης έφυγε για τα Λαγκάδια, να συναντήσει την φαμελιά του και να αποστάσει. Πίσω άφησε τον Γιό του τον Κώστα Κατσιάπη ή  Κώστα – Μάγκα σε ηλικία 19 με 20 χρονών, να συνεχίσει την δουλειά του και να ζήσει. Όμως το πρόβλημα υγείας που είχε, δεν του επέτρεπε να κάνει τόσο βαριές δουλειές και έκανε ελαφρότερες, στην αρχή κανένα κοτέτσι, καμιά ξερολιθιά, καμιά μικρή αποθηκούλα κ.α. Συγχρόνως έκανε και την δουλειά του μεταφορέα.

Ο Κώστα - Μάγκας και το πέρασμά του από το Κοπανάκι της ορεινής Τριφυλίας

Σερβαίοι μαστόροι στο Κοπανάκι Μεσσηνίας

Σε Μεσσηνιακό Blog που τυχαία είδαμε στο διαδίκτυο βρήκαμε άρθρο που αναφέρεται  σε Σερβαίους μαστόρους που δούλεψαν στην ορεινή Τριφυλία και μάλιστα υπάρχουν και δύο φωτογραφίες κατά την ώρα της δουλειάς... Το κτίσιμο πετρόκτιστου σπιτιού.

Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στον δημιουργό και διαχειριστή του Blog τον κ. Πίπη Κομιανό για την εργασία του αυτή και τον παρακαλούμε αν έχει ή μπορεί να βρεί και άλλες παρόμοιες φωτογραφίες Σερβαίων ή Σερβαίων και Λαγκαδινών μαστόρων να μας ενημερώσει.

Μπορεί ανάμεσα σε αυτές να αναγνωρίσουμε τον πατέρα μας ή τον παππού μας.

----------
 Από σήμερα εκτός των άλλων περιεχομένων, θα αρχίσει και ένας άλλος κύκλος που θα ονομαζετε “ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.”

  

Συνεργείο Λαγκαδινών πετροκτιστάδων από το Σέρβο Γορτυνίας, Λαγκάδια. ανάμεσά τους ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ και ο ΜΠΟΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

 

Η περιοχή των λαγκαδιών είναι άγονη, οι περισσότεροι κάτοικοι άρχισαν το επάγγελμα του κτίστη. Οι Λαγκαδιανοί μαστόροι εργάστηκαν, στα χωριά της Πελοποννήσου, (μεταξύ αυτών και το χωριό μας). Κτίζοντας με την εξαιρετική τέχνη τους γεφύρια, σπίτια, εκκλησίες, μοναστήρια, βρύσες, αρχοντόσπιτα, πύργους και κάστρα. Φημισμένοι για το πελέκημα  και την τέχνη του δέσιμου της πέτρας, έφευγαν από τα μέρη τους, άφηναν πίσω τους τις οικογένειές τους, για μήνες πολλούς, τις μεγάλες γιορτές όπως Χριστούγεννα, Πάσχα και της Παναγίας, επέστρεφαν στην πατρίδα για να γιορτάσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ένας τόπος που γνώρισε πολύ καλά την τέχνη τους, είναι και η ορεινή τριφυλία. 

Σερβαίοι μαστόροι στο Κοπανάκι Μεσσηνίας

Έτσι χτίστηκαν οι εκκλησιές των Λαγκαδίων

Αναδημοσίευση
Πηγή: ιστοσελίδα inarcadia.gr
http://www.inarcadia.gr/dd/lagadia/lagadiaekklis.htm

25 του Μάρτη 1808. Για πρώτη φορά στις Λαγκαδιές χτυπάνε τα σήμαντρα απ' τις δυο ολοκαίνουργιες εκκλησιές και φλογίζουν τις ψυχές των σκλαβωμένων ραγιάδων. Μια γρια ρωτάει ένα παλικάρι:

Ο ιερός ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών.
Το έργο ολοκληρώθηκε
 σε σαράντα μέρες
χάρις στην εξυπνάδα του Δεληγιάννη.

 Πώς βαρούνε, γιε μου, τούτες οι καμπάνες! Δεν έχω  ακουστά στη ζωή μου τέτοιες φωνές! Πέτρες ραΐζει το σκούξιμό τους! Λες ν' αναζούπησε ο ραγιάς;" 

"Αλήθεια, γερόντισσα. Η κραυγή τους φτάνει στα μεσούρανα! Φαίνεται πως έφτασε πια η ευλογημένη ώρα της λευτεριάς. Οι παλιότουρκοι που κάθονται στο σβέρκο μας κάπου τετρακόσια χρόνια, είναι πια καιρός να προγκίξουνε από τ' άγια μας χώματα και να πάνε από κει που ήρθανε. Φωνή λαού, οργή Θεού!"

Τιμή και δόξα στο Γερο - Ντεληγιάννη - Μοραγιάννη, άρχοντα του Μοριά, με τη γεμάτη ελληνικό αίμα καρδιά του, που εμπνεύστηκε αυτό το έργο. Τιμή και δόξα και στους λαγκαδινούς μαστόρους, που με το πυρωμένο καμίνι της ψυχής τους, την απαράμιλλη τέχνη τους πάνω στην πέτρα, το στέρεο σαν κάστρο μυαλό τους και τη σβελτοσύνη που η πίστη τους την έκανε ... απίστευτη, υψώσανε στον ήλιο τις δυο τρανές και θαμαστές εκκλησιές, το Μάρτη του 1808.

Ο Γερο - Μοραγιάννης, ακούγοντας και νιώθοντας τον πόθο των ραγιάδων πατριωτών του για λευτεριά, γύρεψε την άδεια από το "φίλο" του πασά της Ντροπολιτσάς, να χτίσει τις δυο εκκλησιές στο χωριό, για να κρατεί, όπως του είπε, ήμερους τους ραγιάδες και να μην πάρουν τα βουνά και σμίξουνε με την κλεφτουριά.

Έτσι χτίστηκαν οι εκκλησιές των Λαγκαδίων

Τα Μαστορόπουλα

Αναδημοσίευση

Πηγή: ιστοσελίδα servou.gr
http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1766:26-02-11-&catid=53:thimisoutapalia&Itemid=71

Χ. Αθ. Μαραγκού, υποστρατήγου ε.α.

«...Τα πολλά δρομολόγια στο βουνό, στα νταμάρια, στη βρύση για να φέρουν τα υλικά, τις πέτρες, την άμμο, το νερό, χάλαγαν τα παπούτσια τους και πολλές φορές τάδεναν με κάνα σύρμα για να μη τους μείνουν στο δρόμο.  Το σύρμα πλήγιαζε τα πόδια τους και η ξυπολυσιά δημιουργούσε λιθαροπάτια...».

Το ξεκίνημα

Μ' ένα σακούλι με λίγο ψωμοτύρι, με καμιά δεκαριά καρύδια με δυο-τρία  μουστοκούλουρα, με κάνα ντρίλινο παντελονάκι, τυλιγμένα σ' ένα παλιό σάισμα και φορτωμένα σε κάποιο ζώο του μπουλουκιού, ξεκινούσαν τα μαστορόπουλα το πρώτο τους ταξίδι στην ασημότεχνη.

Σύμφωνα με το έθιμο, για να ριζώσουν, για να προκόψουν, για να είναι δυνατοί, για να αντέχουν στα ταξίδια και στις δουλειές,  έβαζαν κι ένα χαλικάκι στο στόμα τους που  το κρατούσαν πολλές ώρες στην αρχή της διαδρομής στο πρώτο ταξίδι.

Ήταν το γούρι, ήταν το ξεκίνημα.

Αναλόγως συνθηκών βάδιζαν τριάντα με σαράντα χιλιόμετρα την ημέρα και τα βράδια κατάκοπα έβοσκαν τα ζώα στα χωράφια κοντά στο δρόμο και τα ετοίμαζαν για την πορεία της επομένης ημέρας.

Τα ταξίδια ήταν μακρινά, διαρκούσαν τρεις με τέσσερις μέρες και υπήρχε περίπτωση  να γίνονται  και με άσχημες καιρικές συνθήκες.

Τα Μαστορόπουλα

Ο κοκκινολαίμης

(ή παραμύθι για μικρά παιδιά)

Αναδημοσίευση

Πηγή: ιστοσελίδα servou.gr
http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1763:dfg&catid=144:efd&Itemid=71

Μπα ! που τον θυμήθηκε τώρα τούτος τον κοκκινολαίμη ; αναρωτηθήκατε κιόλας ...

Ναι. Απ' όλα τα πουλιά πιο πολύ αγαπώ τον κοκκινολαίμη. Κι αυτή η αγάπη ήρθε απότομα και ξαφνικά σαν εκείνο που λένε κεραυνοβόλος έρωτας. Και θα ιδείτε πως και γιατί. Μη βιάζεστε. Μικρή είναι η ιστορία. Τόσο μικρή σαν το πουλάκι ετούτο.

Ένα ματσάκι γράμματα μόνο.

Τον κοκκινολαίμη τον ξέρετε δα όλοι ή σχεδόν όλοι. Όχι βέβαια όπως το χελιδόνι ας πούμε ή την τσίχλα ή την καρδερίνα ή τον κότσιφα και την πέρδικα - καίτοι οι τελευταίες τείνουν να εξαφανιστούν, να τις εξαφανίσει δηλ.ο άνθρωπος, ποιος άλλος ; - ή το σπουργίτι ή το περιστέρι. Αλλά τον ξέρετε, είμαι σίγουρος. Αλλού τον λένε και καλογιάννο. Και στην Κρήτη Γιαννακό.

Για τους λίγους όμως που πιθανόν να μην τον ξέρουν και ιδίως για τα παιδιά, λέω ότι μιλάμε για ένα πολύ μικρό πουλάκι. Μια μπαλίτσα φουσκωτή, παχουλή απο αφράτα πούπουλα μικρότερη απ' του τέννις. Γιατί χωρίς τα πούπουλα είναι δεν είναι ίσαμ' ένα μικρό κεράσι ή βύσσινο. Χωρίς λαιμό καθόλου. Και τον λένε κοκκινολαίμη. Λες και έχει λαιμό σαν του λέλεκα ή της καμηλοπάρδαλης, που όμως δεν την είπαμε λαιμοπαρδάλω.

Ο κοκκινολαίμης

Λάθος ή ανυπακοή ? Κανονισμός της ιστοσελίδας και η μη εφαρμογή του.

Διαβάζουμε στον Κανονισμό της ιστοσελίδας servou.gr που έχει εγκριθεί  από το Δ.Σ του Συνδέσμου Σερβαίων και έχει δημοσιευτεί όχι μόνο στην ιστοσελίδα αλλά και στην εφημερίδα "Αρτοζήνος" ότι
οι Διαχειριστές της ιστοσελίδας θα πρέπει να αναγράφουν το όνομα του αρθρογράφου ή το ψευδώνυμό του στην αρχή ή στο τέλος του άρθρου.

Σε πρόφατα δημοσιευθέντα άρθρα βλέπουμε να γράφεται το  όνομα του αρθρογράφου στον τίτλο του άρθρου. Αναφέρουμε τους τίτλους μερικών από τα άρθρα αυτά:

Προσκύνημα στο ιστορικό χωριό Αρτοζήνος και διάσχιση φαραγγιού Γκούρας. Άρθρο προέδρου Ομίλου Ευθ. Αποστολόπουλου

Η εφημερίδα και η ιστοσελίδα του Συνδέσμου. Γράφει ο Χ. Ι. Μαραγκός

8-2-11_Οι ρίζες των Σερβαίων (4). Δήμος Λυκουρίας. Μετανάστες. Χ. Αθ. Μαραγκού.
 
10-2-11_Μαστόρων μνήμες "Ο Παρασκευάς". Β. Κ. Σχίζα
 
Εδώ υπάρχει ένα θέμα που θα πρέπει να απαντηθεί... από το Δ.Σ του Συνδέσμου Σερβαίων.
Οταν ο Κανονισμός προβλέπει και ορίζει κάποια αρχή ή διαδικασία θα πρέπει αυτή να εφαρμόζεται υποχρεωτικά από όλους τους Διαχειριστές για λόγους ομοιομορφίας και τάξεως ή ο καθένας μπορεί να γράφει όπως θέλει και με τον τρόπο αυτό να ακύρώνεται η σημασία και η όποια αξία μπορεί να έχει ο Κανονισμός ?

Παρατηρούμε επίσης ότι σε δύο από τα ανωτέρω άρθρα στην αρχή του τίτλου αναγράφεται η ημερομηνία της δημοσίευσης.
Το ίδιο το σύστημα όμως είναι έτσι προγραμματισμένο ώστε να καταγράφει αυτόματα την ημεροχρονολογία της δημοσίευσης ακριβώς κάτω από τον τίτλο του άρθρου, συνεπώς η διπλή αναγραφή των ίδιων στοιχείων είναι ένας πλεονασμός, που στις συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν χρειάζεται και μάλλον οδηγεί σε αντιαισθητικό αποτέλεσμα.
 
Θα επιθυμούσαμε να έχουμε κάποια απάντηση από της πλευράς του Δ.Σ του Συνδέσμου (με την αναγραφή σχετικού σχολίου κάτω από το παρόν άρθρο) για την ενημέρωση τη δική μας αλλά και των πατριωτών και φίλων επισκεπτών του ιστολογίου μας.
 

---

Λάθος ή ανυπακοή ? Κανονισμός της ιστοσελίδας και η μη εφαρμογή του.

Τ'ακούς μωρή Σουλτάνα - (Δημοτικά Τραγούδια)

---

Τ'ακούς μωρή Σουλτάνα - (Δημοτικά Τραγούδια)

Ιστοσελίδα Servou.gr - Επισκόπιση διετίας ή μόνο του έτους 2010 ?

Το ανωτέρω γράφημα δείχνει τα αναρτηθένα άρθρα από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας servou.gr.

Αν δει κανείς τα στατιστικά στοιχεία όχι με βάση τη διετία αλλά το έτος 2010 (Σειρά 1) φαίνεται ότι ο Διαχειριστής A έκανε σχεδόν όλη τη δουλειά μόνος του αφού ανάρτησε το 65,07 % των αναρτηθέντων άρθρων.

Αν όμως γίνει απολογισμός για όλο το χρόνο της λειτουργίας της ιστοσελίδας δηλαδή στη διετία (Σειρά 2) παρουσιάζεται μια διαφορετική εικόνα.

Το ποσοστό των αναρτηθέντων άρθρων από τον Διαχειριστή A μειώνεται από 65,07 % σε 42,59 %.

Το ποσοστό των αναρτηθέντων άρθρων από το Διαχειριστή Γ αυξάνεται από 3,42 % σε 26,76 %.

Αυτά τα στοιχεία προκύπτουν από δημοσιευθέντα άρθρα στην εφημερίδα "Αρτοζήνος" και στην ιστοσελίδα.

Σε δημοσιευθέν άρθρο στην ιστοσελίδα με τίτλο "Η εφημερίδα και η ιστοσελίδα του Συνδέσμου. Γράφει ο Χ. Ι. Μαραγκός" αναφέρονται στατιστικά στοιχεία αναρτηθέντων άρθρων μόνο για το έτος 2010 και δεν γίνεται καμία αναφορά ότι στην ιστοσελίδα γίνονται και άλλες εργασίες που έχουν σχέση με τη λειτουργικότητα και την ασφάλεια της ιστοσελίδας.

Σε άλλο άρθρο που δημοσιεύτηκε με τίτλο "Επισκόπιση ιστοσελίδας" γίνεται απολογισμός για όλο το χρόνο λειτουργίας της ιστοσελίδας, (δηλαδή εμπεριέχονται και τα στατιστικά στοιχεία των αναρτηθέντων άρθρων το έτος 2010) και γίνεται ενημέρωση των πατριωτών και για άλλες εργασίες που έχουν σχέση με τη λειτουργικότητα και την ασφάλεια της ιστοσελίδας.

Δύο διαφορετικά άρθρα επί του αυτού αντικειμένου. Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις.

Για να ενημερωθεί κάποιος σωστά και να βγάλει τα συμπεράσματά του θα πρέπει να διαβάσει και τα δύο άρθρα. Αν διαβάσει μόνο το ένα δηλαδή εκείνο που έχει τον τίτλο "Η εφημερίδα και η ιστοσελίδα του Συνδέσμου. Γράφει ο Χ. Ι. Μαραγκός" θα έχει μια μονομερή και όχι σωστή ενημέρωση.

Και εκφράζουμε την απορία... Δεν το κατάλαβε αυτό η "Επιτροπή Διαχείρισης της Ιστοσελίδας" που έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει και να εγκρίνει τα προς δημοσίευση άρθρα ?

Οι πατριώτες που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για το θέμα αυτό - και όχι μόνο - μπορούν να καλέσουν το σύνδεσμο:  
https://docs.google.com/present/edit?id=0AYg0OsiDWJk1ZGR0bWZnbnBfMTk2ZnFkbXc0aGg&hl=en&authkey=CPKsmIIG

---

Ιστοσελίδα Servou.gr - Επισκόπιση διετίας ή μόνο του έτους 2010 ?

Σηκώσου απάνω Γιάννο μου - Κλέφτικο Δημοτικό τραγούδι

---

Σηκώσου απάνω Γιάννο μου - Κλέφτικο Δημοτικό τραγούδι

Στον ουρανό χορεύουνε - Ριζίτικο Κρήτης, Νίκος Ξυλούρης

---

Στον ουρανό χορεύουνε - Ριζίτικο Κρήτης, Νίκος Ξυλούρης

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ, Υδάτινοι κόσμοι - Βραβευμένη σειρά του BBC

Αν έχετε δυσκολία να παρακολουθήσετε την αφήγηση στα Αγγλικά, μπορείτε να σταματήσετε τον ήχο κλικάροντας στο εικονίδιο του ηχείου στον video Player και να παρακολουθήσετε το video από τους υπότιτλους που είναι γραμμένοι στα Ελληνικά. Eπίσης, αν θέλετε, μπορείτε να κλείσετε και το παράθυρο που εμφανίζει τις διαφημίσεις.

Πλανήτης Γή - Υδάτινοι κόσμοι (3/4)

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ, Υδάτινοι κόσμοι - Βραβευμένη σειρά του BBC

Μήπως έχει δίκαιο ? Το ψάχνουμε.

Πληροφορηθήκαμε ότι κάποιος πατριώτης χαρακτήρισε το παρόν blog  ως "μικροκουτσομπολίστικο".
(Η λέξη και ο χαρακτηρισμός δικός του).
Πολύ μας προβλημάτισε αυτός ο χαρακτηρισμός και ψαχνόμαστε μήπως έχει δίκαιο και θα πρέπει να πιέσουμε το κουμπί της αυτοκαταστροφής του blog.
Είναι βέβαια δικαίωμά του να έχει την οποιαδήποτε άποψη.
Τον καλούμε όμως να εκφραστεί πιό συγκεκριμένα και δημόσια κάνοντας το σχόλιο ή τα σχόλιά του κάτω από το παρόν άρθρο ή κάτω από τα συγκεκριμένα άρθρα, που κατά τη γνώμη του ασχολούνται με "μικροκουτσομπολίστικα" θέματα.
Μπορεί να το κάνει είτε επώνυμα είτε ανώνυμα. 'Οπως εκείνος θέλει.
Αν μας κάνει αυτή την εξυπηρέτηση θα το εκτιμήσουμε ιδιαίτερα.

---

Μήπως έχει δίκαιο ? Το ψάχνουμε.

Θύμησες από τη ζωή των Σερβαίων

Αναδημοσίευση
Πηγή: Ιστοσελίδα servou.gr
http://www.servou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=478:2009-01-07-15-26-56&catid=100:2009-01-06-12-58-43&Itemid=78

του Βασίλη Δάρα

Στο πέρασμα τους από τη ζωή τούτες οι γενιές των Σερβαίων, είναι γεμά­τες από πλήθος βιώματα και περιστατικά όμορφα και περί­εργα, που δεν ξεχνιούνται. Ας θυμηθούμε μερικά απ' αυτά. Έ­λα και συ φίλε αναγνώστη, να τα δούμε μαζί.

1. Απίστευτο, αλλά αληθινό.

Ο αγωνιστής της Επανάστασης του Εικοσιένα Φώτης Δάρας, που εκλέχτηκε δήμαρχος Ηραίας σαν θέλησε να χτίσει και μέσα στην πρωτεύουσα του δήμου, στο Παλούμπα, σπίτι για να κατοικεί στην έδρα του δήμου, είχε την α­κόλουθη περιπέτεια.. Λίγο πιο πάνω από το σημερινό εξωκκλήσι του Αγιο - Παντελεήμονα σ' απόσταση 150 περίπου μέτρα, αγόρασε γη και έστειλε εργάτες με τα ζώα τους από το χωριό του να φτιάξουν το ασβεστοκάμινο.

Θύμησες από τη ζωή των Σερβαίων

"O Φωτεινός" του Βαλαωρίτη - απόσπασμα και Κριτική ανάλυση

Αναδημοσίευση {απόσπασμα}
Καραντώνης Ανδρέας, «Ο Φωτεινός του Βαλαωρίτη», Κριτικά. (Απόψεις για πρόσωπα και θέματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.) Αθήνα [1981], σσ. 71 – 95
Πηγή: http://www.potheg.gr/ProjectDetails.aspx?Id=193&lan=1

Παρ ' ένα σβώλο Μήτρο,
και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μού χαλούν το φύτρο  .....

Με το πρώτο άσμα βρισκόμαστε τον Νοέμβριο του 1356, σ ' ένα κτήμα κοντά στο χωριό Σφακιώτες, της Λευκάδας. Το νησί, το κυβερνάει ο νέος αφέντης από τη Βενετία, ο Τζώρτζης Γρατσιάνος. Ο Γρατσιάνος, έχει βγει για να κυνηγήσει με τη συνοδεία του, καβάλλα στ ' άλογα. Με τ' άλογα και τα λαγωνικά του, περνάνε περήφανοι μέσα από τα χωράφια, κάνοντας ζημιές χωρίς να γνοιάζουνται για τον κόπο και το ψωμί των φτωχών χωρικών. Έτσι, φτάνουν και στο χωράφι του Φωτεινού, του αρχαίου Κλέφτη και πολέμαρχου, που έχει πια πατήσει τα εβδομήντα. Ο Φωτεινός, δουλεύει το χωράφι του, με το γιο του το Μήτρο. Βλέποντας ο Φωτεινός τα σκυλιά του  Γρατσιάνου να κάνουν ζημιές στο σπαρμένο του χωράφι, προστάζει το γιό του, να τα διώξει τα σκυλιά, πετροβολώντας τα. και του αγριοφωνάζει του γιού του με την παλαιά, ιεραρχική κυριότητα που είχαν οι πατέρες.

"O Φωτεινός" του Βαλαωρίτη - απόσπασμα και Κριτική ανάλυση

Της Λιάκαινας - Κλέφτικο τραγούδι

Πως λάμπει ο ήλιος στα βουνά, στους κάμπους το φεγγάρι
έτσι έλαμπε κ’ η Λιάκαινα στα τούρκικα τα χέρια.
Πέντε Αρβανίταις την κρατούν και δέκα την ξετάζουν,
Κ’ ένα μικρό μπεόπουλο κρυφά την κουβεντιάζει.
"Λιάκαινα, δεν παντρεύεσαι, δεν παίρνεις Τούρκον άντρα,
να σ’ αρματώση στο φλωρί, μεσ’ στο μαργαριτάρι;
-Κάλλιο να ιδώ το αίμα μου τη γης να κοκκινήση,
παρά να ιδώ τα μάτια μου Τούρκος να τα φιλήση,"

Κι’ ο Λιάκος την αγνάντεψε ναπό ψηλή ραχούλα,
κοντοκρατεί το μαύρο του, στέκει και τον ξετάζει,
"Δύνεσαι, μαύρε μ', δύνεσαι να βγάλης την κυρά σου;
-Δύνομαι, αφέντη μ’, δύνομαι να βγάλω την κυρά μου,
Να μ’ αυγατίσης την ταή σαρανταπέντε χούφτες,
να μ’ αυγατίσης το κρασί σαρανταπέντε κούπες,
να δέσης το κεφάλι σου με δεκοχτώ μαντήλια,
να δέσης τη μεσούλα σου μαζί με τη δική μου."
Βιτσιά δίνει τ’ αλόγου του, στη μέση γιουρουστάει,
και πάησε και την άδραξε, στο σπίτι του την πάει.

Της Λιάκαινας - Κλέφτικο τραγούδι

Η κοπή της πίτας στο χωριό Σέρβου για το έτος 2011

---

Η κοπή της πίτας στο χωριό Σέρβου για το έτος 2011

Της ελιάς τα φυλλαράκια - Σκύρος (ερωτικό τραγούδι γάμου)

Et in Skyros Ego

---

Της ελιάς τα φυλλαράκια - Σκύρος (ερωτικό τραγούδι γάμου)

Ντίλι - ντίλι (παιδικό τραγούδι)

---

Ντίλι - ντίλι (παιδικό τραγούδι)

Απόσπασμα από το έργο του Νίκου Γκάτσου "Αμοργός"

Στου πικραμένου την αυλή ήλιος δεν ανατέλλει
Μόνο σκουλήκια βγαίνουνε να κοροϊδέψουν τ’ άστρα
Μόνο φυτρώνουν άλογα στις μυρμηγκοφωλιές
Και νυχτερίδες τρών πουλιά και κατουράνε σπέρμα.
Στου πικραμένου την αυλή δε βασιλεύει η νύχτα
Μόνο ξερνάν οι φυλλωσιές ένα ποτάμι δάκρυα
Όταν περνάει ο διάβολος να καβαλήσει τα σκυλιά
Και τα κοράκια κολυμπάν σ’ ένα πηγάδι μ’ αίμα.
Στου πικραμένου την αυλή το μάτι έχει στερέψει
Έχει παγώσει το μυαλό κι έχει η καρδιά πετρώσει
Κρέμονται σάρκες βατραχιών στα δόντια τής αράχνης
Σκούζουν ακρίδες νηστικές σε βρικολάκων πόδια.

Σημείωση:
Ο Νίκος Γκάτσος  (1911 - 1992)  γεννήθηκε στην Ασέα της Αρκαδίας.
Το έργο του "Αμοργός" γράφτηκε το 1943 και θεωρείται από τα κορυφαία του Ελληνικού υπερρεαλισμού.
Ο τίτλος του έργου δεν έχει καμία σχέση με το νησί Αμοργός, το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά.
Αμοργός=Αμολγός=Σκοτεινός.

---

Απόσπασμα από το έργο του Νίκου Γκάτσου "Αμοργός"

Ο Βασίλης Κουτσανδρέας εξελέγη Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Αγίου Δημητρίου

Αναδημοσίευση

Πηγή: Ενεργός Δημότης
http://www.energosdimotis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1364:2011-01-04-11-16-09&catid=82:2008-10-17-23-47-15&Itemid=199

Σχεδόν με απόλυτη πλειοψηφία, εξελέγη ο νέος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Αγίου Δημητρίου Βασίλης Κουτσανδρέας. Απέσπασε 35 ψήφους από τους 38 δημοτικούς συμβούλους που παραβρέθηκαν και συμμετείχαν στη ψηφοφορία.

Αντιπρόεδρος εξελέγη ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας και τέως αντιδήμαρχος Δημήτρης Χατζηδημητρίου, που έλαβε από το σύνολο 30 ψήφους.

Τέλος τη θέση του γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου αναλαμβάνει η δημοτική σύμβουλος της παράταξης «ΩΡΑ για Δ.Ρ.Α.ΣΥ» Αναστασία Χάλαρη, που απέσπασε 26 ψήφους.

---

Ο Βασίλης Κουτσανδρέας εξελέγη Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Αγίου Δημητρίου